مزامیر 109

1 برای رهبر سرایندگان. مزمور داوود. ای خدا و ای معبود من، خاموش مباش!

For the music director. A psalm of David. God, the one I praise, please don't remain silent,

2 بدکاران به من تهمت ناروا می‌زنند و حرفهای دروغ دربارهٔ من می‌گویند.

because wicked and deceitful people are attacking me, telling lies about me.

3 با نفرت دور مرا گرفته‌اند و بی‌سبب با من می‌جنگند.

They surround me with words of hate, fighting against me for no reason.

4 من آنها را دوست دارم و برای ایشان دعای خیر می‌کنم، ولی آنها با من مخالفت می‌ورزند.

I love them, but they respond with hostility towards me, even while I'm praying for them!

5 به عوض خوبی، به من بدی می‌کنند و به عوض محبت، با من دشمنی می‌نمایند.

They pay me back with evil instead of good, with hatred instead of love.

6 ای خدا، دشمنم را به دست داوری ظالم بسپار و بگذار یکی از بدخواهانش کنار او بایستد و بر ضد او شهادت دهد.

“Appoint someone wicked over him. Have someone stand as an accuser against him.

7 بگذار او در محاکمه مجرم شناخته شود. حتی دعای او، برایش جرم محسوب گردد.

When he is judged and sentenced, may he be found guilty. Let his prayers be counted as sins.

8 عمرش کوتاه شود و مقام او را به دیگری بدهند.

May his life be short; let someone else take over his position.

9 فرزندانش یتیم و زنش بیوه شود.

May his children be left fatherless, and his wife become a widow.

10 فرزندانش آواره شده، در میان ویرانه‌های خانهٔ خود به گدایی بنشینند.

May his children be homeless, wandering beggars, driven from their ruined houses.

11 طلبکاران تمام دارایی او را ضبط نمایند و بیگانگان هر آنچه را که او به زحمت اندوخته است، تاراج کنند.

May creditors seize all that he owns; may strangers take all that he worked for.

12 کسی بر او رحم نکند و برای یتیمان او دل نسوزاند.

May no one be kind to him; may no one take pity on his fatherless children.

13 نسلش به کلی از بین برود و دیگر نامی از آنها باقی نماند.

May his descendants die; may his family name be wiped out in the next generation.

14 خداوند گناهان اجدادش را به یاد آورد و گناهان مادرش را نیامرزد.

May the Lord be reminded of the sins of his fathers; may his mother's sins not be blotted out.

15 گناهان آنها در نظر خداوند همیشه بماند، اما نام و نشان آنها از روی زمین محو گردد.

May their sins be constantly before the Lord; may his name be totally forgotten by people.

16 این دشمن من رحم نداشت. او بر فقیران و بی‌کسان ظلم می‌کرد و آنها را می‌کشت.

For he didn't think to be kind to others, instead he harassed and killed the poor, the needy, the brokenhearted.

17 دوست داشت مردم را نفرین کند، پس خودش نفرین شود. نمی‌خواست به مردم برکت رساند، پس خود از برکت محروم شود.

He loved to put a curse on others—let it come back on him. He had no time for blessings—so may he never receive any.

18 تمام وجودش به نفرین آلوده بود، پس باشد که نفرینهای او مانند آبی که می‌نوشد وارد بدنش شود و مغز استخوانهایش را بخورد؛ همچون لباس او را در بر گیرد و چون کمربند، به دور او حلقه زند.

He cursed as often as he got dressed. May his curses go into him like the water he drinks, like the olive oil he rubs on his skin that enters his bones.

19

May his curses stick to him like clothing, may they be pulled tight around him like a belt.”

20 ای خداوند، دشمنانم را که درباره من دروغ می‌گویند و مرا تهدید به مرگ می‌کنند، اینچنین مجازات کن.

May all this be the punishment of the Lord on my enemies, on those who speak evil of me.

21 اما ای خداوند، با من برحسب وعده خود عمل نما و به خاطر محبت عظیم خویش، مرا نجات ده،

But treat me well, Lord God, because of your own reputation. Save me because you are faithful and good.

22 زیرا که من فقیر و درمانده و دل شکسته‌ام؛

For I am poor and needy, and my heart is breaking.

23 همچون سایه، رو به زوال هستم و مانند ملخ از باد رانده شده‌ام.

I am fading away like an evening shadow; I am like a locust that is shaken off.

24 از بس روزه گرفته‌ام زانوهایم می‌لرزند و گوشت بدنم آب می‌شود.

I am so weak from lack of food that my legs give way; my body is just skin and bones.

25 نزد دشمنان رسوا شده‌ام. هرگاه مرا می‌بینند، سر خود را تکان می‌دهند و مسخره‌ام می‌کنند.

People ridicule me—they look at me and shake their heads!

26 ای خداوند، ای خدای من، مرا یاری فرما؛ مطابق محبت خود، مرا نجات بده،

Help me, Lord my God; save me because of your trustworthy love.

27 تا بدخواهانم بدانند که تو نجا‌ت‌دهندۀ من هستی.

May they recognize that this is what you are doing—that you are the one who saves me.

28 آنها مرا نفرین کنند، اما تو مرا برکت بده. آنها سرافکنده شوند، اما بنده تو، شادمان شود.

When they curse me, you will bless me. When they attack me, you will defeat them. And I, your servant, will be happy.

29 دشمنانم شرمسار شوند و خفت و خواری وجودشان را در بر گیرد.

May those who accuse me be clothed with disgrace; may they cover themselves with a cloak of shame.

30 خداوند را بسیار سپاس خواهم گفت و در بین مردم او را ستایش خواهم کرد،

But I will keep on thanking the Lord, praising him to everyone around me.

31 زیرا او از بیچارگان پشتیبانی می‌کند و ایشان را از دست ظالمان می‌رهاند.

For he takes a stand to defend the needy, to save them from those who condemn them.