< مزامیر 114 >

هنگامی که بنی‌اسرائیل از مصر بیرون آمدند، هنگامی که خاندان یعقوب آن سرزمین بیگانه را ترک گفتند، 1
Toen Israel uit Egypte toog, het huis Jakobs van een volk, dat een vreemde taal had;
یهودا مکان مقدّس خداوند شد و اسرائیل محل سلطنت او. 2
Zo werd Juda tot Zijn heiligdom, Israel Zijn volkomene heerschappij.
دریای سرخ، چون آمدن بنی‌اسرائیل را دید، از مقابل آنها گریخت و رود اردن به عقب برگشت. 3
De zee zag het, en vlood; de Jordaan keerde achterwaarts.
کوهها همچون قوچها، و تپه‌ها مانند بره‌ها به جست و خیز درآمدند. 4
De bergen sprongen als rammen, de heuvelen als lammeren.
ای دریا، تو را چه شد که گریختی؟ ای رود اردن، چرا به عقب برگشتی؟ 5
Wat was u, gij zee! dat gij vloodt? gij Jordaan! dat gij achterwaarts keerdet?
ای کوهها و تپه‌ها، چرا مثل قوچها و بره‌ها به جست و خیز درآمدید؟ 6
Gij bergen, dat gij opsprongt als rammen? gij heuvelen! als lammeren?
ای زمین، بلرز! از حضور خداوندی که خدای یعقوب است؛ 7
Beef, gij aarde! voor het aangezicht des Heeren, voor het aangezicht van den God Jakobs;
کسی که صخره را به دریاچهٔ آب تبدیل می‌کند و از سنگ خارا، چشمهٔ آب جاری می‌سازد. 8
Die den rotssteen veranderde in een watervloed, den keisteen in een waterfontein.

< مزامیر 114 >