مزامیر 12

1 برای رهبر سرایندگان: مزمور داوود، با همراهی سازهای زهی، در مایۀ شِمینیت. ای خداوند، به داد ما برس، زیرا دیگر اثری از خداشناسان نیست و انسان باوفا در دنیا باقی نمانده است.

Unto the end. For the octave. A Psalm of David. Save me, O Lord, because holiness has passed away, because truths have been diminished, before the sons of men.

2 همه دروغ می‌گویند و با چاپلوسی یکدیگر را فریب می‌دهند.

They have been speaking emptiness, each one to his neighbor; they have been speaking with deceitful lips and a duplicitous heart.

3 ای خداوند، زبان چاپلوسان و متکبران را بِبُر

May the Lord scatter all deceitful lips, along with the tongue that speaks malice.

4 که می‌گویند: «ما هر چه را که بخواهیم با زبانمان به دست می‌آوریم. هر چه را که بخواهیم می‌گوییم و کسی نمی‌تواند مانع ما شود.»

They have said: “We will magnify our tongue; our lips belong to us. What is Lord to us?”

5 خداوند می‌گوید: «من برمی‌خیزم و به داد فقیران و درماندگان می‌رسم و آنها را از دست ظالمان نجات می‌بخشم.»

Because of the misery of the destitute and the groaning of the poor, now I will arise, says the Lord. I will place him in safety. I will act faithfully toward him.

6 وعده‌های خداوند، مانند نقره‌ای که هفت بار در کوره تصفیه شده باشد، پاک و قابل اعتماد است.

The eloquence of the Lord is pure eloquence, silver tested by fire, purged from the earth, refined seven times.

7 ای خداوند، هر چند پای اشخاص بدکار به همه جا رسیده است و مردم کارهای پلید آنها را ستایش می‌کنند، ولی تو ما را تا ابد از چنین اشخاص حفظ خواهی کرد.

You, O Lord, will preserve us, and you will guard us from this generation into eternity.

8

The impious wander aimlessly. According to your loftiness, you have multiplied the sons of men.