مزامیر 109

1 برای رهبر سرایندگان. مزمور داوود. ای خدا و ای معبود من، خاموش مباش!

För sångmästaren; av David; en psalm. Min lovsångs Gud, tig icke.

2 بدکاران به من تهمت ناروا می‌زنند و حرفهای دروغ دربارهٔ من می‌گویند.

Ty sin ogudaktiga mun, sin falska mun hava de upplåtit mot mig, de hava talat mot mig med lögnaktig tunga.

3 با نفرت دور مرا گرفته‌اند و بی‌سبب با من می‌جنگند.

Med hätska ord hava de omgivit mig, de hava begynt strid mot mig utan sak.

4 من آنها را دوست دارم و برای ایشان دعای خیر می‌کنم، ولی آنها با من مخالفت می‌ورزند.

Till lön för min kärlek stå de mig emot, men jag beder allenast.

5 به عوض خوبی، به من بدی می‌کنند و به عوض محبت، با من دشمنی می‌نمایند.

De hava bevisat mig ont för gott och hat för min kärlek.

6 ای خدا، دشمنم را به دست داوری ظالم بسپار و بگذار یکی از بدخواهانش کنار او بایستد و بر ضد او شهادت دهد.

Låt en ogudaktig man träda upp emot honom, och låt en åklagare stå på hans högra sida.

7 بگذار او در محاکمه مجرم شناخته شود. حتی دعای او، برایش جرم محسوب گردد.

När han kommer inför rätta, må han dömas skyldig, och hans bön vare synd.

8 عمرش کوتاه شود و مقام او را به دیگری بدهند.

Blive hans dagar få, hans ämbete tage en annan.

9 فرزندانش یتیم و زنش بیوه شود.

Varde hans barn faderlösa och hans hustru änka.

10 فرزندانش آواره شده، در میان ویرانه‌های خانهٔ خود به گدایی بنشینند.

Må hans barn alltid gå husvilla och tigga och söka sitt bröd fjärran ifrån ödelagda hem.

11 طلبکاران تمام دارایی او را ضبط نمایند و بیگانگان هر آنچه را که او به زحمت اندوخته است، تاراج کنند.

Må ockraren få i sin snara allt vad han äger, och må främmande plundra hans gods.

12 کسی بر او رحم نکند و برای یتیمان او دل نسوزاند.

Må ingen finnas, som hyser misskund med honom, och ingen, som förbarmar sig över hans faderlösa.

13 نسلش به کلی از بین برود و دیگر نامی از آنها باقی نماند.

Hans framtid varde avskuren, i nästa led vare sådanas namn utplånat.

14 خداوند گناهان اجدادش را به یاد آورد و گناهان مادرش را نیامرزد.

Hans fäders missgärning varde ihågkommen inför HERREN, och hans moders synd varde icke utplånad.

15 گناهان آنها در نظر خداوند همیشه بماند، اما نام و نشان آنها از روی زمین محو گردد.

Må den alltid stå inför HERRENS ögon; ja, sådana mäns åminnelse må utrotas från jorden.

16 این دشمن من رحم نداشت. او بر فقیران و بی‌کسان ظلم می‌کرد و آنها را می‌کشت.

Ty han tänkte ju icke på att öva misskund, utan förföljde den som var betryckt och fattig och den vilkens hjärta var bedrövat, för att döda dem.

17 دوست داشت مردم را نفرین کند، پس خودش نفرین شود. نمی‌خواست به مردم برکت رساند، پس خود از برکت محروم شود.

Han älskade förbannelse, och den kom över honom; han hade icke behag till välsignelse, och den blev fjärran ifrån honom.

18 تمام وجودش به نفرین آلوده بود، پس باشد که نفرینهای او مانند آبی که می‌نوشد وارد بدنش شود و مغز استخوانهایش را بخورد؛ همچون لباس او را در بر گیرد و چون کمربند، به دور او حلقه زند.

Han klädde sig i förbannelse såsom i en klädnad, och såsom vatten trängde den in i hans liv och såsom olja in i hans ben.

19

Den varde honom såsom en mantel att hölja sig i, och såsom en gördel att alltid omgjorda sig med.

20 ای خداوند، دشمنانم را که درباره من دروغ می‌گویند و مرا تهدید به مرگ می‌کنند، اینچنین مجازات کن.

Detta vare mina motståndares lön från HERREN, och deras som tala ont mot min själ.

21 اما ای خداوند، با من برحسب وعده خود عمل نما و به خاطر محبت عظیم خویش، مرا نجات ده،

Men du, HERRE, Herre, stå mig bi för ditt namn skull; god är ju din nåd, så må du då rädda mig.

22 زیرا که من فقیر و درمانده و دل شکسته‌ام؛

Ty jag är betryckt och fattig, och mitt hjärta är genomborrat i mitt bröst.

23 همچون سایه، رو به زوال هستم و مانند ملخ از باد رانده شده‌ام.

Såsom skuggan, när den förlänges, går jag bort; jag ryckes bort såsom en gräshoppssvärm.

24 از بس روزه گرفته‌ام زانوهایم می‌لرزند و گوشت بدنم آب می‌شود.

Mina knän äro vacklande av fasta, och min kropp förlorar sitt hull.

25 نزد دشمنان رسوا شده‌ام. هرگاه مرا می‌بینند، سر خود را تکان می‌دهند و مسخره‌ام می‌کنند.

Till smälek har jag blivit inför dem; när de se mig, skaka de huvudet.

26 ای خداوند، ای خدای من، مرا یاری فرما؛ مطابق محبت خود، مرا نجات بده،

Hjälp mig, HERRE, min Gud; fräls mig efter din nåd;

27 تا بدخواهانم بدانند که تو نجا‌ت‌دهندۀ من هستی.

och må de förnimma att det är din hand, att du, HERRE, har gjort det.

28 آنها مرا نفرین کنند، اما تو مرا برکت بده. آنها سرافکنده شوند، اما بنده تو، شادمان شود.

Om de förbanna, så välsigna du; om de resa sig upp, så komme de på skam, men må din tjänare få glädja sig.

29 دشمنانم شرمسار شوند و خفت و خواری وجودشان را در بر گیرد.

Mina motståndare varde klädda i blygd och höljda i skam såsom i en mantel.

30 خداوند را بسیار سپاس خواهم گفت و در بین مردم او را ستایش خواهم کرد،

Min mun skall storligen tacka HERREN; mitt ibland många vill jag lova honom.

31 زیرا او از بیچارگان پشتیبانی می‌کند و ایشان را از دست ظالمان می‌رهاند.

Ty han står på den fattiges högra sida för att frälsa honom från dem som fördöma hans själ.