مزامیر 12

1 برای رهبر سرایندگان: مزمور داوود، با همراهی سازهای زهی، در مایۀ شِمینیت. ای خداوند، به داد ما برس، زیرا دیگر اثری از خداشناسان نیست و انسان باوفا در دنیا باقی نمانده است.

To the Chief Musician. On the Octave. A Melody of David. O save Yahweh, for the man of lovingkindness, is no more, for the faithful, have vanished, from among the sons of men.

2 همه دروغ می‌گویند و با چاپلوسی یکدیگر را فریب می‌دهند.

Deception, speak they, every one with his neighbour, —with lips uttering smooth things—with a heart and a heart, do they speak.

3 ای خداوند، زبان چاپلوسان و متکبران را بِبُر

May Yahweh cut off All the lips that utter smooth things, —the tongue that speaketh swelling words;

4 که می‌گویند: «ما هر چه را که بخواهیم با زبانمان به دست می‌آوریم. هر چه را که بخواهیم می‌گوییم و کسی نمی‌تواند مانع ما شود.»

Them who say—With our tongue, will we prevail, our lips, are our own, who is our master?

5 خداوند می‌گوید: «من برمی‌خیزم و به داد فقیران و درماندگان می‌رسم و آنها را از دست ظالمان نجات می‌بخشم.»

Because of violence done to the poor, because of the crying of the needy, Now, will I arise! O may Yahweh say, —I will place [him] in safety—let him puff at him!

6 وعده‌های خداوند، مانند نقره‌ای که هفت بار در کوره تصفیه شده باشد، پاک و قابل اعتماد است.

The words of Yahweh, are words, that are pure, silver refined in a crucible of earth, purified seven times!

7 ای خداوند، هر چند پای اشخاص بدکار به همه جا رسیده است و مردم کارهای پلید آنها را ستایش می‌کنند، ولی تو ما را تا ابد از چنین اشخاص حفظ خواهی کرد.

Thou, O Yahweh, wilt keep them, —Thou wilt guard him, from this generation unto times age-abiding.

8

On every side, the lawless, march about, —when worthlessness is exalted by the sons of men.