مزامیر 115

1 ما را نه، ای خداوند، ما را نه، بلکه نام خود را جلال بده، به خاطر محبت و وفاداریت.

Non a noi, Signore, non a noi, ma al tuo nome dà gloria, per la tua fedeltà, per la tua grazia.

2 چرا مردم خدانشناس از ما بپرسند: «خدای شما کجاست؟»

Perché i popoli dovrebbero dire: «Dov'è il loro Dio?».

3 خدای ما در آسمانهاست و آنچه را که اراده فرماید انجام می‌دهد.

Il nostro Dio è nei cieli, egli opera tutto ciò che vuole.

4 اما خدایان آنها، بتهای طلا و نقره می‌باشند که با دستهای انسان ساخته شده‌اند.

Gli idoli delle genti sono argento e oro, opera delle mani dell'uomo.

5 بتهایشان دهان دارند ولی حرف نمی‌زنند. چشم دارند اما نمی‌بینند.

Hanno bocca e non parlano, hanno occhi e non vedono,

6 گوش دارند ولی نمی‌شنوند. بینی دارند، اما نمی‌بویند.

hanno orecchi e non odono, hanno narici e non odorano.

7 دست دارند، ولی لمس نمی‌کنند. پا دارند اما راه نمی‌روند. از گلویشان صدایی بیرون نمی‌آید.

Hanno mani e non palpano, hanno piedi e non camminano; dalla gola non emettono suoni.

8 همه کسانی که این بتها را می‌سازند و آنها را پرستش می‌کنند مانند بتهایشان هستند.

Sia come loro chi li fabbrica e chiunque in essi confida.

9 ای قوم اسرائیل، بر خداوند توکل کنید، زیرا او مددکار و سپرِ محافظ شماست.

Israele confida nel Signore: egli è loro aiuto e loro scudo.

10 ای کاهنان نسل هارون، بر خداوند توکل کنید، زیرا او مددکار و سپرِ محافظ شماست.

Confida nel Signore la casa di Aronne: egli è loro aiuto e loro scudo.

11 ای خداترسان بر خداوند توکل کنید، زیرا او مددکار و سپرِ محافظ شماست.

Confida nel Signore, chiunque lo teme: egli è loro aiuto e loro scudo.

12 خداوند همیشه به فکر ماست و ما را برکت می‌دهد. او مردم اسرائیل و کاهنان نسل هارون را برکت می‌دهد.

Il Signore si ricorda di noi, ci benedice: benedice la casa d'Israele, benedice la casa di Aronne.

13 خداوند همهٔ کسانی را که او را گرامی می‌دارند، از کوچک و بزرگ، برکت می‌دهد.

Il Signore benedice quelli che lo temono, benedice i piccoli e i grandi.

14 خداوند شما و فرزندانتان را به فراوانی برکت دهد.

Vi renda fecondi il Signore, voi e i vostri figli.

15 او که آسمانها و زمین را آفرید، شما را برکت دهد.

Siate benedetti dal Signore che ha fatto cielo e terra.

16 آسمانها از آن خداوند می‌باشند، ولی او زمین را به انسان بخشید.

I cieli sono i cieli del Signore, ma ha dato la terra ai figli dell'uomo.

17 مردگان و آنانی که به عالم خاموشی می‌روند، خداوند را ستایش نمی‌کنند.

Non i morti lodano il Signore, né quanti scendono nella tomba.

18 اما ما زندگان، خداوند را از حال تا ابد ستایش خواهیم کرد. سپاس بر خداوند!

Ma noi, i viventi, benediciamo il Signore ora e sempre.