< مزامیر 107 >

خداوند را حمد گویید، زیرا او نیکوست و محبتش تا ابد باقی است. 1
여호와께 감사하라! 그는 선하시며 그 인자하심이 영원함이로다
کسانی که توسط خداوند نجات یافته‌اند به همه اعلام کنند که خداوند آنها را از دست دشمنانشان نجات داده است 2
여호와께 구속함을 받은 자는 이같이 말할지어다 여호와께서 대적의 손에서 저희를 구속하사
و آنها را از سرزمینهای بیگانه، از مشرق و مغرب، شمال و جنوب، به سرزمین خودشان بازگردانیده است. 3
동서 남북 각 지방에서부터 모으셨도다
برخی در صحرا آواره و سرگردان شدند و جای معینی برای سکونت نیافتند، 4
저희가 광야 사막 길에서 방황하며 거할 성을 찾지 못하고
گرسنه و تشنه بودند و جانشان به لب رسیده بود. 5
주리고 목마름으로 그 영혼이 속에서 피곤하였도다
آنگاه در گرفتاری خود نزد خداوند فریاد برآوردند و او ایشان را از همهٔ تنگیهایشان رهانید و ایشان را از راه راست به سرزمینی هدایت کرد که بتوانند در آن زندگی کنند. 6
이에 저희가 그 근심 중에 여호와께 부르짖으매 그 고통에서 건지시고
7
또 바른 길로 인도하사 거할 성에 이르게 하셨도다
پس باید از خداوند، به سبب محبتش و کارهای بزرگی که در حق ایشان انجام داده است، تشکر کنند. 8
여호와의 인자하심과 인생에게 행하신 기이한 일을 인하여 그를 찬송할지로다
او جان تشنه و گرسنه را با نعمتهای خوب سیر می‌کند. 9
저가 사모하는 영혼을 만족케 하시며 주린 영혼에게 좋은 것으로 채워주심이로다
آنانی که از دستورهای خدای متعال سر پیچیدند و به او اهانت کردند، اسیر و زندانی شدند و مرگ بر آنها سایه افکند. 10
사람이 흑암과 사망의 그늘에 앉으며 곤고와 쇠사슬에 매임은
11
하나님의 말씀을 거역하며 지존자의 뜻을 멸시함이라
پشت آنها در زیر بار مشقت خم شد و سرانجام افتادند و کسی نبود که ایشان را یاری کند. 12
그러므로 수고로 저희 마음을 낮추셨으니 저희가 엎드러져도 돕는 자가 없었도다
آنگاه در گرفتاری خود نزد خداوند فریاد برآوردند و او آنها را از همه تنگیهایشان رهانید. 13
이에 저희가 그 근심 중에 여호와께 부르짖으매 그 고통에서 구원하시되
آنها را از مرگی که بر آنها سایه افکنده بود رهانید و زنجیرهای اسارت ایشان را پاره کرد. 14
흑암과 사망의 그늘에서 인도하여 내시고 그 얽은 줄을 끊으셨도다
پس باید از خداوند، به سبب محبتش و کارهای بزرگی که در حق آنها انجام داده است، تشکر کنند. 15
여호와의 인자하심과 인생에게 행하신 기이한 일을 인하여 그를 찬송할지로다
او درهای مفرغین زندانها را می‌شکند و زنجیرهای اسارت را پاره می‌کند. 16
저가 놋문을 깨뜨리시며 쇠빗장을 꺾으셨음이로다
افراد نادان، به سبب رفتار شرارت‌بار و آلوده به گناه خود، ضعیف و بیمار شدند، 17
미련한 자는 저희 범과와 죄악의 연고로 곤난을 당하매
اشتهای خود را از دست دادند و جانشان به لب گور رسید. 18
저희 혼이 각종 식물을 싫어하여 사망의 문에 가깝도다
آنگاه در این گرفتاری خود، نزد خداوند فریاد برآوردند و او ایشان را از تنگیهایشان رهایی بخشید. 19
이에 저희가 그 근심 중에서 여호와께 부르짖으매 그 고통에서 구원하시되
او با کلام خود آنها را شفا بخشید و ایشان را از مرگ نجات داد. 20
저가 그 말씀을 보내어 저희를 고치사 위경에서 건지시는도다
پس باید خداوند را به سبب محبتش و کارهای بزرگی که در حق ایشان انجام داده است، سپاس گویند. 21
여호와의 인자하심과 인생에게 행하신 기이한 일을 인하여 그를 찬송할지로다
باید با تقدیم قربانی از او تشکر کنند و با سرودهای شاد کارهایی را که کرده است اعلام نمایند. 22
감사제를 드리며 노래하여 그 행사를 선포할지로다
برخی به کشتی سوار شده، به دریا رفتند و به کار تجارت مشغول شدند. 23
선척을 바다에 띄우며 큰 물에서 영업하는 자는
آنان قدرت خداوند را دیدند و کارهای شگرف او را در اعماق دریاها مشاهده نمودند. 24
여호와의 행사와 그 기사를 바다에서 보나니
به امر او بادی شدید ایجاد شد و دریا را طوفانی ساخت، 25
여호와께서 명하신즉 광풍이 일어나서 바다 물결을 일으키는도다
چنانکه کشتی‌ها دستخوش امواج گردیدند و بالا و پایین می‌رفتند. سرنشینان آنها، از ترس نیمه جان شدند 26
저희가 하늘에 올랐다가 깊은 곳에 내리니 그 위험을 인하여 그 영혼이 녹는도다
و مثل مستان، تلوتلو خورده، گیج و سرگردان بودند. 27
저희가 이리 저리 구르며 취한 자 같이 비틀거리니 지각이 혼돈하도다
آنگاه در این گرفتاری خود نزد خداوند فریاد برآوردند و او ایشان را از این گرفتاری رهایی بخشید. 28
이에 저희가 그 근심 중에서 여호와께 부르짖으매 그 고통에서 인도하여 내시고
خداوند طوفان را آرام و امواج دریا را ساکت ساخت. 29
광풍을 평정히 하사 물결로 잔잔케 하시는도다
آنها شاد شدند زیرا از خطر رهایی یافته بودند، و سرانجام به سلامت به بندر مراد خود رسیدند. 30
저희가 평온함을 인하여 기뻐하는 중에 여호와께서 저희를 소원의 항구로 인도하시는도다
پس آنها نیز باید خداوند را به سبب محبتش و کارهای بزرگی که در حق ایشان انجام داده است، سپاس گویند. 31
여호와의 인자하심과 인생에게 행하신 기이한 일을 인하여 그를 찬송할지로다
باید عظمت خداوند را در بین جماعت اسرائیل اعلام کنند و نزد بزرگان قوم، او را ستایش نمایند. 32
백성의 회에서 저를 높이며 장로들의 자리에서 저를 찬송할지로다
خداوند رودخانه‌ها را به خشکی مبدل ساخت و چشمه‌های آب را خشک کرد. 33
여호와께서는 강을 변하여 광야가 되게 하시며 샘으로 마른 땅이되게 하시며
زمین حاصلخیز را به شوره‌زار تبدیل نمود، زیرا ساکنان آن شرور بودند. 34
그 거민의 악을 인하여 옥토로 염밭이 되게 하시며
اما بار دیگر زمینهای شوره‌زار و خشک را حاصلخیز و پر از چشمه‌های آب نمود. 35
또 광야를 변하여 못이 되게 하시며 마른 땅으로 샘물이 되게 하시고
گرسنگان را در آن اِسکان داد تا شهرهایشان را بسازند. 36
주린 자로 거기 거하게 하사 저희로 거할 성을 예비케 하시고
آنها مزارع و تاکستانها ایجاد کردند، و محصول پربار به دست آوردند. 37
밭에 파종하며 포도원을 재배하여 소산을 취케 하시며
خداوند آنها را برکت داده، فرزندان بسیاری به ایشان بخشید، و نگذاشت رمه‌ها و گله‌هایشان کم شوند. 38
또 복을 주사 저희로 크게 번성케 하시고 그 가축이 감소치 않게 하실지라도
هنگامی که قوم خداوند در زیر ظلم و ستم رو به نابودی می‌رفتند، 39
다시 압박과 곤란과 우환을 인하여 저희로 감소하여 비굴하게 하시는도다
خداوند کسانی را که بر قومش ظلم می‌کردند خوار و ذلیل ساخت و آنها را در میان ویرانه‌ها، آواره و سرگردان کرد. 40
여호와께서는 방백들에게 능욕을 부으시고 길 없는 황야에서 유리케 하시나
او قوم فقیر و درماندهٔ خود را از زیر بار سختیها رهانید و فرزندان و گله‌های ایشان را افزونی بخشید. 41
궁핍한 자는 곤란에서 높이 드시고 그 가족을 양무리 같게 하시나니
نیکان این را دیده، شاد خواهند شد اما بدکاران خاموش خواهند شد. 42
정직한 자는 보고 기뻐하며 모든 악인은 자기 입을 봉하리로다
خردمندان دربارهٔ اینها فکر کنند و رحمت و محبت خداوند را به یاد داشته باشند. 43
지혜 있는 자들은 이 일에 주의하고 여호와의 인자하심을 깨달으리로다

< مزامیر 107 >