< مزامیر 107 >

خداوند را حمد گویید، زیرا او نیکوست و محبتش تا ابد باقی است. 1
O give thanks unto the LORD, for [he is] good: for his mercy [endureth] for ever.
کسانی که توسط خداوند نجات یافته‌اند به همه اعلام کنند که خداوند آنها را از دست دشمنانشان نجات داده است 2
Let the redeemed of the LORD say [so], whom he hath redeemed from the hand of the enemy;
و آنها را از سرزمینهای بیگانه، از مشرق و مغرب، شمال و جنوب، به سرزمین خودشان بازگردانیده است. 3
And gathered them out of the lands, from the east, and from the west, from the north, and from the south.
برخی در صحرا آواره و سرگردان شدند و جای معینی برای سکونت نیافتند، 4
They wandered in the wilderness in a solitary way; they found no city to dwell in.
گرسنه و تشنه بودند و جانشان به لب رسیده بود. 5
Hungry and thirsty, their soul fainted in them.
آنگاه در گرفتاری خود نزد خداوند فریاد برآوردند و او ایشان را از همهٔ تنگیهایشان رهانید و ایشان را از راه راست به سرزمینی هدایت کرد که بتوانند در آن زندگی کنند. 6
Then they cried unto the LORD in their trouble, [and] he delivered them out of their distresses.
7
And he led them forth by the right way, that they might go to a city of habitation.
پس باید از خداوند، به سبب محبتش و کارهای بزرگی که در حق ایشان انجام داده است، تشکر کنند. 8
Oh that [men] would praise the LORD [for] his goodness, and [for] his wonderful works to the children of men!
او جان تشنه و گرسنه را با نعمتهای خوب سیر می‌کند. 9
For he satisfieth the longing soul, and filleth the hungry soul with goodness.
آنانی که از دستورهای خدای متعال سر پیچیدند و به او اهانت کردند، اسیر و زندانی شدند و مرگ بر آنها سایه افکند. 10
Such as sit in darkness and in the shadow of death, [being] bound in affliction and iron;
11
Because they rebelled against the words of God, and contemned the counsel of the most High:
پشت آنها در زیر بار مشقت خم شد و سرانجام افتادند و کسی نبود که ایشان را یاری کند. 12
Therefore he brought down their heart with labour; they fell down, and [there was] none to help.
آنگاه در گرفتاری خود نزد خداوند فریاد برآوردند و او آنها را از همه تنگیهایشان رهانید. 13
Then they cried unto the LORD in their trouble, [and] he saved them out of their distresses.
آنها را از مرگی که بر آنها سایه افکنده بود رهانید و زنجیرهای اسارت ایشان را پاره کرد. 14
He brought them out of darkness and the shadow of death, and brake their bands in sunder.
پس باید از خداوند، به سبب محبتش و کارهای بزرگی که در حق آنها انجام داده است، تشکر کنند. 15
Oh that [men] would praise the LORD [for] his goodness, and [for] his wonderful works to the children of men!
او درهای مفرغین زندانها را می‌شکند و زنجیرهای اسارت را پاره می‌کند. 16
For he hath broken the gates of brass, and cut the bars of iron in sunder.
افراد نادان، به سبب رفتار شرارت‌بار و آلوده به گناه خود، ضعیف و بیمار شدند، 17
Fools because of their transgression, and because of their iniquities, are afflicted.
اشتهای خود را از دست دادند و جانشان به لب گور رسید. 18
Their soul abhorreth all manner of meat; and they draw near unto the gates of death.
آنگاه در این گرفتاری خود، نزد خداوند فریاد برآوردند و او ایشان را از تنگیهایشان رهایی بخشید. 19
Then they cry unto the LORD in their trouble, [and] he saveth them out of their distresses.
او با کلام خود آنها را شفا بخشید و ایشان را از مرگ نجات داد. 20
He sent his word, and healed them, and delivered [them] from their destructions.
پس باید خداوند را به سبب محبتش و کارهای بزرگی که در حق ایشان انجام داده است، سپاس گویند. 21
Oh that [men] would praise the LORD [for] his goodness, and [for] his wonderful works to the children of men!
باید با تقدیم قربانی از او تشکر کنند و با سرودهای شاد کارهایی را که کرده است اعلام نمایند. 22
And let them sacrifice the sacrifices of thanksgiving, and declare his works with rejoicing.
برخی به کشتی سوار شده، به دریا رفتند و به کار تجارت مشغول شدند. 23
They that go down to the sea in ships, that do business in great waters;
آنان قدرت خداوند را دیدند و کارهای شگرف او را در اعماق دریاها مشاهده نمودند. 24
These see the works of the LORD, and his wonders in the deep.
به امر او بادی شدید ایجاد شد و دریا را طوفانی ساخت، 25
For he commandeth, and raiseth the stormy wind, which lifteth up the waves thereof.
چنانکه کشتی‌ها دستخوش امواج گردیدند و بالا و پایین می‌رفتند. سرنشینان آنها، از ترس نیمه جان شدند 26
They mount up to the heaven, they go down again to the depths: their soul is melted because of trouble.
و مثل مستان، تلوتلو خورده، گیج و سرگردان بودند. 27
They reel to and fro, and stagger like a drunken man, and are at their wits’ end.
آنگاه در این گرفتاری خود نزد خداوند فریاد برآوردند و او ایشان را از این گرفتاری رهایی بخشید. 28
Then they cry unto the LORD in their trouble, and he bringeth them out of their distresses.
خداوند طوفان را آرام و امواج دریا را ساکت ساخت. 29
He maketh the storm a calm, so that the waves thereof are still.
آنها شاد شدند زیرا از خطر رهایی یافته بودند، و سرانجام به سلامت به بندر مراد خود رسیدند. 30
Then are they glad because they be quiet; so he bringeth them unto their desired haven.
پس آنها نیز باید خداوند را به سبب محبتش و کارهای بزرگی که در حق ایشان انجام داده است، سپاس گویند. 31
Oh that [men] would praise the LORD [for] his goodness, and [for] his wonderful works to the children of men!
باید عظمت خداوند را در بین جماعت اسرائیل اعلام کنند و نزد بزرگان قوم، او را ستایش نمایند. 32
Let them exalt him also in the congregation of the people, and praise him in the assembly of the elders.
خداوند رودخانه‌ها را به خشکی مبدل ساخت و چشمه‌های آب را خشک کرد. 33
He turneth rivers into a wilderness, and the watersprings into dry ground;
زمین حاصلخیز را به شوره‌زار تبدیل نمود، زیرا ساکنان آن شرور بودند. 34
A fruitful land into barrenness, for the wickedness of them that dwell therein.
اما بار دیگر زمینهای شوره‌زار و خشک را حاصلخیز و پر از چشمه‌های آب نمود. 35
He turneth the wilderness into a standing water, and dry ground into watersprings.
گرسنگان را در آن اِسکان داد تا شهرهایشان را بسازند. 36
And there he maketh the hungry to dwell, that they may prepare a city for habitation;
آنها مزارع و تاکستانها ایجاد کردند، و محصول پربار به دست آوردند. 37
And sow the fields, and plant vineyards, which may yield fruits of increase.
خداوند آنها را برکت داده، فرزندان بسیاری به ایشان بخشید، و نگذاشت رمه‌ها و گله‌هایشان کم شوند. 38
He blesseth them also, so that they are multiplied greatly; and suffereth not their cattle to decrease.
هنگامی که قوم خداوند در زیر ظلم و ستم رو به نابودی می‌رفتند، 39
Again, they are minished and brought low through oppression, affliction, and sorrow.
خداوند کسانی را که بر قومش ظلم می‌کردند خوار و ذلیل ساخت و آنها را در میان ویرانه‌ها، آواره و سرگردان کرد. 40
He poureth contempt upon princes, and causeth them to wander in the wilderness, [where there is] no way.
او قوم فقیر و درماندهٔ خود را از زیر بار سختیها رهانید و فرزندان و گله‌های ایشان را افزونی بخشید. 41
Yet setteth he the poor on high from affliction, and maketh [him] families like a flock.
نیکان این را دیده، شاد خواهند شد اما بدکاران خاموش خواهند شد. 42
The righteous shall see [it], and rejoice: and all iniquity shall stop her mouth.
خردمندان دربارهٔ اینها فکر کنند و رحمت و محبت خداوند را به یاد داشته باشند. 43
Whoso [is] wise, and will observe these [things], even they shall understand the lovingkindness of the LORD.

< مزامیر 107 >