مزامیر 109

1 برای رهبر سرایندگان. مزمور داوود. ای خدا و ای معبود من، خاموش مباش!

En Psalm Davids, till att föresjunga. Gud, mitt lof, tig icke;

2 بدکاران به من تهمت ناروا می‌زنند و حرفهای دروغ دربارهٔ من می‌گویند.

Ty de hafva upplåtit sin ogudaktiga och falska mun emot mig, och tala emot mig med falska tungor.

3 با نفرت دور مرا گرفته‌اند و بی‌سبب با من می‌جنگند.

Och de tala hätskeliga emot mig allestäds, och strida emot mig utan sak.

4 من آنها را دوست دارم و برای ایشان دعای خیر می‌کنم، ولی آنها با من مخالفت می‌ورزند.

Derföre, att jag älskar dem, äro de emot mig; men jag beder.

5 به عوض خوبی، به من بدی می‌کنند و به عوض محبت، با من دشمنی می‌نمایند.

De bevisa mig ondt för godt, och hat för min kärlek.

6 ای خدا، دشمنم را به دست داوری ظالم بسپار و بگذار یکی از بدخواهانش کنار او بایستد و بر ضد او شهادت دهد.

Sätt ogudaktiga öfver honom, och Satan stånde på hans högra hand.

7 بگذار او در محاکمه مجرم شناخته شود. حتی دعای او، برایش جرم محسوب گردد.

Den som sig af honom lära låter, hans lefverne vare ogudaktigt, och hans bön vare synd.

8 عمرش کوتاه شود و مقام او را به دیگری بدهند.

Varde hans dagar få, och hans ämbete tage en annar.

9 فرزندانش یتیم و زنش بیوه شود.

Varde hans barn faderlös, och hans hustru enka.

10 فرزندانش آواره شده، در میان ویرانه‌های خانهٔ خود به گدایی بنشینند.

Hans barn gånge husvill och tigge, och söke, såsom de der förderfvade äro.

11 طلبکاران تمام دارایی او را ضبط نمایند و بیگانگان هر آنچه را که او به زحمت اندوخته است، تاراج کنند.

De ockrare utsuge allt det han hafver, och de främmande bortröfve hans gods.

12 کسی بر او رحم نکند و برای یتیمان او دل نسوزاند.

Och ingen bevise honom godt, och ingen förbarme sig öfver hans faderlösa.

13 نسلش به کلی از بین برود و دیگر نامی از آنها باقی نماند.

Hans efterkommande varde utrotade; deras namn varde i androm led utplånad.

14 خداوند گناهان اجدادش را به یاد آورد و گناهان مادرش را نیامرزد.

På hans fäders missgerning varde tänkt för Herranom, och hans moders synd varde intet utplånad.

15 گناهان آنها در نظر خداوند همیشه بماند، اما نام و نشان آنها از روی زمین محو گردد.

Herren låte dem aldrig komma utu sin ögnasyn, och deras åminnelse varde utrotad på jordene;

16 این دشمن من رحم نداشت. او بر فقیران و بی‌کسان ظلم می‌کرد و آنها را می‌کشت.

Derföre att han så platt ingen barmhertighet hade; utan förföljde den elända och fattiga, och den bedröfvada, till att dräpa honom.

17 دوست داشت مردم را نفرین کند، پس خودش نفرین شود. نمی‌خواست به مردم برکت رساند، پس خود از برکت محروم شود.

Och han ville hafva förbannelse, den skall ock komma honom; han ville icke välsignelse, så skall hon ock vara långt ifrå honom.

18 تمام وجودش به نفرین آلوده بود، پس باشد که نفرینهای او مانند آبی که می‌نوشد وارد بدنش شود و مغز استخوانهایش را بخورد؛ همچون لباس او را در بر گیرد و چون کمربند، به دور او حلقه زند.

Och han drog förbannelse uppå sig, såsom sina skjorto; och hon är ingången i hans inelfver, såsom vatten, och såsom olja uti hans ben.

19

Hon varde honom såsom en klädnad, den han uppå sig hafver, och såsom ett bälte, der han allestädes omgjordar sig med.

20 ای خداوند، دشمنانم را که درباره من دروغ می‌گویند و مرا تهدید به مرگ می‌کنند، اینچنین مجازات کن.

Alltså ske dem af Herranom, som mig emot äro, och tala ondt emot mina själ.

21 اما ای خداوند، با من برحسب وعده خود عمل نما و به خاطر محبت عظیم خویش، مرا نجات ده،

Men du, Herre, Herre, var du med mig för ditt Namns skull; ty din nåd är min tröst, fräls mig.

22 زیرا که من فقیر و درمانده و دل شکسته‌ام؛

Ty jag är fattig och elände; mitt hjerta är bedröfvadt i mig.

23 همچون سایه، رو به زوال هستم و مانند ملخ از باد رانده شده‌ام.

Jag går bort såsom en skugge, den fördrifven varder, och varder förjagad såsom gräshoppor.

24 از بس روزه گرفته‌ام زانوهایم می‌لرزند و گوشت بدنم آب می‌شود.

Min knä äro svage af fasto, och mitt kött är magert, och hafver ingen fetma.

25 نزد دشمنان رسوا شده‌ام. هرگاه مرا می‌بینند، سر خود را تکان می‌دهند و مسخره‌ام می‌کنند.

Och jag måste vara deras begabberi; när de se mig, rista de sitt hufvud.

26 ای خداوند، ای خدای من، مرا یاری فرما؛ مطابق محبت خود، مرا نجات بده،

Gör mig bistånd, Herre, min Gud; hjelp mig efter dina nåd;

27 تا بدخواهانم بدانند که تو نجا‌ت‌دهندۀ من هستی.

Att de måga förnimma, att det är din hand; att du, Herre, detta gör.

28 آنها مرا نفرین کنند، اما تو مرا برکت بده. آنها سرافکنده شوند، اما بنده تو، شادمان شود.

Förbanna de, så välsigna du; sätta de sig emot mig, så varde de till skam; men din tjenare glädje sig.

29 دشمنانم شرمسار شوند و خفت و خواری وجودشان را در بر گیرد.

Mine motståndare varde med försmädelse beklädde, och varde med sine skam öfvertäckte, såsom med en kjortel.

30 خداوند را بسیار سپاس خواهم گفت و در بین مردم او را ستایش خواهم کرد،

Jag vill mycket tacka Herranom med min mun, och lofva honom ibland många.

31 زیرا او از بیچارگان پشتیبانی می‌کند و ایشان را از دست ظالمان می‌رهاند.

Ty han står dem fattiga på högra handene, att han skall hjelpa honom ifrå dem som hans lif fördöma.