مزامیر 109

1 برای رهبر سرایندگان. مزمور داوود. ای خدا و ای معبود من، خاموش مباش!

Til songmeisteren; av David, ein salme. Min lovsongs Gud, teg ikkje!

2 بدکاران به من تهمت ناروا می‌زنند و حرفهای دروغ دربارهٔ من می‌گویند.

For dei hev late upp sin ugudlege og falske munn imot meg, dei hev tala imot meg med ljugartunga.

3 با نفرت دور مرا گرفته‌اند و بی‌سبب با من می‌جنگند.

Med hatfulle ord hev dei kringsett meg og ført strid imot meg utan årsak.

4 من آنها را دوست دارم و برای ایشان دعای خیر می‌کنم، ولی آنها با من مخالفت می‌ورزند.

Til løn for min kjærleik stod dei imot meg, endå eg berre bed,

5 به عوض خوبی، به من بدی می‌کنند و به عوض محبت، با من دشمنی می‌نمایند.

dei hev lagt vondt yver meg til løn for godt og hat til løn for min kjærleik.

6 ای خدا، دشمنم را به دست داوری ظالم بسپار و بگذار یکی از بدخواهانش کنار او بایستد و بر ضد او شهادت دهد.

Set ein ugudleg yver honom, og lat ein klagar standa ved hans høgre hand!

7 بگذار او در محاکمه مجرم شناخته شود. حتی دعای او، برایش جرم محسوب گردد.

Når han vert dømd, lat honom ganga skuldig ut, og lat hans bøn verta til synd!

8 عمرش کوتاه شود و مقام او را به دیگری بدهند.

Lat hans dagar verta få, lat ein annan få hans embætte!

9 فرزندانش یتیم و زنش بیوه شود.

Lat hans born verta farlause og kona hans enkja!

10 فرزندانش آواره شده، در میان ویرانه‌های خانهٔ خود به گدایی بنشینند.

Lat hans born flakka ikring og beda seg, lat deim ganga som tiggarar frå sin øydelagde heim!

11 طلبکاران تمام دارایی او را ضبط نمایند و بیگانگان هر آنچه را که او به زحمت اندوخته است، تاراج کنند.

Lat okerkallen leggja snara um all hans eigedom, og framande plundra hans avling!

12 کسی بر او رحم نکند و برای یتیمان او دل نسوزاند.

Lat ingen finnast som hyser miskunn imot honom, og ingen som ynkast yver hans farlause born!

13 نسلش به کلی از بین برود و دیگر نامی از آنها باقی نماند.

Lat hans etterkomarar ganga til grunnar og deira namn verta utstroke i næste ættled!

14 خداوند گناهان اجدادش را به یاد آورد و گناهان مادرش را نیامرزد.

Hans fedra skuld vere i minne hjå Herren, og syndi åt mor hans verte ikkje utstroki!

15 گناهان آنها در نظر خداوند همیشه بماند، اما نام و نشان آنها از روی زمین محو گردد.

Dei vere alltid for Herrens åsyn, og han rydje deira minne ut av jordi,

16 این دشمن من رحم نداشت. او بر فقیران و بی‌کسان ظلم می‌کرد و آنها را می‌کشت.

av di han ikkje kom i hug å gjera miskunn, men forfylgde ein arm og fatig mann, og ein hjarteskræmd og vilde drepa honom.

17 دوست داشت مردم را نفرین کند، پس خودش نفرین شود. نمی‌خواست به مردم برکت رساند، پس خود از برکت محروم شود.

Han elska forbanning, og denne kom yver honom, han lika ikkje velsigning, og denne kom langt burt frå honom.

18 تمام وجودش به نفرین آلوده بود، پس باشد که نفرینهای او مانند آبی که می‌نوشد وارد بدنش شود و مغز استخوانهایش را بخورد؛ همچون لباس او را در بر گیرد و چون کمربند، به دور او حلقه زند.

Han klædde seg i forbanning som sitt klædeplagg, og ho trengde som vatn inn i hans liv, og som olje i hans bein.

19

Lat henne verta honom til ei kåpa som han sveiper seg i, og til eit belte som han alltid bind um seg!

20 ای خداوند، دشمنانم را که درباره من دروغ می‌گویند و مرا تهدید به مرگ می‌کنند، اینچنین مجازات کن.

Dette vere løni frå Herren åt mine motstandarar, og åt deim som talar vondt imot mi sjæl!

21 اما ای خداوند، با من برحسب وعده خود عمل نما و به خاطر محبت عظیم خویش، مرا نجات ده،

Og du, Herre, Herre, gjer vel imot meg for ditt namn skuld, etter som di miskunn er god, so berga meg!

22 زیرا که من فقیر و درمانده و دل شکسته‌ام؛

For arm og fatig er eg, og mitt hjarta er gjenomstunge i meg.

23 همچون سایه، رو به زوال هستم و مانند ملخ از باد رانده شده‌ام.

Som ein skugge når han lengjest, kverv eg burt, eg vert jaga burt som ein grashopp.

24 از بس روزه گرفته‌ام زانوهایم می‌لرزند و گوشت بدنم آب می‌شود.

Mine kne er ustøde av fasta, og holdet mitt misser feita.

25 نزد دشمنان رسوا شده‌ام. هرگاه مرا می‌بینند، سر خود را تکان می‌دهند و مسخره‌ام می‌کنند.

Og eg hev vorte til spott for deim; når dei ser meg, rister dei på hovudet.

26 ای خداوند، ای خدای من، مرا یاری فرما؛ مطابق محبت خود، مرا نجات بده،

Hjelp meg, Herre min Gud, frels meg etter di miskunn!

27 تا بدخواهانم بدانند که تو نجا‌ت‌دهندۀ من هستی.

so dei må kjenna, at dette er di hand, at du, Herre, hev gjort det.

28 آنها مرا نفرین کنند، اما تو مرا برکت بده. آنها سرافکنده شوند، اما بنده تو، شادمان شود.

Dei forbannar, men du velsignar, dei stend upp, men vert skjemde, og din tenar gled seg.

29 دشمنانم شرمسار شوند و خفت و خواری وجودشان را در بر گیرد.

Mine motstandarar skal klæda seg i skjemsla og sveipa seg i si skam som i ei kåpa.

30 خداوند را بسیار سپاس خواهم گفت و در بین مردم او را ستایش خواهم کرد،

Eg vil takka Herren storleg med min munn, og midt imillom mange vil eg lova honom.

31 زیرا او از بیچارگان پشتیبانی می‌کند و ایشان را از دست ظالمان می‌رهاند.

For han stend på høgre sida åt den fatige til å frelsa honom frå deim som dømer hans sjæl.