< مزامیر 115 >

ما را نه، ای خداوند، ما را نه، بلکه نام خود را جلال بده، به خاطر محبت و وفاداریت. 1
Ikke os, Herre! ikke os, men dit Navn give du Ære for din Miskundhed, for din Sandheds Skyld.
چرا مردم خدانشناس از ما بپرسند: «خدای شما کجاست؟» 2
Hvorfor skulle Hedningerne sige: Hvor er nu deres Gud?
خدای ما در آسمانهاست و آنچه را که اراده فرماید انجام می‌دهد. 3
Men vor Gud er i Himlene, han gør alt, hvad ham behager.
اما خدایان آنها، بتهای طلا و نقره می‌باشند که با دستهای انسان ساخته شده‌اند. 4
Deres Billeder ere Sølv og Guld, Menneskehænders Gerning.
بتهایشان دهان دارند ولی حرف نمی‌زنند. چشم دارند اما نمی‌بینند. 5
De have Mund, men kunne ikke tale; de have Øjne, men kunne ikke se.
گوش دارند ولی نمی‌شنوند. بینی دارند، اما نمی‌بویند. 6
De have Øren, men kunne ikke høre; de have Næse, men kunne ikke lugte.
دست دارند، ولی لمس نمی‌کنند. پا دارند اما راه نمی‌روند. از گلویشان صدایی بیرون نمی‌آید. 7
De have Hænder, men kunne ikke føle; de have Fødder, men kunne ikke gaa; de kunne ikke tale med deres Strube.
همه کسانی که این بتها را می‌سازند و آنها را پرستش می‌کنند مانند بتهایشان هستند. 8
Ligesom de ere, saa vorde de, der gøre dem, hver den, som forlader sig paa dem.
ای قوم اسرائیل، بر خداوند توکل کنید، زیرا او مددکار و سپرِ محافظ شماست. 9
Israel! forlad dig paa Herren; han er deres Hjælp og deres Skjold.
ای کاهنان نسل هارون، بر خداوند توکل کنید، زیرا او مددکار و سپرِ محافظ شماست. 10
Arons Hus! forlader eder paa Herren; han er deres Hjælp og deres Skjold.
ای خداترسان بر خداوند توکل کنید، زیرا او مددکار و سپرِ محافظ شماست. 11
I, som frygte Herren, forlader eder paa Herren; han er deres Hjælp og deres Skjold.
خداوند همیشه به فکر ماست و ما را برکت می‌دهد. او مردم اسرائیل و کاهنان نسل هارون را برکت می‌دهد. 12
Herren kom os i Hu, han skal velsigne, han skal velsigne Israels Hus, han skal velsigne Arons Hus.
خداوند همهٔ کسانی را که او را گرامی می‌دارند، از کوچک و بزرگ، برکت می‌دهد. 13
Han skal velsigne dem, som frygte Herren, de smaa med de store.
خداوند شما و فرزندانتان را به فراوانی برکت دهد. 14
Herren formere eder, eder og eders Børn!
او که آسمانها و زمین را آفرید، شما را برکت دهد. 15
Velsignede være I for Herren, som har gjort Himmel og Jord.
آسمانها از آن خداوند می‌باشند، ولی او زمین را به انسان بخشید. 16
Himlene ere Herrens Himle, men Jorden gav han Menneskens Børn.
مردگان و آنانی که به عالم خاموشی می‌روند، خداوند را ستایش نمی‌کنند. 17
De døde love ikke Herren, ej heller nogen af dem, som nedfare til det stille.
اما ما زندگان، خداوند را از حال تا ابد ستایش خواهیم کرد. سپاس بر خداوند! 18
Men vi, vi ville love Herren fra nu og indtil evig Tid. Halleluja!

< مزامیر 115 >