مزامیر 107

1 خداوند را حمد گویید، زیرا او نیکوست و محبتش تا ابد باقی است.

Give thanks to the LORD, for he is good, for his loving kindness endures forever.

2 کسانی که توسط خداوند نجات یافته‌اند به همه اعلام کنند که خداوند آنها را از دست دشمنانشان نجات داده است

Let the redeemed by the LORD say so, whom he has redeemed from the hand of the adversary,

3 و آنها را از سرزمینهای بیگانه، از مشرق و مغرب، شمال و جنوب، به سرزمین خودشان بازگردانیده است.

And gathered out of the lands, from the east and from the west, from the north and from the south.

4 برخی در صحرا آواره و سرگردان شدند و جای معینی برای سکونت نیافتند،

They wandered in the wilderness in a desert way. They found no city to live in.

5 گرسنه و تشنه بودند و جانشان به لب رسیده بود.

Hungry and thirsty, their soul fainted in them.

6 آنگاه در گرفتاری خود نزد خداوند فریاد برآوردند و او ایشان را از همهٔ تنگیهایشان رهانید و ایشان را از راه راست به سرزمینی هدایت کرد که بتوانند در آن زندگی کنند.

Then they cried to the LORD in their trouble, and he delivered them out of their distresses,

7

he led them also by a straight way, that they might go to a city to live in.

8 پس باید از خداوند، به سبب محبتش و کارهای بزرگی که در حق ایشان انجام داده است، تشکر کنند.

Let them praise the LORD for his loving kindness, for his wonderful works for the descendants of Adam.

9 او جان تشنه و گرسنه را با نعمتهای خوب سیر می‌کند.

For he satisfies the longing soul. He fills the hungry soul with good.

10 آنانی که از دستورهای خدای متعال سر پیچیدند و به او اهانت کردند، اسیر و زندانی شدند و مرگ بر آنها سایه افکند.

Some sat in darkness and in the shadow of death, being bound in affliction and iron,

11

because they rebelled against the words of God, and condemned the counsel of the Most High.

12 پشت آنها در زیر بار مشقت خم شد و سرانجام افتادند و کسی نبود که ایشان را یاری کند.

Therefore he brought down their heart with labor. They fell down, and there was none to help.

13 آنگاه در گرفتاری خود نزد خداوند فریاد برآوردند و او آنها را از همه تنگیهایشان رهانید.

Then they cried to the LORD in their trouble, and he saved them out of their distresses.

14 آنها را از مرگی که بر آنها سایه افکنده بود رهانید و زنجیرهای اسارت ایشان را پاره کرد.

He brought them out of darkness and the shadow of death, and broke their bonds in sunder.

15 پس باید از خداوند، به سبب محبتش و کارهای بزرگی که در حق آنها انجام داده است، تشکر کنند.

Let them praise the LORD for his loving kindness, for his wonderful works for the descendants of Adam.

16 او درهای مفرغین زندانها را می‌شکند و زنجیرهای اسارت را پاره می‌کند.

For he has broken the gates of bronze, and cut through bars of iron.

17 افراد نادان، به سبب رفتار شرارت‌بار و آلوده به گناه خود، ضعیف و بیمار شدند،

Fools are afflicted because of their disobedience, and because of their iniquities.

18 اشتهای خود را از دست دادند و جانشان به لب گور رسید.

Their soul abhors all kinds of food. They draw near to the gates of death.

19 آنگاه در این گرفتاری خود، نزد خداوند فریاد برآوردند و او ایشان را از تنگیهایشان رهایی بخشید.

Then they cried to the LORD in their trouble; he saved them out of their distresses.

20 او با کلام خود آنها را شفا بخشید و ایشان را از مرگ نجات داد.

He sent his word and healed them; he delivered them from their traps.

21 پس باید خداوند را به سبب محبتش و کارهای بزرگی که در حق ایشان انجام داده است، سپاس گویند.

Let them praise the LORD for his loving kindness, for his wonderful works for the descendants of Adam.

22 باید با تقدیم قربانی از او تشکر کنند و با سرودهای شاد کارهایی را که کرده است اعلام نمایند.

Let them offer the sacrifices of thanksgiving, and declare his works with singing.

23 برخی به کشتی سوار شده، به دریا رفتند و به کار تجارت مشغول شدند.

Those who go down to the sea in ships, who do business in great waters;

24 آنان قدرت خداوند را دیدند و کارهای شگرف او را در اعماق دریاها مشاهده نمودند.

These see the LORD's works, and his wonders in the deep.

25 به امر او بادی شدید ایجاد شد و دریا را طوفانی ساخت،

For he commands, and raises the stormy wind, which lifts up its waves.

26 چنانکه کشتی‌ها دستخوش امواج گردیدند و بالا و پایین می‌رفتند. سرنشینان آنها، از ترس نیمه جان شدند

They mount up to the sky; they go down again to the depths. Their soul melts away because of trouble.

27 و مثل مستان، تلوتلو خورده، گیج و سرگردان بودند.

They reel back and forth, and stagger like a drunken man, and are at their wits' end.

28 آنگاه در این گرفتاری خود نزد خداوند فریاد برآوردند و او ایشان را از این گرفتاری رهایی بخشید.

Then they cry to the LORD in their trouble, and he brings them out of their distress.

29 خداوند طوفان را آرام و امواج دریا را ساکت ساخت.

He makes the storm a calm, so that its waves are still.

30 آنها شاد شدند زیرا از خطر رهایی یافته بودند، و سرانجام به سلامت به بندر مراد خود رسیدند.

Then they are glad because it is calm, so he brings them to their desired haven.

31 پس آنها نیز باید خداوند را به سبب محبتش و کارهای بزرگی که در حق ایشان انجام داده است، سپاس گویند.

Let them praise the LORD for his loving kindness, for his wonderful works for the descendants of Adam.

32 باید عظمت خداوند را در بین جماعت اسرائیل اعلام کنند و نزد بزرگان قوم، او را ستایش نمایند.

Let them exalt him also in the assembly of the people, and praise him in the seat of the elders.

33 خداوند رودخانه‌ها را به خشکی مبدل ساخت و چشمه‌های آب را خشک کرد.

He turns rivers into a desert, water springs into a thirsty ground,

34 زمین حاصلخیز را به شوره‌زار تبدیل نمود، زیرا ساکنان آن شرور بودند.

and a fruitful land into a salt waste, for the wickedness of those who dwell in it.

35 اما بار دیگر زمینهای شوره‌زار و خشک را حاصلخیز و پر از چشمه‌های آب نمود.

He turns a desert into a pool of water, and a dry land into water springs.

36 گرسنگان را در آن اِسکان داد تا شهرهایشان را بسازند.

There he makes the hungry live, that they may prepare a city to live in,

37 آنها مزارع و تاکستانها ایجاد کردند، و محصول پربار به دست آوردند.

sow fields, plant vineyards, and reap the fruits of increase.

38 خداوند آنها را برکت داده، فرزندان بسیاری به ایشان بخشید، و نگذاشت رمه‌ها و گله‌هایشان کم شوند.

He blesses them also, so that they are multiplied greatly. He doesn't allow their livestock to decrease.

39 هنگامی که قوم خداوند در زیر ظلم و ستم رو به نابودی می‌رفتند،

Again, they are diminished and bowed down through oppression, trouble, and sorrow.

40 خداوند کسانی را که بر قومش ظلم می‌کردند خوار و ذلیل ساخت و آنها را در میان ویرانه‌ها، آواره و سرگردان کرد.

He pours contempt on princes, and causes them to wander in a trackless waste.

41 او قوم فقیر و درماندهٔ خود را از زیر بار سختیها رهانید و فرزندان و گله‌های ایشان را افزونی بخشید.

Yet he lifts the needy out of their affliction, and increases their families like a flock.

42 نیکان این را دیده، شاد خواهند شد اما بدکاران خاموش خواهند شد.

The upright will see it, and be glad. All the wicked will shut their mouths.

43 خردمندان دربارهٔ اینها فکر کنند و رحمت و محبت خداوند را به یاد داشته باشند.

Whoever is wise will pay attention to these things. They will consider the loving kindnesses of the LORD.