< مزامیر 115 >

ما را نه، ای خداوند، ما را نه، بلکه نام خود را جلال بده، به خاطر محبت و وفاداریت. 1
Ikke os, o Herre, ikke os, men dit navn, det give du ære for din Miskundheds og Trofastheds Skyld!
چرا مردم خدانشناس از ما بپرسند: «خدای شما کجاست؟» 2
Hvi skal Folkene sige: "Hvor er dog deres Gud?"
خدای ما در آسمانهاست و آنچه را که اراده فرماید انجام می‌دهد. 3
Vor Gud, han er i Himlen; alt, hvad han vil, det gør han!
اما خدایان آنها، بتهای طلا و نقره می‌باشند که با دستهای انسان ساخته شده‌اند. 4
Deres Billeder er Sølv og Guld, Værk af Menneskehænder;
بتهایشان دهان دارند ولی حرف نمی‌زنند. چشم دارند اما نمی‌بینند. 5
de har Mund, men taler ikke, Øjne, men ser dog ej;
گوش دارند ولی نمی‌شنوند. بینی دارند، اما نمی‌بویند. 6
de har Ører, men hører ikke, Næse men lugter dog ej;
دست دارند، ولی لمس نمی‌کنند. پا دارند اما راه نمی‌روند. از گلویشان صدایی بیرون نمی‌آید. 7
de har Hænder, men føler ikke, Fødder, men går dog ej, deres Strube frembringer ikke en Lyd.
همه کسانی که این بتها را می‌سازند و آنها را پرستش می‌کنند مانند بتهایشان هستند. 8
Som dem skal de, der lavede dem, blive, enhver, som stoler på dem!
ای قوم اسرائیل، بر خداوند توکل کنید، زیرا او مددکار و سپرِ محافظ شماست. 9
Israel stoler på HERREN, han er deres Hjælp og Skjold;
ای کاهنان نسل هارون، بر خداوند توکل کنید، زیرا او مددکار و سپرِ محافظ شماست. 10
Arons Hus stoler på HERREN, han er deres Hjælp og Skjold;
ای خداترسان بر خداوند توکل کنید، زیرا او مددکار و سپرِ محافظ شماست. 11
de, som frygter HERREN, stoler på ham, han er deres Hjælp og Skjold.
خداوند همیشه به فکر ماست و ما را برکت می‌دهد. او مردم اسرائیل و کاهنان نسل هارون را برکت می‌دهد. 12
HERREN kommer os i Hu, velsigner, velsigner Israels Hus, velsigner Arons Hus,
خداوند همهٔ کسانی را که او را گرامی می‌دارند، از کوچک و بزرگ، برکت می‌دهد. 13
velsigner dem, der frygter HERREN, og det både små og store.
خداوند شما و فرزندانتان را به فراوانی برکت دهد. 14
HERREN lader eder vokse i Tal, eder og eders Børn;
او که آسمانها و زمین را آفرید، شما را برکت دهد. 15
velsignet er I af HERREN, Himlens og Jordens Skaber.
آسمانها از آن خداوند می‌باشند، ولی او زمین را به انسان بخشید. 16
Himlen er HERRENs Himmel, men Jorden gav han til Menneskens Børn.
مردگان و آنانی که به عالم خاموشی می‌روند، خداوند را ستایش نمی‌کنند. 17
De døde priser ej HERREN, ingen af dem, der steg ned i det tavse.
اما ما زندگان، خداوند را از حال تا ابد ستایش خواهیم کرد. سپاس بر خداوند! 18
Men vi, vi lover HERREN, fra nu og til evig Tid!

< مزامیر 115 >