مزامیر 109

1 برای رهبر سرایندگان. مزمور داوود. ای خدا و ای معبود من، خاموش مباش!

HOLD not thy peace, O God of my praise;

2 بدکاران به من تهمت ناروا می‌زنند و حرفهای دروغ دربارهٔ من می‌گویند.

For the mouth of the wicked and the mouth of the deceitful are opened against me: they have spoken against me with a lying tongue.

3 با نفرت دور مرا گرفته‌اند و بی‌سبب با من می‌جنگند.

They compassed me about also with words of hatred; and fought against me without a cause.

4 من آنها را دوست دارم و برای ایشان دعای خیر می‌کنم، ولی آنها با من مخالفت می‌ورزند.

For my love they are my adversaries: but I give myself unto prayer.

5 به عوض خوبی، به من بدی می‌کنند و به عوض محبت، با من دشمنی می‌نمایند.

And they have rewarded me evil for good, and hatred for my love.

6 ای خدا، دشمنم را به دست داوری ظالم بسپار و بگذار یکی از بدخواهانش کنار او بایستد و بر ضد او شهادت دهد.

Set thou a wicked man over him: and let Satan stand at his right hand.

7 بگذار او در محاکمه مجرم شناخته شود. حتی دعای او، برایش جرم محسوب گردد.

When he shall be judged, let him be condemned: and let his prayer become sin.

8 عمرش کوتاه شود و مقام او را به دیگری بدهند.

Let his days be few; and let another take his office.

9 فرزندانش یتیم و زنش بیوه شود.

Let his children be fatherless, and his wife a widow.

10 فرزندانش آواره شده، در میان ویرانه‌های خانهٔ خود به گدایی بنشینند.

Let his children be continually vagabonds, and beg: let them seek their bread also out of their desolate places.

11 طلبکاران تمام دارایی او را ضبط نمایند و بیگانگان هر آنچه را که او به زحمت اندوخته است، تاراج کنند.

Let the extortioner catch all that he hath; and let the strangers spoil his labour.

12 کسی بر او رحم نکند و برای یتیمان او دل نسوزاند.

Let there be none to extend mercy unto him: neither let there be any to favour his fatherless children.

13 نسلش به کلی از بین برود و دیگر نامی از آنها باقی نماند.

Let his posterity be cut off; and in the generation following let their name be blotted out.

14 خداوند گناهان اجدادش را به یاد آورد و گناهان مادرش را نیامرزد.

Let the iniquity of his fathers be remembered with the Lord; and let not the sin of his mother be blotted out.

15 گناهان آنها در نظر خداوند همیشه بماند، اما نام و نشان آنها از روی زمین محو گردد.

Let them be before the Lord continually, that he may cut off the memory of them from the earth.

16 این دشمن من رحم نداشت. او بر فقیران و بی‌کسان ظلم می‌کرد و آنها را می‌کشت.

Because that he remembered not to shew mercy, but persecuted the poor and needy man, that he might even slay the broken in heart.

17 دوست داشت مردم را نفرین کند، پس خودش نفرین شود. نمی‌خواست به مردم برکت رساند، پس خود از برکت محروم شود.

As he loved cursing, so let it come unto him: as he delighted not in blessing, so let it be far from him.

18 تمام وجودش به نفرین آلوده بود، پس باشد که نفرینهای او مانند آبی که می‌نوشد وارد بدنش شود و مغز استخوانهایش را بخورد؛ همچون لباس او را در بر گیرد و چون کمربند، به دور او حلقه زند.

As he clothed himself with cursing like as with his garment, so let it come into his bowels like water, and like oil into his bones.

19

Let it be unto him as the garment which covereth him, and for a girdle wherewith he is girded continually.

20 ای خداوند، دشمنانم را که درباره من دروغ می‌گویند و مرا تهدید به مرگ می‌کنند، اینچنین مجازات کن.

Let this be the reward of mine adversaries from the Lord, and of them that speak evil against my soul.

21 اما ای خداوند، با من برحسب وعده خود عمل نما و به خاطر محبت عظیم خویش، مرا نجات ده،

But do thou for me, O God the Lord, for thy name’s sake: because thy mercy is good, deliver thou me.

22 زیرا که من فقیر و درمانده و دل شکسته‌ام؛

For I am poor and needy, and my heart is wounded within me.

23 همچون سایه، رو به زوال هستم و مانند ملخ از باد رانده شده‌ام.

I am gone like the shadow when it declineth: I am tossed up and down as the locust.

24 از بس روزه گرفته‌ام زانوهایم می‌لرزند و گوشت بدنم آب می‌شود.

My knees are weak through fasting; and my flesh faileth of fatness.

25 نزد دشمنان رسوا شده‌ام. هرگاه مرا می‌بینند، سر خود را تکان می‌دهند و مسخره‌ام می‌کنند.

I became also a reproach unto them: when they looked upon me they shaked their heads.

26 ای خداوند، ای خدای من، مرا یاری فرما؛ مطابق محبت خود، مرا نجات بده،

Help me, O Lord my God: O save me according to thy mercy:

27 تا بدخواهانم بدانند که تو نجا‌ت‌دهندۀ من هستی.

That they may know that this is thy hand; that thou, Lord, hast done it.

28 آنها مرا نفرین کنند، اما تو مرا برکت بده. آنها سرافکنده شوند، اما بنده تو، شادمان شود.

Let them curse, but bless thou: when they arise, let them be ashamed; but let thy servant rejoice.

29 دشمنانم شرمسار شوند و خفت و خواری وجودشان را در بر گیرد.

Let mine adversaries be clothed with shame, and let them cover themselves with their own confusion, as with a mantle.

30 خداوند را بسیار سپاس خواهم گفت و در بین مردم او را ستایش خواهم کرد،

I will greatly praise the Lord with my mouth; yea, I will praise him among the multitude.

31 زیرا او از بیچارگان پشتیبانی می‌کند و ایشان را از دست ظالمان می‌رهاند.

For he shall stand at the right hand of the poor, to save him from those that condemn his soul.