مزامیر 109

1 برای رهبر سرایندگان. مزمور داوود. ای خدا و ای معبود من، خاموش مباش!

Au chef des chantres. De David. Psaume. Dieu de ma louange, ne te tais point!

2 بدکاران به من تهمت ناروا می‌زنند و حرفهای دروغ دربارهٔ من می‌گویند.

Car ils ouvrent contre moi une bouche méchante et trompeuse, Ils me parlent avec une langue mensongère,

3 با نفرت دور مرا گرفته‌اند و بی‌سبب با من می‌جنگند.

Ils m’environnent de discours haineux Et ils me font la guerre sans cause.

4 من آنها را دوست دارم و برای ایشان دعای خیر می‌کنم، ولی آنها با من مخالفت می‌ورزند.

Tandis que je les aime, ils sont mes adversaires; Mais moi je recours à la prière.

5 به عوض خوبی، به من بدی می‌کنند و به عوض محبت، با من دشمنی می‌نمایند.

Ils me rendent le mal pour le bien, Et de la haine pour mon amour.

6 ای خدا، دشمنم را به دست داوری ظالم بسپار و بگذار یکی از بدخواهانش کنار او بایستد و بر ضد او شهادت دهد.

Place-le sous l’autorité d’un méchant, Et qu’un accusateur se tienne à sa droite!

7 بگذار او در محاکمه مجرم شناخته شود. حتی دعای او، برایش جرم محسوب گردد.

Quand on le jugera, qu’il soit déclaré coupable, Et que sa prière passe pour un péché!

8 عمرش کوتاه شود و مقام او را به دیگری بدهند.

Que ses jours soient peu nombreux, Qu’un autre prenne sa charge!

9 فرزندانش یتیم و زنش بیوه شود.

Que ses enfants deviennent orphelins, Et sa femme veuve!

10 فرزندانش آواره شده، در میان ویرانه‌های خانهٔ خود به گدایی بنشینند.

Que ses enfants soient vagabonds et qu’ils mendient, Qu’ils cherchent du pain loin de leur demeure en ruines!

11 طلبکاران تمام دارایی او را ضبط نمایند و بیگانگان هر آنچه را که او به زحمت اندوخته است، تاراج کنند.

Que le créancier s’empare de tout ce qui est à lui, Et que les étrangers pillent le fruit de son travail!

12 کسی بر او رحم نکند و برای یتیمان او دل نسوزاند.

Que nul ne conserve pour lui de l’affection, Et que personne n’ait pitié de ses orphelins!

13 نسلش به کلی از بین برود و دیگر نامی از آنها باقی نماند.

Que ses descendants soient exterminés, Et que leur nom s’éteigne dans la génération suivante!

14 خداوند گناهان اجدادش را به یاد آورد و گناهان مادرش را نیامرزد.

Que l’iniquité de ses pères reste en souvenir devant l’Éternel, Et que le péché de sa mère ne soit point effacé!

15 گناهان آنها در نظر خداوند همیشه بماند، اما نام و نشان آنها از روی زمین محو گردد.

Qu’ils soient toujours présents devant l’Éternel, Et qu’il retranche de la terre leur mémoire,

16 این دشمن من رحم نداشت. او بر فقیران و بی‌کسان ظلم می‌کرد و آنها را می‌کشت.

Parce qu’il ne s’est pas souvenu d’exercer la miséricorde, Parce qu’il a persécuté le malheureux et l’indigent, Jusqu’à faire mourir l’homme au cœur brisé!

17 دوست داشت مردم را نفرین کند، پس خودش نفرین شود. نمی‌خواست به مردم برکت رساند، پس خود از برکت محروم شود.

Il aimait la malédiction: qu’elle tombe sur lui! Il ne se plaisait pas à la bénédiction: qu’elle s’éloigne de lui!

18 تمام وجودش به نفرین آلوده بود، پس باشد که نفرینهای او مانند آبی که می‌نوشد وارد بدنش شود و مغز استخوانهایش را بخورد؛ همچون لباس او را در بر گیرد و چون کمربند، به دور او حلقه زند.

Qu’il revête la malédiction comme son vêtement, Qu’elle pénètre comme de l’eau dans son intérieur, Comme de l’huile dans ses os!

19

Qu’elle lui serve de vêtement pour se couvrir, De ceinture dont il soit toujours ceint!

20 ای خداوند، دشمنانم را که درباره من دروغ می‌گویند و مرا تهدید به مرگ می‌کنند، اینچنین مجازات کن.

Tel soit, de la part de l’Éternel, le salaire de mes ennemis, Et de ceux qui parlent méchamment de moi!

21 اما ای خداوند، با من برحسب وعده خود عمل نما و به خاطر محبت عظیم خویش، مرا نجات ده،

Et toi, Éternel, Seigneur! Agis en ma faveur à cause de ton nom, Car ta bonté est grande; délivre-moi!

22 زیرا که من فقیر و درمانده و دل شکسته‌ام؛

Je suis malheureux et indigent, Et mon cœur est blessé au-dedans de moi.

23 همچون سایه، رو به زوال هستم و مانند ملخ از باد رانده شده‌ام.

Je m’en vais comme l’ombre à son déclin, Je suis chassé comme la sauterelle.

24 از بس روزه گرفته‌ام زانوهایم می‌لرزند و گوشت بدنم آب می‌شود.

Mes genoux sont affaiblis par le jeûne, Et mon corps est épuisé de maigreur.

25 نزد دشمنان رسوا شده‌ام. هرگاه مرا می‌بینند، سر خود را تکان می‌دهند و مسخره‌ام می‌کنند.

Je suis pour eux un objet d’opprobre; Ils me regardent, et secouent la tête.

26 ای خداوند، ای خدای من، مرا یاری فرما؛ مطابق محبت خود، مرا نجات بده،

Secours-moi, Éternel, mon Dieu! Sauve-moi par ta bonté!

27 تا بدخواهانم بدانند که تو نجا‌ت‌دهندۀ من هستی.

Et qu’ils sachent que c’est ta main, Que c’est toi, Éternel, qui l’as fait!

28 آنها مرا نفرین کنند، اما تو مرا برکت بده. آنها سرافکنده شوند، اما بنده تو، شادمان شود.

S’ils maudissent, toi tu béniras; S’ils se lèvent, ils seront confus, Et ton serviteur se réjouira.

29 دشمنانم شرمسار شوند و خفت و خواری وجودشان را در بر گیرد.

Que mes adversaires revêtent l’ignominie, Qu’ils se couvrent de leur honte comme d’un manteau!

30 خداوند را بسیار سپاس خواهم گفت و در بین مردم او را ستایش خواهم کرد،

Je louerai de ma bouche hautement l’Éternel, Je le célébrerai au milieu de la multitude;

31 زیرا او از بیچارگان پشتیبانی می‌کند و ایشان را از دست ظالمان می‌رهاند.

Car il se tient à la droite du pauvre, Pour le délivrer de ceux qui le condamnent.