< مزامیر 113 >
سپاس بر خداوند! ای بندگان خداوند، ستایش کنید! نام او را ستایش کنید! | 1 |
Alleluia. Praise the Lord, you servants [of his], praise, the name of the Lord.
نام او از حال تا ابد متبارک باد. | 2 |
Let the name of the Lord be blessed, from this present time and for ever.
از طلوع آفتاب تا غروب آن، نام خداوند را ستایش کنید! | 3 |
From the rising of the sun to his setting, the name of the Lord is to be praised.
خداوند بر همهٔ قومها حکمرانی میکند؛ شکوه او برتر از آسمانهاست. | 4 |
The Lord is high above all the nations; his glory is above the heavens.
کیست مانند یهوه، خدای ما، که در آسمانها نشسته است؟ | 5 |
Who is as the Lord our God? who dwells in the high places,
او از آسمان بر زمین نظر میافکند | 6 |
and [yet] looks upon the low things in heaven, and on the earth:
تا شخص فروتن و فقیر را از خاک بلند کند و سرافراز نماید | 7 |
who lifts up the poor from the earth, and raises up the needy from the dunghill;
و او را در ردیف بزرگان قوم خویش قرار دهد. | 8 |
to set him with princes, [even] with the princes of his people:
خداوند به زن نازا فرزندان میبخشد و او را شادمان میسازد. سپاس بر خداوند! | 9 |
who settles the barren [woman] in a house, [as] a mother rejoicing over children.