مزامیر 12

1 برای رهبر سرایندگان: مزمور داوود، با همراهی سازهای زهی، در مایۀ شِمینیت. ای خداوند، به داد ما برس، زیرا دیگر اثری از خداشناسان نیست و انسان باوفا در دنیا باقی نمانده است.

For the leader; on the sheminith. A psalm of David. Help, Lord, for the good are all gone, faithful people have vanished.

2 همه دروغ می‌گویند و با چاپلوسی یکدیگر را فریب می‌دهند.

One lies to another, speaking empty lies, with flattering lips and false hearts they speak.

3 ای خداوند، زبان چاپلوسان و متکبران را بِبُر

May the Lord cut off all the flattering lips, and the tongue that utters arrogance,

4 که می‌گویند: «ما هر چه را که بخواهیم با زبانمان به دست می‌آوریم. هر چه را که بخواهیم می‌گوییم و کسی نمی‌تواند مانع ما شود.»

they declare, “Our tongue is our strength, our allies our lips: who is lord over us?”

5 خداوند می‌گوید: «من برمی‌خیزم و به داد فقیران و درماندگان می‌رسم و آنها را از دست ظالمان نجات می‌بخشم.»

“The poor are despoiled, and the needy are sighing; so now I will act,” the Lord declares “And place them in the safety they long for.”

6 وعده‌های خداوند، مانند نقره‌ای که هفت بار در کوره تصفیه شده باشد، پاک و قابل اعتماد است.

The words of the Lord are words that are pure, silver smelted, seven times refined.

7 ای خداوند، هر چند پای اشخاص بدکار به همه جا رسیده است و مردم کارهای پلید آنها را ستایش می‌کنند، ولی تو ما را تا ابد از چنین اشخاص حفظ خواهی کرد.

You will keep us, Lord, and guard us from this generation forever,

8

in a world where the wicked prowl, and worthless people exalted.