< مزامیر 109 >

برای رهبر سرایندگان. مزمور داوود. ای خدا و ای معبود من، خاموش مباش! 1
Ein Psalm Davids, vorzusingen. Gott, mein Ruhm, schweige nicht!
بدکاران به من تهمت ناروا می‌زنند و حرفهای دروغ دربارهٔ من می‌گویند. 2
Denn sie haben ihr gottloses und falsches Maul gegen mich aufgetan und reden wider mich mit falscher Zunge;
با نفرت دور مرا گرفته‌اند و بی‌سبب با من می‌جنگند. 3
und sie reden giftig wider mich allenthalben und streiten wider mich ohne Ursache.
من آنها را دوست دارم و برای ایشان دعای خیر می‌کنم، ولی آنها با من مخالفت می‌ورزند. 4
Dafür, daß ich sie liebe, sind sie wider mich; ich aber bete.
به عوض خوبی، به من بدی می‌کنند و به عوض محبت، با من دشمنی می‌نمایند. 5
Sie beweisen mir Böses um Gutes und Haß um Liebe.
ای خدا، دشمنم را به دست داوری ظالم بسپار و بگذار یکی از بدخواهانش کنار او بایستد و بر ضد او شهادت دهد. 6
Setze Gottlose über ihn; und der Satan müsse stehen zu seiner Rechten.
بگذار او در محاکمه مجرم شناخته شود. حتی دعای او، برایش جرم محسوب گردد. 7
Wenn er gerichtet wird, müsse er verdammt ausgehen, und sein Gebet müsse Sünde sein.
عمرش کوتاه شود و مقام او را به دیگری بدهند. 8
Seiner Tage müssen wenige werden, und sein Amt müsse ein anderer empfangen.
فرزندانش یتیم و زنش بیوه شود. 9
Seine Kinder müssen Waisen werden und sein Weib eine Witwe.
فرزندانش آواره شده، در میان ویرانه‌های خانهٔ خود به گدایی بنشینند. 10
Seine Kinder müssen in der Irre gehen und betteln und suchen, als die verdorben sind.
طلبکاران تمام دارایی او را ضبط نمایند و بیگانگان هر آنچه را که او به زحمت اندوخته است، تاراج کنند. 11
Es müsse der Wucherer aussaugen alles, was er hat; und Fremde müssen seine Güter rauben.
کسی بر او رحم نکند و برای یتیمان او دل نسوزاند. 12
Und niemand müsse ihm Gutes tun, und niemand erbarme sich seiner Waisen.
نسلش به کلی از بین برود و دیگر نامی از آنها باقی نماند. 13
Seine Nachkommen müssen ausgerottet werden; ihr Name werde im andern Glied vertilgt.
خداوند گناهان اجدادش را به یاد آورد و گناهان مادرش را نیامرزد. 14
Seiner Väter Missetat müsse gedacht werden vor dem HERRN, und seiner Mutter Sünde müsse nicht ausgetilgt werden.
گناهان آنها در نظر خداوند همیشه بماند، اما نام و نشان آنها از روی زمین محو گردد. 15
Der HERR müsse sie nimmer aus den Augen lassen, und ihr Gedächtnis müsse ausgerottet werden auf Erden,
این دشمن من رحم نداشت. او بر فقیران و بی‌کسان ظلم می‌کرد و آنها را می‌کشت. 16
darum daß er so gar keine Barmherzigkeit hatte, sondern verfolgte den Elenden und Armen und Betrübten, daß er ihn tötete.
دوست داشت مردم را نفرین کند، پس خودش نفرین شود. نمی‌خواست به مردم برکت رساند، پس خود از برکت محروم شود. 17
Und er wollte den Fluch haben, der wird ihm auch kommen; er wollte den Segen nicht, so wird er auch ferne von ihm bleiben.
تمام وجودش به نفرین آلوده بود، پس باشد که نفرینهای او مانند آبی که می‌نوشد وارد بدنش شود و مغز استخوانهایش را بخورد؛ همچون لباس او را در بر گیرد و چون کمربند، به دور او حلقه زند. 18
Er zog an den Fluch wie sein Hemd; der ist in sein Inwendiges gegangen wie Wasser, und wie Öl in seine Gebeine;
19
So werde er ihm wie ein Kleid, das er anhabe, und wie ein Gürtel, mit dem er allewege sich gürte.
ای خداوند، دشمنانم را که درباره من دروغ می‌گویند و مرا تهدید به مرگ می‌کنند، اینچنین مجازات کن. 20
So geschehe denen vom HERRN, die mir zuwider sind und reden Böses wider meine Seele.
اما ای خداوند، با من برحسب وعده خود عمل نما و به خاطر محبت عظیم خویش، مرا نجات ده، 21
Aber du, HERR Herr, sei du mit mir um deines Namens willen; denn deine Gnade ist mein Trost: errette mich!
زیرا که من فقیر و درمانده و دل شکسته‌ام؛ 22
Denn ich bin arm und elend; mein Herz ist zerschlagen in mir.
همچون سایه، رو به زوال هستم و مانند ملخ از باد رانده شده‌ام. 23
Ich fahre dahin wie ein Schatten, der vertrieben wird, und werde verjagt wie die Heuschrecken.
از بس روزه گرفته‌ام زانوهایم می‌لرزند و گوشت بدنم آب می‌شود. 24
Meine Kniee sind schwach von Fasten, und mein Fleisch ist mager und hat kein Fett.
نزد دشمنان رسوا شده‌ام. هرگاه مرا می‌بینند، سر خود را تکان می‌دهند و مسخره‌ام می‌کنند. 25
Und ich muß ihr Spott sein; wenn sie mich sehen, schütteln sie ihren Kopf.
ای خداوند، ای خدای من، مرا یاری فرما؛ مطابق محبت خود، مرا نجات بده، 26
Stehe mir bei, HERR, mein Gott! hilf mir nach deiner Gnade,
تا بدخواهانم بدانند که تو نجا‌ت‌دهندۀ من هستی. 27
daß sie innewerden, daß dies sei deine Hand, daß du, HERR, solches tust.
آنها مرا نفرین کنند، اما تو مرا برکت بده. آنها سرافکنده شوند، اما بنده تو، شادمان شود. 28
Fluchen sie, so segne du. Setzen sie sich wider mich, so sollen sie zu Schanden werden; aber dein Knecht müsse sich freuen.
دشمنانم شرمسار شوند و خفت و خواری وجودشان را در بر گیرد. 29
Meine Widersacher müssen mit Schmach angezogen werden und mit ihrer Schande bekleidet werden wie ein Rock.
خداوند را بسیار سپاس خواهم گفت و در بین مردم او را ستایش خواهم کرد، 30
Ich will dem HERRN sehr danken mit meinem Munde und ihn rühmen unter vielen.
زیرا او از بیچارگان پشتیبانی می‌کند و ایشان را از دست ظالمان می‌رهاند. 31
Denn er steht dem Armen zur Rechten, daß er ihm helfe von denen, die sein Leben verurteilen.

< مزامیر 109 >