مزامیر 109
| برای رهبر سرایندگان. مزمور داوود. ای خدا و ای معبود من، خاموش مباش! | 1 |
Dem Vorsänger. Ein Psalm Davids. Gott, den ich rühme, schweige nicht!
| بدکاران به من تهمت ناروا می‌زنند و حرفهای دروغ دربارهٔ من می‌گویند. | 2 |
Denn sie haben ihr gottloses und falsches Maul wider mich aufgetan; sie sagen mir Lügen ins Gesicht,
| با نفرت دور مرا گرفته‌اند و بی‌سبب با من می‌جنگند. | 3 |
sie bieten gehässige Worte über mich herum und bekämpfen mich ohne Grund.
| من آنها را دوست دارم و برای ایشان دعای خیر می‌کنم، ولی آنها با من مخالفت می‌ورزند. | 4 |
Dafür, daß ich sie liebe, sind sie mir feind; ich aber bete.
| به عوض خوبی، به من بدی می‌کنند و به عوض محبت، با من دشمنی می‌نمایند. | 5 |
Sie beweisen mir Böses für Gutes und Haß für Liebe.
| ای خدا، دشمنم را به دست داوری ظالم بسپار و بگذار یکی از بدخواهانش کنار او بایستد و بر ضد او شهادت دهد. | 6 |
Bestelle einen Gesetzlosen über ihn, und ein Ankläger stehe zu seiner Rechten!
| بگذار او در محاکمه مجرم شناخته شود. حتی دعای او، برایش جرم محسوب گردد. | 7 |
Wenn er gerichtet wird, so möge er schuldig gesprochen werden, und sein Gebet werde ihm zur Sünde!
| عمرش کوتاه شود و مقام او را به دیگری بدهند. | 8 |
Seiner Tage seien wenige, und sein Amt empfange ein anderer!
| فرزندانش یتیم و زنش بیوه شود. | 9 |
Seine Kinder sollen Waisen werden und sein Weib eine Witwe!
| فرزندانش آواره شده، در میان ویرانه‌های خانهٔ خود به گدایی بنشینند. | 10 |
Seine Kinder müssen umherwanken und betteln, hilfesuchend aus ihren Ruinen hervorkommen!
| طلبکاران تمام دارایی او را ضبط نمایند و بیگانگان هر آنچه را که او به زحمت اندوخته است، تاراج کنند. | 11 |
Der Gläubiger nehme ihm alles weg, und Fremde sollen plündern, was er sich erworben.
| کسی بر او رحم نکند و برای یتیمان او دل نسوزاند. | 12 |
Niemand gebe ihm Gnadenfrist, und keiner erbarme sich seiner Waisen!
| نسلش به کلی از بین برود و دیگر نامی از آنها باقی نماند. | 13 |
Seine Nachkommenschaft falle der Ausrottung anheim, ihr Name erlösche im zweiten Geschlecht!
| خداوند گناهان اجدادش را به یاد آورد و گناهان مادرش را نیامرزد. | 14 |
Seiner Väter Missetat müsse gedacht werden vor dem HERRN, und seiner Mutter Sünde werde nicht ausgetilgt!
| گناهان آنها در نظر خداوند همیشه بماند، اما نام و نشان آنها از روی زمین محو گردد. | 15 |
Der HERR habe sie beständig vor Augen, daß ihr Gedächtnis von der Erde vertilgt werde,
| این دشمن من رحم نداشت. او بر فقیران و بی‌کسان ظلم می‌کرد و آنها را می‌کشت. | 16 |
weil er nicht daran dachte, Barmherzigkeit zu üben, sondern den Elenden und Armen verfolgte und den Niedergeschlagenen, um ihn in den Tod zu treiben.
| دوست داشت مردم را نفرین کند، پس خودش نفرین شود. نمی‌خواست به مردم برکت رساند، پس خود از برکت محروم شود. | 17 |
Da er den Fluch liebte, so komme er über ihn; und da er den Segen nicht begehrte, so sei er fern von ihm!
| تمام وجودش به نفرین آلوده بود، پس باشد که نفرینهای او مانند آبی که می‌نوشد وارد بدنش شود و مغز استخوانهایش را بخورد؛ همچون لباس او را در بر گیرد و چون کمربند، به دور او حلقه زند. | 18 |
Er zog den Fluch an wie sein Gewand; so dringe er in sein Inneres wie Wasser und wie Öl in seine Gebeine;
| 19 |
er sei ihm wie das Kleid, das er anzieht, und wie der Gurt, damit er sich ständig umgürtet!
| ای خداوند، دشمنانم را که درباره من دروغ می‌گویند و مرا تهدید به مرگ می‌کنند، اینچنین مجازات کن. | 20 |
Das sei der Lohn meiner Ankläger vonseiten des HERRN, derer, welche Arges wider meine Seele reden!
| اما ای خداوند، با من برحسب وعده خود عمل نما و به خاطر محبت عظیم خویش، مرا نجات ده، | 21 |
Du aber, o HERR, mein Herr, handle mit mir um deines Namens willen; denn deine Gnade ist gut; darum errette mich!
| زیرا که من فقیر و درمانده و دل شکسته‌ام؛ | 22 |
Denn ich bin elend und arm, und mein Herz ist verwundet in meiner Brust.
| همچون سایه، رو به زوال هستم و مانند ملخ از باد رانده شده‌ام. | 23 |
Wie ein Schatten, wenn er sich neigt, schleiche ich dahin; ich werde verscheucht wie eine Heuschrecke.
| از بس روزه گرفته‌ام زانوهایم می‌لرزند و گوشت بدنم آب می‌شود. | 24 |
Meine Knie wanken vom Fasten, mein Fleisch magert gänzlich ab;
| نزد دشمنان رسوا شده‌ام. هرگاه مرا می‌بینند، سر خود را تکان می‌دهند و مسخره‌ام می‌کنند. | 25 |
und ich bin ihnen zum Gespött geworden; wer mich sieht, schüttelt den Kopf.
| ای خداوند، ای خدای من، مرا یاری فرما؛ مطابق محبت خود، مرا نجات بده، | 26 |
Hilf mir, o HERR, mein Gott! Rette mich nach deiner Gnade,
| تا بدخواهانم بدانند که تو نجا‌ت‌دهندۀ من هستی. | 27 |
so wird man erkennen, daß dies deine Hand ist, daß du, HERR, solches getan hast.
| آنها مرا نفرین کنند، اما تو مرا برکت بده. آنها سرافکنده شوند، اما بنده تو، شادمان شود. | 28 |
Fluchen sie, so segne du; setzen sie sich wider mich, so müssen sie zuschanden werden; aber dein Knecht müsse sich freuen.
| دشمنانم شرمسار شوند و خفت و خواری وجودشان را در بر گیرد. | 29 |
Meine Ankläger müssen Schmach anziehen und in ihre Schande sich hüllen wie in einen Mantel.
| خداوند را بسیار سپاس خواهم گفت و در بین مردم او را ستایش خواهم کرد، | 30 |
Ich will den HERRN laut preisen mit meinem Munde und inmitten vieler ihn rühmen,
| زیرا او از بیچارگان پشتیبانی می‌کند و ایشان را از دست ظالمان می‌رهاند. | 31 |
weil er dem Armen zur Seite steht, ihn zu retten von denen, die ihn verurteilen.
