< مزامیر 109 >

برای رهبر سرایندگان. مزمور داوود. ای خدا و ای معبود من، خاموش مباش! 1
Přednímu zpěváku, žalm Davidův. Ó Bože chvály mé, nečiň se neslyše.
بدکاران به من تهمت ناروا می‌زنند و حرفهای دروغ دربارهٔ من می‌گویند. 2
Nebo ústa nešlechetného a ústa lstivá proti mně se otevřela, mluvili proti mně jazykem lživým.
با نفرت دور مرا گرفته‌اند و بی‌سبب با من می‌جنگند. 3
A slovy jizlivými osočili mne, válčí proti mně beze vší příčiny.
من آنها را دوست دارم و برای ایشان دعای خیر می‌کنم، ولی آنها با من مخالفت می‌ورزند. 4
Protivili mi se za mé milování, ješto jsem se za ně modlíval.
به عوض خوبی، به من بدی می‌کنند و به عوض محبت، با من دشمنی می‌نمایند. 5
Odplacují se mi zlým za dobré, a nenávistí za milování mé.
ای خدا، دشمنم را به دست داوری ظالم بسپار و بگذار یکی از بدخواهانش کنار او بایستد و بر ضد او شهادت دهد. 6
Postav nad ním bezbožníka, a protivník ať mu stojí po pravici.
بگذار او در محاکمه مجرم شناخته شود. حتی دعای او، برایش جرم محسوب گردد. 7
Když před soudem stane, ať zůstane za nešlechetného, a prosba jeho budiž jemu k hříchu.
عمرش کوتاه شود و مقام او را به دیگری بدهند. 8
Budiž dnů jeho málo, a úřad jeho vezmi jiný.
فرزندانش یتیم و زنش بیوه شود. 9
Buďtež děti jeho sirotci, a žena jeho vdovou.
فرزندانش آواره شده، در میان ویرانه‌های خانهٔ خود به گدایی بنشینند. 10
Buďtež běhouni a tuláci synové jeho, žebřete, vyhnáni jsouce z poustek svých.
طلبکاران تمام دارایی او را ضبط نمایند و بیگانگان هر آنچه را که او به زحمت اندوخته است، تاراج کنند. 11
Přitáhni k sobě lichevník všecko, cožkoli má, a úsilé jeho rozchvátejte cizí.
کسی بر او رحم نکند و برای یتیمان او دل نسوزاند. 12
Nebudiž, kdo by mu chtěl milosrdenství prokázati, aniž buď, kdo by se smiloval nad sirotky jeho.
نسلش به کلی از بین برود و دیگر نامی از آنها باقی نماند. 13
Potomci jeho z kořen vyťati buďte, v druhém kolenu vyhlazeno buď jméno jejich.
خداوند گناهان اجدادش را به یاد آورد و گناهان مادرش را نیامرزد. 14
Přijdiž na pamět nepravost předků jeho před Hospodinem, a hřích matky jeho nebuď shlazen.
گناهان آنها در نظر خداوند همیشه بماند، اما نام و نشان آنها از روی زمین محو گردد. 15
Buďtež před Hospodinem ustavičně, až by vyhladil z země památku jejich,
این دشمن من رحم نداشت. او بر فقیران و بی‌کسان ظلم می‌کرد و آنها را می‌کشت. 16
Proto že nepamatoval, aby činil milosrdenství, ale protivenství činil člověku chudému a nuznému a sevřenému bolestí srdce, aby jej zamordoval.
دوست داشت مردم را نفرین کند، پس خودش نفرین شود. نمی‌خواست به مردم برکت رساند، پس خود از برکت محروم شود. 17
Poněvadž miloval zlořečení, nechať přijde na něj; neměl líbosti v požehnání, nechať se vzdálí od něho.
تمام وجودش به نفرین آلوده بود، پس باشد که نفرینهای او مانند آبی که می‌نوشد وارد بدنش شود و مغز استخوانهایش را بخورد؛ همچون لباس او را در بر گیرد و چون کمربند، به دور او حلقه زند. 18
A tak budiž oblečen v zlořečenství jako v svůj oděv, a ať vejde do vnitřností jeho jako voda, a jako olej do kostí jeho.
19
Budiž jemu to jako plášť k přiodívání, a jako pás k ustavičnému opasování.
ای خداوند، دشمنانم را که درباره من دروغ می‌گویند و مرا تهدید به مرگ می‌کنند، اینچنین مجازات کن. 20
Taková mzda přijdiž mým protivníkům od Hospodina, a mluvícím zlé věci proti duši mé.
اما ای خداوند، با من برحسب وعده خود عمل نما و به خاطر محبت عظیم خویش، مرا نجات ده، 21
Ty pak, Hospodine Pane, nalož se mnou laskavě pro jméno své, nebo dobré jest milosrdenství tvé; vytrhni mne.
زیرا که من فقیر و درمانده و دل شکسته‌ام؛ 22
Jsemť zajisté chudý a nuzný, a srdce mé raněno jest u vnitřnostech mých.
همچون سایه، رو به زوال هستم و مانند ملخ از باد رانده شده‌ام. 23
Jako stín, když se nachyluje, ucházeti musím; honí se za mnou jako za kobylkou.
از بس روزه گرفته‌ام زانوهایم می‌لرزند و گوشت بدنم آب می‌شود. 24
Kolena má klesají postem, a tělo mé vyschlo z tučnosti.
نزد دشمنان رسوا شده‌ام. هرگاه مرا می‌بینند، سر خود را تکان می‌دهند و مسخره‌ام می‌کنند. 25
Nadto jsem jim za posměch; když mne uhlédají, potřásají hlavami svými.
ای خداوند، ای خدای من، مرا یاری فرما؛ مطابق محبت خود، مرا نجات بده، 26
Spomoz mi, ó Hospodine Bože můj, zachovej mne podlé milosrdenství svého,
تا بدخواهانم بدانند که تو نجا‌ت‌دهندۀ من هستی. 27
Tak aby poznati mohli, že jest to ruka tvá, a že jsi ty, Hospodine, učinil to.
آنها مرا نفرین کنند، اما تو مرا برکت بده. آنها سرافکنده شوند، اما بنده تو، شادمان شود. 28
Nechť oni jakkoli zlořečí, ty dobrořeč; kteříž povstali, nechť se zastydí, aby se veselil služebník tvůj.
دشمنانم شرمسار شوند و خفت و خواری وجودشان را در بر گیرد. 29
Buďtež oblečeni protivníci moji v zahanbení, a nechť se odějí jako pláštěm hanbou svou.
خداوند را بسیار سپاس خواهم گفت و در بین مردم او را ستایش خواهم کرد، 30
Slaviti budu Hospodina velice ústy svými, a u prostřed mnohých chváliti jej budu,
زیرا او از بیچارگان پشتیبانی می‌کند و ایشان را از دست ظالمان می‌رهاند. 31
Proto že stojí po pravici nuznému, aby ho zachoval od těch, kteříž odsuzují život jeho.

< مزامیر 109 >