< مزامیر 114 >

هنگامی که بنی‌اسرائیل از مصر بیرون آمدند، هنگامی که خاندان یعقوب آن سرزمین بیگانه را ترک گفتند، 1
Sa dihang mibiya ang Israel sa Ehipto, ang balay ni Jacob gikan niadtong langyaw nga katawhan,
یهودا مکان مقدّس خداوند شد و اسرائیل محل سلطنت او. 2
nahimo niyang balaang dapit ang Juda, ang Israel iyang gingharian.
دریای سرخ، چون آمدن بنی‌اسرائیل را دید، از مقابل آنها گریخت و رود اردن به عقب برگشت. 3
Ang dagat nakakita ug mikalagiw; mitalikod ang Jordan.
کوهها همچون قوچها، و تپه‌ها مانند بره‌ها به جست و خیز درآمدند. 4
Ang kabukiran milukso sama sa mga laking karnero, ang kabungtoran milukso sama sa nating karnero.
ای دریا، تو را چه شد که گریختی؟ ای رود اردن، چرا به عقب برگشتی؟ 5
Dagat, nganong mikalagiw ka man? Jordan, nganong mitalikod ka man?
ای کوهها و تپه‌ها، چرا مثل قوچها و بره‌ها به جست و خیز درآمدید؟ 6
Kabukiran, nganong milukso man kamo sama sa laking mga karnero? Kamong gagmay nga mga bungtod, nganong milukso man kamo sama sa mga nating karnero?
ای زمین، بلرز! از حضور خداوندی که خدای یعقوب است؛ 7
Pangurog, kalibotan, sa atubangan sa Ginoo, sa presensya sa Dios ni Jacob.
کسی که صخره را به دریاچهٔ آب تبدیل می‌کند و از سنگ خارا، چشمهٔ آب جاری می‌سازد. 8
Gihimo niyang linaw ang dakong bato, ang gahi nga bato ngadto sa tuboran sa tubig.

< مزامیر 114 >