مزامیر 107

1 خداوند را حمد گویید، زیرا او نیکوست و محبتش تا ابد باقی است.

"Danket Jahwe, denn er ist gütig; / Ewig währt ja seine Huld!"

2 کسانی که توسط خداوند نجات یافته‌اند به همه اعلام کنند که خداوند آنها را از دست دشمنانشان نجات داده است

So sollen sprechen Jahwes Erlöste, / Die er erlöst hat aus Feindeshand,

3 و آنها را از سرزمینهای بیگانه، از مشرق و مغرب، شمال و جنوب، به سرزمین خودشان بازگردانیده است.

Und die er gesammelt aus vielen Landen: / Von Ost und West, von Nord und Süd.

4 برخی در صحرا آواره و سرگردان شدند و جای معینی برای سکونت نیافتند،

Sie irrten vom Weg in der Wüste und Öde, / Eine Stadt als Wohnsitz fanden sie nicht.

5 گرسنه و تشنه بودند و جانشان به لب رسیده بود.

Sie litten Hunger und Durst: / Ihre Seele verzagte in ihnen.

6 آنگاه در گرفتاری خود نزد خداوند فریاد برآوردند و او ایشان را از همهٔ تنگیهایشان رهانید و ایشان را از راه راست به سرزمینی هدایت کرد که بتوانند در آن زندگی کنند.

Da schrien sie zu Jahwe in ihrer Not: / Der riß sie heraus aus ihren Ängsten.

7

Er führte sie auf ebnem Weg, / Daß sie kamen in eine wohnliche Stadt.

8 پس باید از خداوند، به سبب محبتش و کارهای بزرگی که در حق ایشان انجام داده است، تشکر کنند.

Nun sollen sie Jahwe danken für seine Huld / Und für seine Wunder zum Segen der Menschen.

9 او جان تشنه و گرسنه را با نعمتهای خوب سیر می‌کند.

Er hat ja die lechzende Seele gesättigt / Und die hungrige Seele mit Gutem gefüllt.

10 آنانی که از دستورهای خدای متعال سر پیچیدند و به او اهانت کردند، اسیر و زندانی شدند و مرگ بر آنها سایه افکند.

Sie wohnten in Dunkel und Todesschatten, / Gefangen in Elend und Eisenbanden.

11

Denn sie hatten Jahwes Worten getrotzt / Und den Rat des Höchsten verachtet.

12 پشت آنها در زیر بار مشقت خم شد و سرانجام افتادند و کسی نبود که ایشان را یاری کند.

Drum beugte er auch durch Mühsal ihr Herz: / Nun sanken sie hin ohne Helfer.

13 آنگاه در گرفتاری خود نزد خداوند فریاد برآوردند و او آنها را از همه تنگیهایشان رهانید.

Da schrien sie zu Jahwe in ihrer Not: / Der machte sie frei aus ihren Ängsten.

14 آنها را از مرگی که بر آنها سایه افکنده بود رهانید و زنجیرهای اسارت ایشان را پاره کرد.

Er ließ sie aus Dunkel und Todesschatten, / Und ihre Fesseln zersprengte er.

15 پس باید از خداوند، به سبب محبتش و کارهای بزرگی که در حق آنها انجام داده است، تشکر کنند.

Nun sollen sie Jahwe danken für seine Huld / Und für seine Wunder zum Segen der Menschen.

16 او درهای مفرغین زندانها را می‌شکند و زنجیرهای اسارت را پاره می‌کند.

Denn er hat zerbrochen Türen von Erz / Und eiserne Riegel zerschlagen.

17 افراد نادان، به سبب رفتار شرارت‌بار و آلوده به گناه خود، ضعیف و بیمار شدند،

Gottlose mußten ob sündigen Wandels / Und ob Übertretungen leiden:

18 اشتهای خود را از دست دادند و جانشان به لب گور رسید.

Jegliche Speise verabscheuten sie, / Und sie waren schon nahe den Pforten des Todes.

19 آنگاه در این گرفتاری خود، نزد خداوند فریاد برآوردند و او ایشان را از تنگیهایشان رهایی بخشید.

Da schrien sie zu Jahwe in ihrer Not / Der machte sie frei aus ihren Ängsten.

20 او با کلام خود آنها را شفا بخشید و ایشان را از مرگ نجات داد.

Er sandte sein Wort und heilte sie / Und ließ sie entrinnen aus ihren Gruben.

21 پس باید خداوند را به سبب محبتش و کارهای بزرگی که در حق ایشان انجام داده است، سپاس گویند.

Nun sollen sie Jahwe danken für seine Huld / Und für seine Wunder zum Segen der Menschen.

22 باید با تقدیم قربانی از او تشکر کنند و با سرودهای شاد کارهایی را که کرده است اعلام نمایند.

Sie sollen bringen Opfer des Danks, / Seine Taten erzählen mit Jubel.

23 برخی به کشتی سوار شده، به دریا رفتند و به کار تجارت مشغول شدند.

Die mit Schiffen das Meer befuhren, / Ihren Handel trieben in großen Gewässern,

24 آنان قدرت خداوند را دیدند و کارهای شگرف او را در اعماق دریاها مشاهده نمودند.

Sie haben Jahwes Werk geschaut / Und seine Wunder im Meeresstrudel.

25 به امر او بادی شدید ایجاد شد و دریا را طوفانی ساخت،

Auf sein Wort brauste ein Sturmwind daher, / Der türmte empor die Wogen des Meers.

26 چنانکه کشتی‌ها دستخوش امواج گردیدند و بالا و پایین می‌رفتند. سرنشینان آنها، از ترس نیمه جان شدند

Sie stiegen himmelan, bald fuhren sie in die Tiefe: / Ihre Seel verging in Weh.

27 و مثل مستان، تلوتلو خورده، گیج و سرگردان بودند.

Sie schwankten und wankten wie Trunkne, / Und all ihre Weisheit war dahin.

28 آنگاه در این گرفتاری خود نزد خداوند فریاد برآوردند و او ایشان را از این گرفتاری رهایی بخشید.

Da schrien sie zu Jahwe in ihrer Not, / Der führte sie aus ihren Ängsten.

29 خداوند طوفان را آرام و امواج دریا را ساکت ساخت.

Er dämpfte den Sturm zum Säuseln, / Und stille schwiegen des Meeres Wogen.

30 آنها شاد شدند زیرا از خطر رهایی یافته بودند، و سرانجام به سلامت به بندر مراد خود رسیدند.

Da wurden sie froh, daß es ruhig geworden; / Er führte sie dann zum ersehnten Hafen.

31 پس آنها نیز باید خداوند را به سبب محبتش و کارهای بزرگی که در حق ایشان انجام داده است، سپاس گویند.

Nun sollen sie Jahwe danken für seine Huld / Und für seine Wunder zum Segen der Menschen.

32 باید عظمت خداوند را در بین جماعت اسرائیل اعلام کنند و نزد بزرگان قوم، او را ستایش نمایند.

Ja sie sollen ihn preisen in der Gemeinde / Und im Ältestenrate ihn loben.

33 خداوند رودخانه‌ها را به خشکی مبدل ساخت و چشمه‌های آب را خشک کرد.

Er machte auch Ströme zur Wüste / Und Wasserquellen zu dürrem Land,

34 زمین حاصلخیز را به شوره‌زار تبدیل نمود، زیرا ساکنان آن شرور بودند.

Fruchtbares Feld zur salzigen Steppe / Wegen der Bosheit seiner Bewohner.

35 اما بار دیگر زمینهای شوره‌زار و خشک را حاصلخیز و پر از چشمه‌های آب نمود.

Er wandelte Wüsten in Wasserteiche / Und dürres Land in Wasserquellen.

36 گرسنگان را در آن اِسکان داد تا شهرهایشان را بسازند.

Dort machte er Hungrige seßhaft: / Sie bauten sich eine Wohnstadt.

37 آنها مزارع و تاکستانها ایجاد کردند، و محصول پربار به دست آوردند.

Sie besäten Äcker, pflanzten Weingärten / Und gewannen Ertrag an Frucht.

38 خداوند آنها را برکت داده، فرزندان بسیاری به ایشان بخشید، و نگذاشت رمه‌ها و گله‌هایشان کم شوند.

Gott segnete sie: sie mehrten sich sehr, / Auch ihr Vieh ließ sich nicht vermindern.

39 هنگامی که قوم خداوند در زیر ظلم و ستم رو به نابودی می‌رفتند،

Doch manchmal nahmen sie ab und sanken dahin / Durch den Druck von Unglück und Kummer.

40 خداوند کسانی را که بر قومش ظلم می‌کردند خوار و ذلیل ساخت و آنها را در میان ویرانه‌ها، آواره و سرگردان کرد.

Aber er, "der auf Fürsten Verachtung gießt / Und in wegloser Öde sie irren läßt" —

41 او قوم فقیر و درماندهٔ خود را از زیر بار سختیها رهانید و فرزندان و گله‌های ایشان را افزونی بخشید.

Er hob die Armen aus Elend hervor / Und mehrte ihre Sippen wie Herden.

42 نیکان این را دیده، شاد خواهند شد اما بدکاران خاموش خواهند شد.

Redliche sollen das sehn mit Freuden, / Doch alle Frevler müssen verstummen.

43 خردمندان دربارهٔ اینها فکر کنند و رحمت و محبت خداوند را به یاد داشته باشند.

Wer weise ist, der beachte dies / Und verstehe die Gnaden Jahwes!