< مزامیر 115 >

ما را نه، ای خداوند، ما را نه، بلکه نام خود را جلال بده، به خاطر محبت و وفاداریت. 1
Ba gare mu ba, ya Ubangiji, ba gare mu ba amma ga sunanka yă sami ɗaukaka, saboda ƙaunarka da amincinka.
چرا مردم خدانشناس از ما بپرسند: «خدای شما کجاست؟» 2
Me ya sa al’ummai suke cewa, “Ina Allahnsu?”
خدای ما در آسمانهاست و آنچه را که اراده فرماید انجام می‌دهد. 3
Allahnmu yana a sama; yana yin duk abin da ya ga dama.
اما خدایان آنها، بتهای طلا و نقره می‌باشند که با دستهای انسان ساخته شده‌اند. 4
Amma gumakansu azurfa da zinariya ne, da hannuwan mutane suka yi.
بتهایشان دهان دارند ولی حرف نمی‌زنند. چشم دارند اما نمی‌بینند. 5
Suna da bakuna, amma ba sa magana, idanu, amma ba sa gani;
گوش دارند ولی نمی‌شنوند. بینی دارند، اما نمی‌بویند. 6
suna da kunnuwa, amma ba sa ji, hanci, amma ba sa jin ƙanshi
دست دارند، ولی لمس نمی‌کنند. پا دارند اما راه نمی‌روند. از گلویشان صدایی بیرون نمی‌آید. 7
suna da hannuwa, amma ba sa iya taɓa kome, ƙafafu, amma ba sa iya tafiya; ba sa iya ce wani abu da maƙogwaronsu.
همه کسانی که این بتها را می‌سازند و آنها را پرستش می‌کنند مانند بتهایشان هستند. 8
Masu yinsu za su zama kamar su, haka kuma zai kasance da duk wanda ya dogara da su.
ای قوم اسرائیل، بر خداوند توکل کنید، زیرا او مددکار و سپرِ محافظ شماست. 9
Ya gidan Isra’ila, ku dogara ga Ubangiji, shi ne mai taimakonsu da garkuwarsu.
ای کاهنان نسل هارون، بر خداوند توکل کنید، زیرا او مددکار و سپرِ محافظ شماست. 10
Ya gidan Haruna, ku dogara ga Ubangiji, shi ne mai taimakonsu da garkuwarsu.
ای خداترسان بر خداوند توکل کنید، زیرا او مددکار و سپرِ محافظ شماست. 11
Ku da kuke tsoronsa, ku dogara ga Ubangiji, shi ne mai taimakonsu da garkuwarsu.
خداوند همیشه به فکر ماست و ما را برکت می‌دهد. او مردم اسرائیل و کاهنان نسل هارون را برکت می‌دهد. 12
Ubangiji yakan tuna da mu zai kuma albarkace mu. Zai albarkace gidan Isra’ila, zai albarkace gidan Haruna,
خداوند همهٔ کسانی را که او را گرامی می‌دارند، از کوچک و بزرگ، برکت می‌دهد. 13
zai albarkace waɗanda suke tsoron Ubangiji, manya da ƙanana duka.
خداوند شما و فرزندانتان را به فراوانی برکت دهد. 14
Bari Ubangiji yă sa ku ƙaru, da ku da’ya’yanku.
او که آسمانها و زمین را آفرید، شما را برکت دهد. 15
Bari Ubangiji yă albarkace ku, shi Mahalicci sama da ƙasa.
آسمانها از آن خداوند می‌باشند، ولی او زمین را به انسان بخشید. 16
Saman sammai na Ubangiji ne, amma ya ba da duniya ga mutum.
مردگان و آنانی که به عالم خاموشی می‌روند، خداوند را ستایش نمی‌کنند. 17
Ba matattu ba ne masu yabon Ubangiji, waɗanda suke gangara zuwa wurin da ake shiru;
اما ما زندگان، خداوند را از حال تا ابد ستایش خواهیم کرد. سپاس بر خداوند! 18
mu ne masu ɗaukaka Ubangiji, yanzu da har abada kuma. Yabi Ubangiji.

< مزامیر 115 >