مزامیر 109

1 برای رهبر سرایندگان. مزمور داوود. ای خدا و ای معبود من، خاموش مباش!

Dem Vorsänger. Von David, ein Psalm. Gott meines Lobes, schweige nicht!

2 بدکاران به من تهمت ناروا می‌زنند و حرفهای دروغ دربارهٔ من می‌گویند.

Denn der Mund des Gesetzlosen und der Mund des Truges haben sich wider mich geöffnet, mit Lügenzunge haben sie zu mir geredet;

3 با نفرت دور مرا گرفته‌اند و بی‌سبب با من می‌جنگند.

Und mit Worten des Hasses haben sie mich umgeben und haben wider mich gestritten ohne Ursache.

4 من آنها را دوست دارم و برای ایشان دعای خیر می‌کنم، ولی آنها با من مخالفت می‌ورزند.

Für meine Liebe feindeten sie mich an; ich aber bin stets im Gebet.

5 به عوض خوبی، به من بدی می‌کنند و به عوض محبت، با من دشمنی می‌نمایند.

Und sie haben mir Böses für Gutes erwiesen und Haß für meine Liebe.

6 ای خدا، دشمنم را به دست داوری ظالم بسپار و بگذار یکی از بدخواهانش کنار او بایستد و بر ضد او شهادت دهد.

Bestelle einen Gesetzlosen über ihn, und ein Widersacher stehe zu seiner Rechten!

7 بگذار او در محاکمه مجرم شناخته شود. حتی دعای او، برایش جرم محسوب گردد.

Wenn er gerichtet wird, gehe er schuldig aus, und sein Gebet werde zur Sünde!

8 عمرش کوتاه شود و مقام او را به دیگری بدهند.

Seiner Tage seien wenige, sein Amt empfange ein anderer!

9 فرزندانش یتیم و زنش بیوه شود.

Seine Söhne seien Waisen, und sein Weib eine Witwe!

10 فرزندانش آواره شده، در میان ویرانه‌های خانهٔ خود به گدایی بنشینند.

Und mögen seine Söhne umherschweifen und betteln und fern von ihren verwüsteten Wohnungen nach Brot suchen!

11 طلبکاران تمام دارایی او را ضبط نمایند و بیگانگان هر آنچه را که او به زحمت اندوخته است، تاراج کنند.

Der Wucherer umgarne alles, was er hat, und Fremde mögen rauben seine Arbeit!

12 کسی بر او رحم نکند و برای یتیمان او دل نسوزاند.

Er habe niemand, der ihm Güte bewahre, und es sei niemand, der seinen Waisen gnädig sei!

13 نسلش به کلی از بین برود و دیگر نامی از آنها باقی نماند.

Seine Nachkommen mögen ausgerottet werden; im folgenden Geschlecht erlösche ihr Name!

14 خداوند گناهان اجدادش را به یاد آورد و گناهان مادرش را نیامرزد.

Gedacht werde vor Jehova der Ungerechtigkeit seiner Väter, und nicht werde ausgelöscht die Sünde seiner Mutter!

15 گناهان آنها در نظر خداوند همیشه بماند، اما نام و نشان آنها از روی زمین محو گردد.

Sie seien beständig vor Jehova, und er rotte ihr Gedächtnis aus von der Erde!

16 این دشمن من رحم نداشت. او بر فقیران و بی‌کسان ظلم می‌کرد و آنها را می‌کشت.

Darum daß er nicht gedachte, Güte zu üben, und verfolgte den elenden und armen Mann, und den, der verzagten Herzens war, um ihn zu töten.

17 دوست داشت مردم را نفرین کند، پس خودش نفرین شود. نمی‌خواست به مردم برکت رساند، پس خود از برکت محروم شود.

Und er liebte den Fluch, so komme er auf ihn! Und er hatte kein Gefallen an Segen, so sei er fern von ihm!

18 تمام وجودش به نفرین آلوده بود، پس باشد که نفرینهای او مانند آبی که می‌نوشد وارد بدنش شود و مغز استخوانهایش را بخورد؛ همچون لباس او را در بر گیرد و چون کمربند، به دور او حلقه زند.

Und er zog den Fluch an wie sein Kleid, so dringe er wie Wasser in sein Inneres und wie Öl in seine Gebeine!

19

Er sei ihm wie ein Gewand, in das er sich hüllt, und zu einem Gürtel, womit er stets sich gürtet!

20 ای خداوند، دشمنانم را که درباره من دروغ می‌گویند و مرا تهدید به مرگ می‌کنند، اینچنین مجازات کن.

Das sei der Lohn meiner Widersacher von seiten Jehovas, und derer, die Böses reden wider meine Seele!

21 اما ای خداوند، با من برحسب وعده خود عمل نما و به خاطر محبت عظیم خویش، مرا نجات ده،

Du aber, Jehova, Herr, wirke für mich um deines Namens willen; weil deine Güte gut ist, errette mich!

22 زیرا که من فقیر و درمانده و دل شکسته‌ام؛

Denn ich, ich bin elend und arm, und mein Herz ist verwundet in meinem Innern.

23 همچون سایه، رو به زوال هستم و مانند ملخ از باد رانده شده‌ام.

Wie ein Schatten, wenn er sich streckt, gehe ich dahin, werde hinweggescheucht wie die Heuschrecke.

24 از بس روزه گرفته‌ام زانوهایم می‌لرزند و گوشت بدنم آب می‌شود.

Meine Knie wanken vom Fasten, und mein Fleisch ist abgemagert.

25 نزد دشمنان رسوا شده‌ام. هرگاه مرا می‌بینند، سر خود را تکان می‌دهند و مسخره‌ام می‌کنند.

Und ich, ich bin ihnen zum Hohn geworden; wenn sie mich sehen, schütteln sie ihren Kopf.

26 ای خداوند، ای خدای من، مرا یاری فرما؛ مطابق محبت خود، مرا نجات بده،

Hilf mir, Jehova, mein Gott! Rette mich nach deiner Güte!

27 تا بدخواهانم بدانند که تو نجا‌ت‌دهندۀ من هستی.

Damit sie wissen, daß dies deine Hand ist, daß du, Jehova, es getan hast.

28 آنها مرا نفرین کنند، اما تو مرا برکت بده. آنها سرافکنده شوند، اما بنده تو، شادمان شود.

Mögen sie fluchen, du aber segne! Stehen sie auf, so laß sie beschämt werden, und deinen Knecht sich freuen!

29 دشمنانم شرمسار شوند و خفت و خواری وجودشان را در بر گیرد.

Laß meine Widersacher bekleidet werden mit Schande, und in ihre Schmach sich hüllen wie in einen Mantel!

30 خداوند را بسیار سپاس خواهم گفت و در بین مردم او را ستایش خواهم کرد،

Ich werde Jehova sehr preisen mit meinem Munde, und inmitten vieler werde ich ihn loben.

31 زیرا او از بیچارگان پشتیبانی می‌کند و ایشان را از دست ظالمان می‌رهاند.

Denn er stand zur Rechten des Armen, um ihn zu retten von denen, die seine Seele richteten.