< مزامیر 107 >
خداوند را حمد گویید، زیرا او نیکوست و محبتش تا ابد باقی است. | 1 |
“BOOK V.” O give thanks to the LORD, for he is good; For his mercy endureth for ever!
کسانی که توسط خداوند نجات یافتهاند به همه اعلام کنند که خداوند آنها را از دست دشمنانشان نجات داده است | 2 |
Let the redeemed of the LORD say it, Whom he hath redeemed from the hand of the enemy;
و آنها را از سرزمینهای بیگانه، از مشرق و مغرب، شمال و جنوب، به سرزمین خودشان بازگردانیده است. | 3 |
Whom he hath gathered from the lands, From the east, the west, the north, and the south.
برخی در صحرا آواره و سرگردان شدند و جای معینی برای سکونت نیافتند، | 4 |
They were wandering in the wilderness, in a desert, They found no way to a city to dwell in.
گرسنه و تشنه بودند و جانشان به لب رسیده بود. | 5 |
They were hungry and thirsty, And their souls fainted within them.
آنگاه در گرفتاری خود نزد خداوند فریاد برآوردند و او ایشان را از همهٔ تنگیهایشان رهانید و ایشان را از راه راست به سرزمینی هدایت کرد که بتوانند در آن زندگی کنند. | 6 |
Then they cried to the LORD in their trouble, And he delivered them out of their distress.
He led them in a straight way, Till they came to a city where they might dwell.
پس باید از خداوند، به سبب محبتش و کارهای بزرگی که در حق ایشان انجام داده است، تشکر کنند. | 8 |
O let them praise the LORD for his goodness, For his wonderful works to the children of men!
او جان تشنه و گرسنه را با نعمتهای خوب سیر میکند. | 9 |
For he satisfieth the thirsty, And the hungry he filleth with good.
آنانی که از دستورهای خدای متعال سر پیچیدند و به او اهانت کردند، اسیر و زندانی شدند و مرگ بر آنها سایه افکند. | 10 |
They dwelt in darkness and the shadow of death, Being bound in affliction and iron;
Because they disobeyed the commands of God, And contemned the will of the Most High;
پشت آنها در زیر بار مشقت خم شد و سرانجام افتادند و کسی نبود که ایشان را یاری کند. | 12 |
Their hearts he brought down by hardship; They fell down, and there was none to help.
آنگاه در گرفتاری خود نزد خداوند فریاد برآوردند و او آنها را از همه تنگیهایشان رهانید. | 13 |
But they cried to the LORD in their trouble, And he saved them out of their distresses;
آنها را از مرگی که بر آنها سایه افکنده بود رهانید و زنجیرهای اسارت ایشان را پاره کرد. | 14 |
He brought them out of darkness and the shadow of death, And brake their bands asunder.
پس باید از خداوند، به سبب محبتش و کارهای بزرگی که در حق آنها انجام داده است، تشکر کنند. | 15 |
O let them praise the LORD for his goodness, For his wonderful works to the children of men!
او درهای مفرغین زندانها را میشکند و زنجیرهای اسارت را پاره میکند. | 16 |
For he hath broken the gates of brass, And cut the bars of iron asunder.
افراد نادان، به سبب رفتار شرارتبار و آلوده به گناه خود، ضعیف و بیمار شدند، | 17 |
The foolish, because of their transgressions, And because of their iniquities, were afflicted;
اشتهای خود را از دست دادند و جانشان به لب گور رسید. | 18 |
They abhorred all kinds of food; They were near to the gates of death.
آنگاه در این گرفتاری خود، نزد خداوند فریاد برآوردند و او ایشان را از تنگیهایشان رهایی بخشید. | 19 |
Then they cried to the LORD in their trouble, And he delivered them out of their distresses;
او با کلام خود آنها را شفا بخشید و ایشان را از مرگ نجات داد. | 20 |
He sent his word, and healed them, And saved them from their destruction.
پس باید خداوند را به سبب محبتش و کارهای بزرگی که در حق ایشان انجام داده است، سپاس گویند. | 21 |
O let them praise the LORD for his goodness, For his wonderful works to the children of men!
باید با تقدیم قربانی از او تشکر کنند و با سرودهای شاد کارهایی را که کرده است اعلام نمایند. | 22 |
Let them offer the sacrifices of thanksgiving, And declare his works with joy!
برخی به کشتی سوار شده، به دریا رفتند و به کار تجارت مشغول شدند. | 23 |
They who go down to the sea in ships, And do business in great waters,
آنان قدرت خداوند را دیدند و کارهای شگرف او را در اعماق دریاها مشاهده نمودند. | 24 |
These see the works of the LORD, And his wonders in the deep.
به امر او بادی شدید ایجاد شد و دریا را طوفانی ساخت، | 25 |
He commandeth, and raiseth the stormy wind, Which lifteth high the waves.
چنانکه کشتیها دستخوش امواج گردیدند و بالا و پایین میرفتند. سرنشینان آنها، از ترس نیمه جان شدند | 26 |
They mount up to the heavens, They sink down to the depths, Their soul melteth with distress;
و مثل مستان، تلوتلو خورده، گیج و سرگردان بودند. | 27 |
They reel and stagger like a drunken man, And all their skill is vain.
آنگاه در این گرفتاری خود نزد خداوند فریاد برآوردند و او ایشان را از این گرفتاری رهایی بخشید. | 28 |
Then they cry to the LORD in their trouble, And he saveth them out of their distresses;
خداوند طوفان را آرام و امواج دریا را ساکت ساخت. | 29 |
He turneth the storm into a calm, And the waves are hushed;
آنها شاد شدند زیرا از خطر رهایی یافته بودند، و سرانجام به سلامت به بندر مراد خود رسیدند. | 30 |
Then they rejoice that they are still, And he bringeth them to their desired haven.
پس آنها نیز باید خداوند را به سبب محبتش و کارهای بزرگی که در حق ایشان انجام داده است، سپاس گویند. | 31 |
O let them praise the LORD for his goodness. For his wonderful works to the children of men!
باید عظمت خداوند را در بین جماعت اسرائیل اعلام کنند و نزد بزرگان قوم، او را ستایش نمایند. | 32 |
Let them extol him in the congregation of the people, And praise him in the assembly of the elders!
خداوند رودخانهها را به خشکی مبدل ساخت و چشمههای آب را خشک کرد. | 33 |
He turneth rivers into a desert, And springs of water into dry ground;
زمین حاصلخیز را به شورهزار تبدیل نمود، زیرا ساکنان آن شرور بودند. | 34 |
A fruitful land into barrenness, For the wickedness of them that dwell therein.
اما بار دیگر زمینهای شورهزار و خشک را حاصلخیز و پر از چشمههای آب نمود. | 35 |
He turneth the desert into a lake of water, And dry ground into springs of water;
گرسنگان را در آن اِسکان داد تا شهرهایشان را بسازند. | 36 |
And there he causeth the hungry to dwell, And they build a city for a dwelling-place,
آنها مزارع و تاکستانها ایجاد کردند، و محصول پربار به دست آوردند. | 37 |
And sow fields and plant vineyards, Which yield a fruitful increase.
خداوند آنها را برکت داده، فرزندان بسیاری به ایشان بخشید، و نگذاشت رمهها و گلههایشان کم شوند. | 38 |
He blesseth them, so that they multiply greatly, And suffereth not their cattle to decrease.
هنگامی که قوم خداوند در زیر ظلم و ستم رو به نابودی میرفتند، | 39 |
When they are diminished and brought low By oppression, affliction, and sorrow,
خداوند کسانی را که بر قومش ظلم میکردند خوار و ذلیل ساخت و آنها را در میان ویرانهها، آواره و سرگردان کرد. | 40 |
He poureth contempt upon princes, And causeth them to wander in a pathless wilderness;
او قوم فقیر و درماندهٔ خود را از زیر بار سختیها رهانید و فرزندان و گلههای ایشان را افزونی بخشید. | 41 |
But he raiseth the poor from their affliction, And increaseth their families like a flock.
نیکان این را دیده، شاد خواهند شد اما بدکاران خاموش خواهند شد. | 42 |
The righteous see it and rejoice, And all iniquity shutteth her mouth.
خردمندان دربارهٔ اینها فکر کنند و رحمت و محبت خداوند را به یاد داشته باشند. | 43 |
Whoso is wise, let him observe this, And have regard to the loving-kindness of the LORD!