مزامیر 109

1 برای رهبر سرایندگان. مزمور داوود. ای خدا و ای معبود من، خاموش مباش!

To the Chief Musician. David’s. A Melody. O God of my praise, do not be silent;

2 بدکاران به من تهمت ناروا می‌زنند و حرفهای دروغ دربارهٔ من می‌گویند.

For, the mouth of the lawless one and the mouth of the deceiver, against me, are open, They have spoken to me with false tongue;

3 با نفرت دور مرا گرفته‌اند و بی‌سبب با من می‌جنگند.

And, with words of hatred, have they surrounded me, and have made war upon me without cause:

4 من آنها را دوست دارم و برای ایشان دعای خیر می‌کنم، ولی آنها با من مخالفت می‌ورزند.

For my love, they have been accusing me, while, I, was at prayer:

5 به عوض خوبی، به من بدی می‌کنند و به عوض محبت، با من دشمنی می‌نمایند.

Yea they have returned unto me—Evil for good; and, Hatred for my love.

6 ای خدا، دشمنم را به دست داوری ظالم بسپار و بگذار یکی از بدخواهانش کنار او بایستد و بر ضد او شهادت دهد.

Set in charge over him, one who is lawless, and let, an accuser, stand at his right hand;

7 بگذار او در محاکمه مجرم شناخته شود. حتی دعای او، برایش جرم محسوب گردد.

When he is judged, let him go out condemned, and let, his own petition, become a sin;

8 عمرش کوتاه شود و مقام او را به دیگری بدهند.

Let his days become few, his overseership, let another take;

9 فرزندانش یتیم و زنش بیوه شود.

Let his children become fatherless, and his wife a widow;

10 فرزندانش آواره شده، در میان ویرانه‌های خانهٔ خود به گدایی بنشینند.

Let his children, wander about, and beg, Let them be driven out of their ruins;

11 طلبکاران تمام دارایی او را ضبط نمایند و بیگانگان هر آنچه را که او به زحمت اندوخته است، تاراج کنند.

Let the creditor take aim at all that he hath, and let strangers prey on the fruit of his toil;

12 کسی بر او رحم نکند و برای یتیمان او دل نسوزاند.

Let him have no one to continue lovingkindness, and there be none to favour his fatherless children;

13 نسلش به کلی از بین برود و دیگر نامی از آنها باقی نماند.

Let his posterity be for cutting off, In another generation, let their name be wiped out;

14 خداوند گناهان اجدادش را به یاد آورد و گناهان مادرش را نیامرزد.

Remembered be the iniquity of his fathers against Yahweh, and, the sin of his mother, let it not be wiped out;

15 گناهان آنها در نظر خداوند همیشه بماند، اما نام و نشان آنها از روی زمین محو گردد.

Let them be before Yahweh continually, and let the memory of them, be cut off out of the earth.

16 این دشمن من رحم نداشت. او بر فقیران و بی‌کسان ظلم می‌کرد و آنها را می‌کشت.

Because that he remembered not to show lovingkindness, but pursued the man that was oppressed and needy, that, the downhearted, he might slay.

17 دوست داشت مردم را نفرین کند، پس خودش نفرین شود. نمی‌خواست به مردم برکت رساند، پس خود از برکت محروم شود.

Because he loved cursing, May it have come upon him, Because he delighted not in blessing, May it have kept far from him;

18 تمام وجودش به نفرین آلوده بود، پس باشد که نفرینهای او مانند آبی که می‌نوشد وارد بدنش شود و مغز استخوانهایش را بخورد؛ همچون لباس او را در بر گیرد و چون کمربند، به دور او حلقه زند.

Because he clothed himself in cursing as his outer garment, therefore may it have entered like water into his inward part, and like oil into his bones;

19

Be it his, as a garment he shall wrap round him, and for a girdle he shall, at all times, gird on:

20 ای خداوند، دشمنانم را که درباره من دروغ می‌گویند و مرا تهدید به مرگ می‌کنند، اینچنین مجازات کن.

This, be the reward of mine accusers, from Yahweh, even of them who are speaking wrongfully against my life.

21 اما ای خداوند، با من برحسب وعده خود عمل نما و به خاطر محبت عظیم خویش، مرا نجات ده،

But, thou, Yahweh, Adonay, deal effectually with me, for the sake of thy Name, Since good is thy lovingkindness, O rescue me;

22 زیرا که من فقیر و درمانده و دل شکسته‌ام؛

For, oppressed and needy, I am, and, my heart, is wounded within me.

23 همچون سایه، رو به زوال هستم و مانند ملخ از باد رانده شده‌ام.

As a shadow when it stretcheth out, I am gone, I am shaken off like the locust;

24 از بس روزه گرفته‌ام زانوهایم می‌لرزند و گوشت بدنم آب می‌شود.

My knees, tremble from fasting, and, my flesh, faileth of fatness:

25 نزد دشمنان رسوا شده‌ام. هرگاه مرا می‌بینند، سر خود را تکان می‌دهند و مسخره‌ام می‌کنند.

So, I, am become a reproach for them, They see me, they shake their head.

26 ای خداوند، ای خدای من، مرا یاری فرما؛ مطابق محبت خود، مرا نجات بده،

Help me! O Yahweh my God, Save me, according to thy lovingkindness:

27 تا بدخواهانم بدانند که تو نجا‌ت‌دهندۀ من هستی.

That they may know that, Thine own hand, this is, Thou, Yahweh, hast done it.

28 آنها مرا نفرین کنند، اما تو مرا برکت بده. آنها سرافکنده شوند، اما بنده تو، شادمان شود.

They, may curse if, thou, wilt bless, —Mine assailants, shall be ashamed, but, thy servant, shall rejoice;

29 دشمنانم شرمسار شوند و خفت و خواری وجودشان را در بر گیرد.

Mine accusers shall be clothed with confusion, and shall wrap about them, like a cloak, their own shame.

30 خداوند را بسیار سپاس خواهم گفت و در بین مردم او را ستایش خواهم کرد،

I will thank Yahweh loudly with my mouth, Yea, in the midst of multitudes, will I praise him;

31 زیرا او از بیچارگان پشتیبانی می‌کند و ایشان را از دست ظالمان می‌رهاند.

Because he standeth at the right hand of the needy, To save, from them who would pass sentence on his life.