< مزامیر 107 >

خداوند را حمد گویید، زیرا او نیکوست و محبتش تا ابد باقی است. 1
“BOOK V.” O give thanks to the LORD, for he is good; For his mercy endureth for ever!
کسانی که توسط خداوند نجات یافته‌اند به همه اعلام کنند که خداوند آنها را از دست دشمنانشان نجات داده است 2
Let the redeemed of the LORD say it, Whom he hath redeemed from the hand of the enemy;
و آنها را از سرزمینهای بیگانه، از مشرق و مغرب، شمال و جنوب، به سرزمین خودشان بازگردانیده است. 3
Whom he hath gathered from the lands, From the east, the west, the north, and the south.
برخی در صحرا آواره و سرگردان شدند و جای معینی برای سکونت نیافتند، 4
They were wandering in the wilderness, in a desert, They found no way to a city to dwell in.
گرسنه و تشنه بودند و جانشان به لب رسیده بود. 5
They were hungry and thirsty, And their souls fainted within them.
آنگاه در گرفتاری خود نزد خداوند فریاد برآوردند و او ایشان را از همهٔ تنگیهایشان رهانید و ایشان را از راه راست به سرزمینی هدایت کرد که بتوانند در آن زندگی کنند. 6
Then they cried to the LORD in their trouble, And he delivered them out of their distress.
7
He led them in a straight way, Till they came to a city where they might dwell.
پس باید از خداوند، به سبب محبتش و کارهای بزرگی که در حق ایشان انجام داده است، تشکر کنند. 8
O let them praise the LORD for his goodness, For his wonderful works to the children of men!
او جان تشنه و گرسنه را با نعمتهای خوب سیر می‌کند. 9
For he satisfieth the thirsty, And the hungry he filleth with good.
آنانی که از دستورهای خدای متعال سر پیچیدند و به او اهانت کردند، اسیر و زندانی شدند و مرگ بر آنها سایه افکند. 10
They dwelt in darkness and the shadow of death, Being bound in affliction and iron;
11
Because they disobeyed the commands of God, And contemned the will of the Most High;
پشت آنها در زیر بار مشقت خم شد و سرانجام افتادند و کسی نبود که ایشان را یاری کند. 12
Their hearts he brought down by hardship; They fell down, and there was none to help.
آنگاه در گرفتاری خود نزد خداوند فریاد برآوردند و او آنها را از همه تنگیهایشان رهانید. 13
But they cried to the LORD in their trouble, And he saved them out of their distresses;
آنها را از مرگی که بر آنها سایه افکنده بود رهانید و زنجیرهای اسارت ایشان را پاره کرد. 14
He brought them out of darkness and the shadow of death, And brake their bands asunder.
پس باید از خداوند، به سبب محبتش و کارهای بزرگی که در حق آنها انجام داده است، تشکر کنند. 15
O let them praise the LORD for his goodness, For his wonderful works to the children of men!
او درهای مفرغین زندانها را می‌شکند و زنجیرهای اسارت را پاره می‌کند. 16
For he hath broken the gates of brass, And cut the bars of iron asunder.
افراد نادان، به سبب رفتار شرارت‌بار و آلوده به گناه خود، ضعیف و بیمار شدند، 17
The foolish, because of their transgressions, And because of their iniquities, were afflicted;
اشتهای خود را از دست دادند و جانشان به لب گور رسید. 18
They abhorred all kinds of food; They were near to the gates of death.
آنگاه در این گرفتاری خود، نزد خداوند فریاد برآوردند و او ایشان را از تنگیهایشان رهایی بخشید. 19
Then they cried to the LORD in their trouble, And he delivered them out of their distresses;
او با کلام خود آنها را شفا بخشید و ایشان را از مرگ نجات داد. 20
He sent his word, and healed them, And saved them from their destruction.
پس باید خداوند را به سبب محبتش و کارهای بزرگی که در حق ایشان انجام داده است، سپاس گویند. 21
O let them praise the LORD for his goodness, For his wonderful works to the children of men!
باید با تقدیم قربانی از او تشکر کنند و با سرودهای شاد کارهایی را که کرده است اعلام نمایند. 22
Let them offer the sacrifices of thanksgiving, And declare his works with joy!
برخی به کشتی سوار شده، به دریا رفتند و به کار تجارت مشغول شدند. 23
They who go down to the sea in ships, And do business in great waters,
آنان قدرت خداوند را دیدند و کارهای شگرف او را در اعماق دریاها مشاهده نمودند. 24
These see the works of the LORD, And his wonders in the deep.
به امر او بادی شدید ایجاد شد و دریا را طوفانی ساخت، 25
He commandeth, and raiseth the stormy wind, Which lifteth high the waves.
چنانکه کشتی‌ها دستخوش امواج گردیدند و بالا و پایین می‌رفتند. سرنشینان آنها، از ترس نیمه جان شدند 26
They mount up to the heavens, They sink down to the depths, Their soul melteth with distress;
و مثل مستان، تلوتلو خورده، گیج و سرگردان بودند. 27
They reel and stagger like a drunken man, And all their skill is vain.
آنگاه در این گرفتاری خود نزد خداوند فریاد برآوردند و او ایشان را از این گرفتاری رهایی بخشید. 28
Then they cry to the LORD in their trouble, And he saveth them out of their distresses;
خداوند طوفان را آرام و امواج دریا را ساکت ساخت. 29
He turneth the storm into a calm, And the waves are hushed;
آنها شاد شدند زیرا از خطر رهایی یافته بودند، و سرانجام به سلامت به بندر مراد خود رسیدند. 30
Then they rejoice that they are still, And he bringeth them to their desired haven.
پس آنها نیز باید خداوند را به سبب محبتش و کارهای بزرگی که در حق ایشان انجام داده است، سپاس گویند. 31
O let them praise the LORD for his goodness. For his wonderful works to the children of men!
باید عظمت خداوند را در بین جماعت اسرائیل اعلام کنند و نزد بزرگان قوم، او را ستایش نمایند. 32
Let them extol him in the congregation of the people, And praise him in the assembly of the elders!
خداوند رودخانه‌ها را به خشکی مبدل ساخت و چشمه‌های آب را خشک کرد. 33
He turneth rivers into a desert, And springs of water into dry ground;
زمین حاصلخیز را به شوره‌زار تبدیل نمود، زیرا ساکنان آن شرور بودند. 34
A fruitful land into barrenness, For the wickedness of them that dwell therein.
اما بار دیگر زمینهای شوره‌زار و خشک را حاصلخیز و پر از چشمه‌های آب نمود. 35
He turneth the desert into a lake of water, And dry ground into springs of water;
گرسنگان را در آن اِسکان داد تا شهرهایشان را بسازند. 36
And there he causeth the hungry to dwell, And they build a city for a dwelling-place,
آنها مزارع و تاکستانها ایجاد کردند، و محصول پربار به دست آوردند. 37
And sow fields and plant vineyards, Which yield a fruitful increase.
خداوند آنها را برکت داده، فرزندان بسیاری به ایشان بخشید، و نگذاشت رمه‌ها و گله‌هایشان کم شوند. 38
He blesseth them, so that they multiply greatly, And suffereth not their cattle to decrease.
هنگامی که قوم خداوند در زیر ظلم و ستم رو به نابودی می‌رفتند، 39
When they are diminished and brought low By oppression, affliction, and sorrow,
خداوند کسانی را که بر قومش ظلم می‌کردند خوار و ذلیل ساخت و آنها را در میان ویرانه‌ها، آواره و سرگردان کرد. 40
He poureth contempt upon princes, And causeth them to wander in a pathless wilderness;
او قوم فقیر و درماندهٔ خود را از زیر بار سختیها رهانید و فرزندان و گله‌های ایشان را افزونی بخشید. 41
But he raiseth the poor from their affliction, And increaseth their families like a flock.
نیکان این را دیده، شاد خواهند شد اما بدکاران خاموش خواهند شد. 42
The righteous see it and rejoice, And all iniquity shutteth her mouth.
خردمندان دربارهٔ اینها فکر کنند و رحمت و محبت خداوند را به یاد داشته باشند. 43
Whoso is wise, let him observe this, And have regard to the loving-kindness of the LORD!

< مزامیر 107 >