< مزامیر 109 >

برای رهبر سرایندگان. مزمور داوود. ای خدا و ای معبود من، خاموش مباش! 1
In finem, Psalmus David.
بدکاران به من تهمت ناروا می‌زنند و حرفهای دروغ دربارهٔ من می‌گویند. 2
Deus laudem meam ne tacueris: quia os peccatoris, et os dolosi super me apertum est.
با نفرت دور مرا گرفته‌اند و بی‌سبب با من می‌جنگند. 3
Locuti sunt adversum me lingua dolosa, et sermonibus odii circumdederunt me: et expugnaverunt me gratis.
من آنها را دوست دارم و برای ایشان دعای خیر می‌کنم، ولی آنها با من مخالفت می‌ورزند. 4
Pro eo ut me diligerent, detrahebant mihi: ego autem orabam.
به عوض خوبی، به من بدی می‌کنند و به عوض محبت، با من دشمنی می‌نمایند. 5
Et posuerunt adversum me mala pro bonis: et odium pro dilectione mea.
ای خدا، دشمنم را به دست داوری ظالم بسپار و بگذار یکی از بدخواهانش کنار او بایستد و بر ضد او شهادت دهد. 6
Constitue super eum peccatorem: et diabolus stet a dextris eius.
بگذار او در محاکمه مجرم شناخته شود. حتی دعای او، برایش جرم محسوب گردد. 7
Cum iudicatur, exeat condemnatus. et oratio eius fiat in peccatum.
عمرش کوتاه شود و مقام او را به دیگری بدهند. 8
Fiant dies eius pauci: et episcopatum eius accipiat alter.
فرزندانش یتیم و زنش بیوه شود. 9
Fiant filii eius orphani: et uxor eius vidua.
فرزندانش آواره شده، در میان ویرانه‌های خانهٔ خود به گدایی بنشینند. 10
Nutantes transferantur filii eius, et mendicent: et eiiciantur de habitationibus suis.
طلبکاران تمام دارایی او را ضبط نمایند و بیگانگان هر آنچه را که او به زحمت اندوخته است، تاراج کنند. 11
Scrutetur fœnerator omnem substantiam eius: et diripiant alieni labores eius.
کسی بر او رحم نکند و برای یتیمان او دل نسوزاند. 12
Non sit illi adiutor: nec sit qui misereatur pupillis eius.
نسلش به کلی از بین برود و دیگر نامی از آنها باقی نماند. 13
Fiant nati eius in interitum: in generatione una deleatur nomen eius.
خداوند گناهان اجدادش را به یاد آورد و گناهان مادرش را نیامرزد. 14
In memoriam redeat iniquitas patrum eius in conspectu Domini: et peccatum matris eius non deleatur.
گناهان آنها در نظر خداوند همیشه بماند، اما نام و نشان آنها از روی زمین محو گردد. 15
Fiant contra Dominum semper, et dispereat de terra memoria eorum:
این دشمن من رحم نداشت. او بر فقیران و بی‌کسان ظلم می‌کرد و آنها را می‌کشت. 16
pro eo quod non est recordatus facere misericordiam.
دوست داشت مردم را نفرین کند، پس خودش نفرین شود. نمی‌خواست به مردم برکت رساند، پس خود از برکت محروم شود. 17
Et persecutus est hominem inopem, et mendicum, et compunctum corde mortificare.
تمام وجودش به نفرین آلوده بود، پس باشد که نفرینهای او مانند آبی که می‌نوشد وارد بدنش شود و مغز استخوانهایش را بخورد؛ همچون لباس او را در بر گیرد و چون کمربند، به دور او حلقه زند. 18
Et dilexit maledictionem, et veniet ei: et noluit benedictionem, et elongabitur ab eo. Et induit maledictionem sicut vestimentum, et intravit sicut aqua in interiora eius, et sicut oleum in ossibus eius.
19
Fiat ei sicut vestimentum, quo operitur: et sicut zona, qua semper præcingitur.
ای خداوند، دشمنانم را که درباره من دروغ می‌گویند و مرا تهدید به مرگ می‌کنند، اینچنین مجازات کن. 20
Hoc opus eorum, qui detrahunt mihi apud Dominum: et qui loquuntur mala adversus animam meam.
اما ای خداوند، با من برحسب وعده خود عمل نما و به خاطر محبت عظیم خویش، مرا نجات ده، 21
Et tu Domine, Domine, fac mecum propter nomen tuum: quia suavis est misericordia tua. Libera me
زیرا که من فقیر و درمانده و دل شکسته‌ام؛ 22
quia egenus, et pauper ego sum: et cor meum conturbatum est intra me.
همچون سایه، رو به زوال هستم و مانند ملخ از باد رانده شده‌ام. 23
Sicut umbra cum declinat, ablatus sum: et excussus sum sicut locustæ.
از بس روزه گرفته‌ام زانوهایم می‌لرزند و گوشت بدنم آب می‌شود. 24
Genua mea infirmata sunt a ieiunio: et caro mea immutata est propter oleum.
نزد دشمنان رسوا شده‌ام. هرگاه مرا می‌بینند، سر خود را تکان می‌دهند و مسخره‌ام می‌کنند. 25
Et ego factus sum opprobrium illis: viderunt me, et moverunt capita sua.
ای خداوند، ای خدای من، مرا یاری فرما؛ مطابق محبت خود، مرا نجات بده، 26
Adiuva me Domine Deus meus: salvum me fac secundum misericordiam tuam.
تا بدخواهانم بدانند که تو نجا‌ت‌دهندۀ من هستی. 27
Et sciant quia manus tua hæc: et tu Domine fecisti eam.
آنها مرا نفرین کنند، اما تو مرا برکت بده. آنها سرافکنده شوند، اما بنده تو، شادمان شود. 28
Maledicent illi, et tu benedices: qui insurgunt in me, confundantur: servus autem tuus lætabitur.
دشمنانم شرمسار شوند و خفت و خواری وجودشان را در بر گیرد. 29
Induantur qui detrahunt mihi, pudore: et operiantur sicut diploide confusione sua.
خداوند را بسیار سپاس خواهم گفت و در بین مردم او را ستایش خواهم کرد، 30
Confitebor Domino nimis in ore meo: et in medio multorum laudabo eum.
زیرا او از بیچارگان پشتیبانی می‌کند و ایشان را از دست ظالمان می‌رهاند. 31
Quia astitit a dextris pauperis, ut salvam faceret a persequentibus animam meam.

< مزامیر 109 >