< مزامیر 115 >

ما را نه، ای خداوند، ما را نه، بلکه نام خود را جلال بده، به خاطر محبت و وفاداریت. 1
Ne nám, Hospodine, ne nám, ale jménu svému dej čest, pro milosrdenství své a pro pravdu svou.
چرا مردم خدانشناس از ما بپرسند: «خدای شما کجاست؟» 2
Proč mají říkati pohané: Kdež jest nyní Bůh jejich?
خدای ما در آسمانهاست و آنچه را که اراده فرماید انجام می‌دهد. 3
Ješto Bůh náš jest na nebi, čině všecko, což se mu líbí.
اما خدایان آنها، بتهای طلا و نقره می‌باشند که با دستهای انسان ساخته شده‌اند. 4
Modly pak jejich jsou stříbro a zlato, dílo rukou lidských.
بتهایشان دهان دارند ولی حرف نمی‌زنند. چشم دارند اما نمی‌بینند. 5
Ústa mají, a nemluví, oči mají, a nevidí.
گوش دارند ولی نمی‌شنوند. بینی دارند، اما نمی‌بویند. 6
Uši mají, a neslyší, nos mají, a nečijí.
دست دارند، ولی لمس نمی‌کنند. پا دارند اما راه نمی‌روند. از گلویشان صدایی بیرون نمی‌آید. 7
Ruce mají, a nemakají, nohy mají, a nechodí, aniž volati mohou hrdlem svým.
همه کسانی که این بتها را می‌سازند و آنها را پرستش می‌کنند مانند بتهایشان هستند. 8
Nechať jsou jim podobni, kteříž je dělají, a kdožkoli v nich doufají.
ای قوم اسرائیل، بر خداوند توکل کنید، زیرا او مددکار و سپرِ محافظ شماست. 9
Izraeli, doufej v Hospodina, nebo spomocníkem a štítem takových on jest.
ای کاهنان نسل هارون، بر خداوند توکل کنید، زیرا او مددکار و سپرِ محافظ شماست. 10
Dome Aronův, doufej v Hospodina, spomocníkem a štítem takových on jest.
ای خداترسان بر خداوند توکل کنید، زیرا او مددکار و سپرِ محافظ شماست. 11
Kteříž se bojíte Hospodina, doufejte v Hospodina, spomocníkem a štítem takových on jest.
خداوند همیشه به فکر ماست و ما را برکت می‌دهد. او مردم اسرائیل و کاهنان نسل هارون را برکت می‌دهد. 12
Hospodin rozpomena se na nás, požehná; požehná domu Izraelovu, požehná i domu Aronovu.
خداوند همهٔ کسانی را که او را گرامی می‌دارند، از کوچک و بزرگ، برکت می‌دهد. 13
Požehná bojícím se Hospodina, malým, i velikým.
خداوند شما و فرزندانتان را به فراوانی برکت دهد. 14
Rozmnoží Hospodin vás, vás i syny vaše.
او که آسمانها و زمین را آفرید، شما را برکت دهد. 15
Požehnaní vy od Hospodina, kterýž učinil nebesa i zemi.
آسمانها از آن خداوند می‌باشند، ولی او زمین را به انسان بخشید. 16
Nebesa jsou nebesa Hospodinova, zemi pak dal synům lidským.
مردگان و آنانی که به عالم خاموشی می‌روند، خداوند را ستایش نمی‌کنند. 17
Ne mrtví chváliti budou Hospodina, ani kdo ze všech těch, kteříž sstupují do místa mlčení,
اما ما زندگان، خداوند را از حال تا ابد ستایش خواهیم کرد. سپاس بر خداوند! 18
Ale my dobrořečiti budeme Hospodinu od tohoto času až na věky. Halelujah.

< مزامیر 115 >