مزامیر 114

1 هنگامی که بنی‌اسرائیل از مصر بیرون آمدند، هنگامی که خاندان یعقوب آن سرزمین بیگانه را ترک گفتند،

Исраил Мисирдин, Яқуп җәмәти ят тиллиқ әлләрдин чиққанда,

2 یهودا مکان مقدّس خداوند شد و اسرائیل محل سلطنت او.

Шу чағда Йәһуда [Худаниң] муқәддәс җайи, Исраил униң сәлтинити болди,

3 دریای سرخ، چون آمدن بنی‌اسرائیل را دید، از مقابل آنها گریخت و رود اردن به عقب برگشت.

Деңиз буни көрүп бәдәр қачти, Иордан дәрияси кәйнигә янди;

4 کوهها همچون قوچها، و تپه‌ها مانند بره‌ها به جست و خیز درآمدند.

Тағлар қочқарлардәк, Дөңләр қозилардәк ойнақлиди.

5 ای دریا، تو را چه شد که گریختی؟ ای رود اردن، چرا به عقب برگشتی؟

Әй деңиз, сән немә болдуң, қачқили? Иордан дәрияси, йолуңдин янғили?

6 ای کوهها و تپه‌ها، چرا مثل قوچها و بره‌ها به جست و خیز درآمدید؟

Тағлар қочқарлардәк, Дөңләр қозилардәк ойнақлиғили?

7 ای زمین، بلرز! از حضور خداوندی که خدای یعقوب است؛

И йәр йүзи, Рәбниң җамалидин, Яқупниң Худасиниң җамалидин тәврән;

8 کسی که صخره را به دریاچهٔ آب تبدیل می‌کند و از سنگ خارا، چشمهٔ آب جاری می‌سازد.

У қорам ташни көлчәккә, Чақмақ тешини мол булақ сулириға айландуриду.