مزامیر 12

1 برای رهبر سرایندگان: مزمور داوود، با همراهی سازهای زهی، در مایۀ شِمینیت. ای خداوند، به داد ما برس، زیرا دیگر اثری از خداشناسان نیست و انسان باوفا در دنیا باقی نمانده است.

Help, Adonai; for the godly man ceases. For the faithful fail from among the children of men.

2 همه دروغ می‌گویند و با چاپلوسی یکدیگر را فریب می‌دهند.

Everyone lies to his neighbor. They speak with flattering lips, and with a double heart.

3 ای خداوند، زبان چاپلوسان و متکبران را بِبُر

May Adonai cut off all flattering lips, and the tongue that boasts,

4 که می‌گویند: «ما هر چه را که بخواهیم با زبانمان به دست می‌آوریم. هر چه را که بخواهیم می‌گوییم و کسی نمی‌تواند مانع ما شود.»

who have said, “With our tongue we will prevail. Our lips are our own. Who is lord over us?”

5 خداوند می‌گوید: «من برمی‌خیزم و به داد فقیران و درماندگان می‌رسم و آنها را از دست ظالمان نجات می‌بخشم.»

“Because of the oppression of the weak and because of the groaning of the needy, I will now arise,” says Adonai; “I will set him in yesha' ·salvation· far from those who malign him.”

6 وعده‌های خداوند، مانند نقره‌ای که هفت بار در کوره تصفیه شده باشد، پاک و قابل اعتماد است.

Adonai’s words are flawless words, as silver refined in a clay furnace, purified seven times.

7 ای خداوند، هر چند پای اشخاص بدکار به همه جا رسیده است و مردم کارهای پلید آنها را ستایش می‌کنند، ولی تو ما را تا ابد از چنین اشخاص حفظ خواهی کرد.

You will keep them, Adonai. You will preserve them from this generation forever.

8

The wicked walk on every side, when what is vile is exalted among the sons of men.