مزامیر 109

1 برای رهبر سرایندگان. مزمور داوود. ای خدا و ای معبود من، خاموش مباش!

За първия певец. Давидов псалом. Недей мълча, Боже, хвало моя;

2 بدکاران به من تهمت ناروا می‌زنند و حرفهای دروغ دربارهٔ من می‌گویند.

Защото нечестиви уста и уста коварни се отвориха срещу мене, Говориха против мене с лъжлив език;

3 با نفرت دور مرا گرفته‌اند و بی‌سبب با من می‌جنگند.

Обиколиха ме тъй също с думи на омраза, И воюват против мене без причина.

4 من آنها را دوست دارم و برای ایشان دعای خیر می‌کنم، ولی آنها با من مخالفت می‌ورزند.

За отплата на любовта ми те ми станаха противници; Но аз все съм на молитва.

5 به عوض خوبی، به من بدی می‌کنند و به عوض محبت، با من دشمنی می‌نمایند.

И въздадоха ми зло за добро, И омраза за любовта ми.

6 ای خدا، دشمنم را به دست داوری ظالم بسپار و بگذار یکی از بدخواهانش کنار او بایستد و بر ضد او شهادت دهد.

Господи, постави нечестив човек над него. И противник нека стои отдясно му.

7 بگذار او در محاکمه مجرم شناخته شود. حتی دعای او، برایش جرم محسوب گردد.

Когато се съди, нека излезе виновен. И молитвата му нека стане грях.

8 عمرش کوتاه شود و مقام او را به دیگری بدهند.

Дните му нека бъдат малко; Друг нека вземе чина му.

9 فرزندانش یتیم و زنش بیوه شود.

Децата му нека бъдат сираци, И жена му вдовица,

10 فرزندانش آواره شده، در میان ویرانه‌های خانهٔ خود به گدایی بنشینند.

Децата му нека се скитат винаги и станат просяци, И далеч от развалените си жилища нека просят хляб.

11 طلبکاران تمام دارایی او را ضبط نمایند و بیگانگان هر آنچه را که او به زحمت اندوخته است، تاراج کنند.

Лихоимецът нека впримчи целият му имот, И чужденци нека разграбват трудовете му.

12 کسی بر او رحم نکند و برای یتیمان او دل نسوزاند.

Да няма кой да простре милост към него, Нито кой да пожали сирачетата му.

13 نسلش به کلی از بین برود و دیگر نامی از آنها باقی نماند.

Внуците му нека бъдат отсечени, В идното поколение нека се изличи името им.

14 خداوند گناهان اجدادش را به یاد آورد و گناهان مادرش را نیامرزد.

Нека се помни пред Господа беззаконието на бащите му, И грехът на майка му нека се не изличи;

15 گناهان آنها در نظر خداوند همیشه بماند، اما نام و نشان آنها از روی زمین محو گردد.

Нека бъдат винаги пред Господа За да отсече помена им от земята,

16 این دشمن من رحم نداشت. او بر فقیران و بی‌کسان ظلم می‌کرد و آنها را می‌کشت.

Защото той си науми да показва милост, Но преследваше немотния и беден човек, И съкрушения в сърце, за да ги умъртви.

17 دوست داشت مردم را نفرین کند، پس خودش نفرین شود. نمی‌خواست به مردم برکت رساند، پس خود از برکت محروم شود.

Да! той обича да проклина, и проклетията го стигна; Не му беше драго да благославя, и благословението се отдалечи от него.

18 تمام وجودش به نفرین آلوده بود، پس باشد که نفرینهای او مانند آبی که می‌نوشد وارد بدنش شود و مغز استخوانهایش را بخورد؛ همچون لباس او را در بر گیرد و چون کمربند، به دور او حلقه زند.

Да: той обичаше проклетията като своя дреха; И тя влезе като вода във вътрешностите му, И като масло в костите му.

19

Нека му стане като дрехата, в която се увива, И като пояса, с който постоянно се опасва.

20 ای خداوند، دشمنانم را که درباره من دروغ می‌گویند و مرا تهدید به مرگ می‌کنند، اینچنین مجازات کن.

Това нека бъде въздаянието на противниците ми от Господа, И ония, които говорят зло против душата ми.

21 اما ای خداوند، با من برحسب وعده خود عمل نما و به خاطر محبت عظیم خویش، مرا نجات ده،

А Ти, Иеова Господи, застъпвай се за мене заради името Си; Понеже Твоята милост е блага, избави ме,

22 زیرا که من فقیر و درمانده و دل شکسته‌ام؛

Защото съм сиромах и немотен, И сърцето ми е наранено дълбоко в мене.

23 همچون سایه، رو به زوال هستم و مانند ملخ از باد رانده شده‌ام.

Преминал съм като уклонила се сянка по слънчев часовник; Изхвърлен съм като скакалец.

24 از بس روزه گرفته‌ام زانوهایم می‌لرزند و گوشت بدنم آب می‌شود.

Колената ми се клатят от пост; И снагата ми губи тлъстината си.

25 نزد دشمنان رسوا شده‌ام. هرگاه مرا می‌بینند، سر خود را تکان می‌دهند و مسخره‌ام می‌کنند.

И аз им станах за укор; Като ме гледат кимат с глава.

26 ای خداوند، ای خدای من، مرا یاری فرما؛ مطابق محبت خود، مرا نجات بده،

Помогни ми, Господи Боже мой, Избави ме според милостта си,

27 تا بدخواهانم بدانند که تو نجا‌ت‌دهندۀ من هستی.

За да познаят, че това е твоята ръка, Че Ти си сторил това, Господи.

28 آنها مرا نفرین کنند، اما تو مرا برکت بده. آنها سرافکنده شوند، اما بنده تو، شادمان شود.

Те нека кълнат, а Ти благославяй; Когато станат те ще се посрамят, а Твоят слуга ще се весели.

29 دشمنانم شرمسار شوند و خفت و خواری وجودشان را در بر گیرد.

Нека се облекат противниците ми с позор, И нека се покрият със срама си като с дреха.

30 خداوند را بسیار سپاس خواهم گفت و در بین مردم او را ستایش خواهم کرد،

И аз ще благодаря много на Господа с устата си, Да! между множеството ще Го хваля;

31 زیرا او از بیچارگان پشتیبانی می‌کند و ایشان را از دست ظالمان می‌رهاند.

Защото Той стои отдясно на немотния За да го избавя от ония, които съдят душата му.