< مزامیر 114 >

هنگامی که بنی‌اسرائیل از مصر بیرون آمدند، هنگامی که خاندان یعقوب آن سرزمین بیگانه را ترک گفتند، 1
Í árdaga, þegar Ísraelsmenn flúðu Egyptaland, land hinnar framandi tungu,
یهودا مکان مقدّس خداوند شد و اسرائیل محل سلطنت او. 2
varð Júda og Ísrael bústaður Guðs og ríki hans.
دریای سرخ، چون آمدن بنی‌اسرائیل را دید، از مقابل آنها گریخت و رود اردن به عقب برگشت. 3
Hafið rauða sá þá koma og hopaði. Og áin Jórdan, hún stöðvaðist svo að þeir gátu gengið yfir.
کوهها همچون قوچها، و تپه‌ها مانند بره‌ها به جست و خیز درآمدند. 4
Fjöllin hoppuðu eins og hrútar og hæðirnar sem lömb!
ای دریا، تو را چه شد که گریختی؟ ای رود اردن، چرا به عقب برگشتی؟ 5
Hvað olli því, þú rauða haf, að þú hopaðir til beggja hliða? Og hvers vegna, áin Jórdan, stöðvaðist rennsli þitt?
ای کوهها و تپه‌ها، چرا مثل قوچها و بره‌ها به جست و خیز درآمدید؟ 6
Og þið fjöll, hvers vegna hoppið þið eins og hrútar og þið hæðir sem lömb?
ای زمین، بلرز! از حضور خداوندی که خدای یعقوب است؛ 7
Nötra þú jörð frammi fyrir augliti Drottins, Guðs Jakobs,
کسی که صخره را به دریاچهٔ آب تبدیل می‌کند و از سنگ خارا، چشمهٔ آب جاری می‌سازد. 8
því að hann lét uppsprettu opnast á klettinum.

< مزامیر 114 >