مزامیر 109

1 برای رهبر سرایندگان. مزمور داوود. ای خدا و ای معبود من، خاموش مباش!

Min Lovsangs Gud, ti ikke!

2 بدکاران به من تهمت ناروا می‌زنند و حرفهای دروغ دربارهٔ من می‌گویند.

Thi de have opladt Ugudeligheds Mund og Falskheds Mund imod mig; de have talt imod mig med Løgnens Tunge,

3 با نفرت دور مرا گرفته‌اند و بی‌سبب با من می‌جنگند.

og de have omringet mig med hadefulde Ord og stridt imod mig uden Aarsag.

4 من آنها را دوست دارم و برای ایشان دعای خیر می‌کنم، ولی آنها با من مخالفت می‌ورزند.

Til Løn for min Kærlighed staa de mig imod, men jeg er stedse i Bøn.

5 به عوض خوبی، به من بدی می‌کنند و به عوض محبت، با من دشمنی می‌نمایند.

Og de beviste mig ondt for godt, og Had for min Kærlighed.

6 ای خدا، دشمنم را به دست داوری ظالم بسپار و بگذار یکی از بدخواهانش کنار او بایستد و بر ضد او شهادت دهد.

Sæt en ugudelig over ham og lad en Anklager staa ved hans højre Haand!

7 بگذار او در محاکمه مجرم شناخته شود. حتی دعای او، برایش جرم محسوب گردد.

Naar han dømmes, da lad ham gaa ud som skyldig, og lad hans Bøn blive tir Synd!

8 عمرش کوتاه شود و مقام او را به دیگری بدهند.

Hans Dage vorde faa, en anden annamme hans Embede!

9 فرزندانش یتیم و زنش بیوه شود.

Hans Børn vorde faderløse og hans Hustru Enke!

10 فرزندانش آواره شده، در میان ویرانه‌های خانهٔ خود به گدایی بنشینند.

Og lad hans Børn vanke hid og did og tigge, og lad dem fra deres øde Hjem søge om Føde!

11 طلبکاران تمام دارایی او را ضبط نمایند و بیگانگان هر آنچه را که او به زحمت اندوخته است، تاراج کنند.

Lad Aagerkarlen kaste Garn ud efter alt det, han har, og fremmede røve Frugten af hans Arbejde.

12 کسی بر او رحم نکند و برای یتیمان او دل نسوزاند.

Lad ham ikke finde nogen, som bevarer Miskundhed imod ham, og ingen forbarme sig over hans faderløse!

13 نسلش به کلی از بین برود و دیگر نامی از آنها باقی نماند.

Hans Fremtid vorde afskaaren, deres Navn vorde udslettet i andet Led!

14 خداوند گناهان اجدادش را به یاد آورد و گناهان مادرش را نیامرزد.

Hans Fædres Misgerning vorde ihukommet hos Herren og hans Moders Synd ikke udslettet!

15 گناهان آنها در نظر خداوند همیشه بماند، اما نام و نشان آنها از روی زمین محو گردد.

De være Herren altid for Øje, og han udrydde deres Ihukommelse af Jorden;

16 این دشمن من رحم نداشت. او بر فقیران و بی‌کسان ظلم می‌کرد و آنها را می‌کشت.

fordi han ikke kom i Hu at gøre Miskundhed, men forfulgte en elendig og en fattig Mand og den, som var bedrøvet i Hjertet, for at dræbe ham.

17 دوست داشت مردم را نفرین کند، پس خودش نفرین شود. نمی‌خواست به مردم برکت رساند، پس خود از برکت محروم شود.

Han elskede Forbandelse, den kom ogsaa over ham, og han havde ikke Lyst til Velsignelse, og den blev ogsaa langt fra ham.

18 تمام وجودش به نفرین آلوده بود، پس باشد که نفرینهای او مانند آبی که می‌نوشد وارد بدنش شود و مغز استخوانهایش را بخورد؛ همچون لباس او را در بر گیرد و چون کمربند، به دور او حلقه زند.

Og han iførte sig Forbandelse som sit Klædebon, og den kom ind i ham som Vand og som Olie i hans Ben.

19

Den vorde ham som et Klædebon, hvilket han ifører sig, og som et Bælte, hvilket han altid ombinder sig med.

20 ای خداوند، دشمنانم را که درباره من دروغ می‌گویند و مرا تهدید به مرگ می‌کنند، اینچنین مجازات کن.

Dette er Lønnen fra Herren til dem, som staa mig imod, og som tale ondt imod min Sjæl!

21 اما ای خداوند، با من برحسب وعده خود عمل نما و به خاطر محبت عظیم خویش، مرا نجات ده،

Men du, Herre, Herre! gøre vel imod mig for dit Navns Skyld; red mig, fordi din Miskundhed er god.

22 زیرا که من فقیر و درمانده و دل شکسته‌ام؛

Thi jeg er elendig og fattig, og mit Hjerte er saaret inden i mig.

23 همچون سایه، رو به زوال هستم و مانند ملخ از باد رانده شده‌ام.

Jeg svinder bort som en Skygge, naar den hælder, jeg bliver jaget bort som en Græshoppe.

24 از بس روزه گرفته‌ام زانوهایم می‌لرزند و گوشت بدنم آب می‌شود.

Mine Knæ rave af Faste, og mit Kød er magert og har ingen Fedme.

25 نزد دشمنان رسوا شده‌ام. هرگاه مرا می‌بینند، سر خود را تکان می‌دهند و مسخره‌ام می‌کنند.

Og jeg maa være deres Spot; de se mig, de ryste med deres Hoved.

26 ای خداوند، ای خدای من، مرا یاری فرما؛ مطابق محبت خود، مرا نجات بده،

Hjælp mig, Herre, min Gud! frels mig efter din Miskundhed,

27 تا بدخواهانم بدانند که تو نجا‌ت‌دهندۀ من هستی.

at de maa kende, at dette er din Haand; du, Herre! du har gjort det.

28 آنها مرا نفرین کنند، اما تو مرا برکت بده. آنها سرافکنده شوند، اما بنده تو، شادمان شود.

Forbande de, saa velsigner du, de rejse sig, men blive til Skamme, og din Tjener glædes.

29 دشمنانم شرمسار شوند و خفت و خواری وجودشان را در بر گیرد.

Lad mine Modstandere iføres Forsmædelse og klædes med deres Skam som med en Kappe.

30 خداوند را بسیار سپاس خواهم گفت و در بین مردم او را ستایش خواهم کرد،

Jeg vil takke Herren højlig med min Mund, og jeg vil love ham midt iblandt mange;

31 زیرا او از بیچارگان پشتیبانی می‌کند و ایشان را از دست ظالمان می‌رهاند.

thi han staar ved den fattiges højre Haand for at frelse ham fra dem, som dømme hans Sjæl.