< مزامیر 114 >

هنگامی که بنی‌اسرائیل از مصر بیرون آمدند، هنگامی که خاندان یعقوب آن سرزمین بیگانه را ترک گفتند، 1
Alleluia. At the departure of Israel from Egypt, the house of Jacob from a barbarous people:
یهودا مکان مقدّس خداوند شد و اسرائیل محل سلطنت او. 2
Judea was made his sanctuary; Israel was made his power.
دریای سرخ، چون آمدن بنی‌اسرائیل را دید، از مقابل آنها گریخت و رود اردن به عقب برگشت. 3
The sea looked, and it fled. The Jordan was turned back again.
کوهها همچون قوچها، و تپه‌ها مانند بره‌ها به جست و خیز درآمدند. 4
The mountains exulted like rams, and the hills like lambs among the sheep.
ای دریا، تو را چه شد که گریختی؟ ای رود اردن، چرا به عقب برگشتی؟ 5
What happened to you, O sea, so that you fled, and to you, O Jordan, so that you were turned back again?
ای کوهها و تپه‌ها، چرا مثل قوچها و بره‌ها به جست و خیز درآمدید؟ 6
What happened to you, O mountains, so that you exulted like rams, and to you, O hills, so that you exulted like lambs among the sheep?
ای زمین، بلرز! از حضور خداوندی که خدای یعقوب است؛ 7
Before the face of the Lord, the earth was moved, before the face of the God of Jacob.
کسی که صخره را به دریاچهٔ آب تبدیل می‌کند و از سنگ خارا، چشمهٔ آب جاری می‌سازد. 8
He converted the rock into pools of water, and the cliff into fountains of waters.

< مزامیر 114 >