مزامیر 11

1 برای رهبر سرایندگان. مزمور داوود. چرا به من که به خداوند پناه برده‌ام می‌گویید: «مثل پرنده به کوهها فرار کن

No Senhor confio; como dizeis à minha alma: Foge para a vossa montanha como pássaro?

2 زیرا شریران در کمین عادلان نشسته‌اند و تیرهای خود را به کمان نهاده‌اند تا ایشان را هدف قرار دهند.

Pois eis que os ímpios armam o arco, põem as flechas na corda, para com elas atirarem às escuras aos retos de coração.

3 پایه‌های نظم و قانون فرو ریخته، پس عادلان چه می‌توانند بکنند؟»

Na verdade que já os fundamentos se transtornam: o que pode fazer o justo?

4 اما خداوند هنوز در خانهٔ مقدّس خود است، او همچنان بر تخت آسمانی خود نشسته است. خداوند انسانها را می‌بیند و می‌داند که آنها چه می‌کنند.

O Senhor está no seu santo templo: o trono do Senhor está nos céus; os seus olhos atendem, e as suas pálpebras provam os filhos dos homens.

5 خداوند بدکاران و درستکاران را امتحان می‌کند. او از آدم بدکار و ظالم بیزار است.

O Senhor prova ao justo; porém ao ímpio e ao que ama a violência aborrece a sua alma.

6 او بر بدکاران آتش و گوگرد خواهد بارانید و با بادهای سوزان آنها را خواهد سوزانید.

Sobre os ímpios fará chover laços, fogo, enxofre e vento tempestuoso: isto será a porção do seu copo

7 خداوند عادل است و انصاف را دوست دارد و درستکاران در حضور او خواهند زیست.

Porque o Senhor é justo, e ama a justiça; o seu rosto olha para os retos.