مزامیر 107

1 خداوند را حمد گویید، زیرا او نیکوست و محبتش تا ابد باقی است.

Give glory to the Lord, for he is good: for his mercy endureth for ever.

2 کسانی که توسط خداوند نجات یافته‌اند به همه اعلام کنند که خداوند آنها را از دست دشمنانشان نجات داده است

Let them say so that have been redeemed by the Lord, whom he hath redeemed from the hand of the enemy: and gathered out of the countries.

3 و آنها را از سرزمینهای بیگانه، از مشرق و مغرب، شمال و جنوب، به سرزمین خودشان بازگردانیده است.

From the rising and the setting of the sun, from the north and from the sea.

4 برخی در صحرا آواره و سرگردان شدند و جای معینی برای سکونت نیافتند،

They wandered in a wilderness, in a place without water: they found not the way of a city for their habitation.

5 گرسنه و تشنه بودند و جانشان به لب رسیده بود.

They were hungry and thirsty: their soul fainted in them.

6 آنگاه در گرفتاری خود نزد خداوند فریاد برآوردند و او ایشان را از همهٔ تنگیهایشان رهانید و ایشان را از راه راست به سرزمینی هدایت کرد که بتوانند در آن زندگی کنند.

And they cried to the Lord in their tribulation: and he delivered them out of their distresses.

7

And he led them into the right way: that they might go to a city of habitation.

8 پس باید از خداوند، به سبب محبتش و کارهای بزرگی که در حق ایشان انجام داده است، تشکر کنند.

Let the mercies of the Lord give glory to him: and his wonderful works to the children of men.

9 او جان تشنه و گرسنه را با نعمتهای خوب سیر می‌کند.

For he hath satisfied the empty soul, and hath filled the hungry soul with good things.

10 آنانی که از دستورهای خدای متعال سر پیچیدند و به او اهانت کردند، اسیر و زندانی شدند و مرگ بر آنها سایه افکند.

Such as sat in darkness and in the shadow of death: bound in want and in iron.

11

Because they had exasperated the words of God: and provoked the counsel of the most High:

12 پشت آنها در زیر بار مشقت خم شد و سرانجام افتادند و کسی نبود که ایشان را یاری کند.

And their heart was humbled with labours: they were weakened, and their was none to help them.

13 آنگاه در گرفتاری خود نزد خداوند فریاد برآوردند و او آنها را از همه تنگیهایشان رهانید.

Then they cried to the Lord in their affliction: and he delivered them out of their distresses.

14 آنها را از مرگی که بر آنها سایه افکنده بود رهانید و زنجیرهای اسارت ایشان را پاره کرد.

And he brought them out of darkness, and the shadow of death; and broke their bonds in sunder.

15 پس باید از خداوند، به سبب محبتش و کارهای بزرگی که در حق آنها انجام داده است، تشکر کنند.

Let the mercies of the Lord give glory to him, and his wonderful works to the children of men.

16 او درهای مفرغین زندانها را می‌شکند و زنجیرهای اسارت را پاره می‌کند.

Because he hath broken gates of brass, and burst the iron bars.

17 افراد نادان، به سبب رفتار شرارت‌بار و آلوده به گناه خود، ضعیف و بیمار شدند،

He took them out of the way of their iniquity: for they were brought low for their injustices.

18 اشتهای خود را از دست دادند و جانشان به لب گور رسید.

Their soul abhorred all manner of meat: and they drew nigh even to the gates of death.

19 آنگاه در این گرفتاری خود، نزد خداوند فریاد برآوردند و او ایشان را از تنگیهایشان رهایی بخشید.

And they cried to the Lord in their affliction: and he delivered them out of their distresses.

20 او با کلام خود آنها را شفا بخشید و ایشان را از مرگ نجات داد.

He sent his word, and healed them: and delivered them from their destructions.

21 پس باید خداوند را به سبب محبتش و کارهای بزرگی که در حق ایشان انجام داده است، سپاس گویند.

Let the mercies of the Lord give glory to him: and his wonderful works to the children of men.

22 باید با تقدیم قربانی از او تشکر کنند و با سرودهای شاد کارهایی را که کرده است اعلام نمایند.

And let them sacrifice the sacrifice of praise: and declare his works with joy.

23 برخی به کشتی سوار شده، به دریا رفتند و به کار تجارت مشغول شدند.

They that go down to the sea in ships, doing business in the great waters:

24 آنان قدرت خداوند را دیدند و کارهای شگرف او را در اعماق دریاها مشاهده نمودند.

These have seen the works of the Lord, and his wonders in the deep.

25 به امر او بادی شدید ایجاد شد و دریا را طوفانی ساخت،

He said the word, and there arose a storm of wind: and the waves thereof were lifted up.

26 چنانکه کشتی‌ها دستخوش امواج گردیدند و بالا و پایین می‌رفتند. سرنشینان آنها، از ترس نیمه جان شدند

They mount up to the heavens, and they go down to the depths: their soul pined away with evils.

27 و مثل مستان، تلوتلو خورده، گیج و سرگردان بودند.

They were troubled, and reeled like a drunken man; and all their wisdom was swallowed up.

28 آنگاه در این گرفتاری خود نزد خداوند فریاد برآوردند و او ایشان را از این گرفتاری رهایی بخشید.

And they cried to the Lord in their affliction: and he brought them out of their distresses.

29 خداوند طوفان را آرام و امواج دریا را ساکت ساخت.

And he turned the storm into a breeze: and its waves were still.

30 آنها شاد شدند زیرا از خطر رهایی یافته بودند، و سرانجام به سلامت به بندر مراد خود رسیدند.

And they rejoiced because they were still: and he brought them to the haven which they wished for.

31 پس آنها نیز باید خداوند را به سبب محبتش و کارهای بزرگی که در حق ایشان انجام داده است، سپاس گویند.

Let the mercies of the Lord give glory to him, and his wonderful works to the children of men.

32 باید عظمت خداوند را در بین جماعت اسرائیل اعلام کنند و نزد بزرگان قوم، او را ستایش نمایند.

And let them exalt him in the church of the people: and praise him in the chair of the ancients.

33 خداوند رودخانه‌ها را به خشکی مبدل ساخت و چشمه‌های آب را خشک کرد.

He hath turned rivers into a wilderness: and the sources of water into dry ground:

34 زمین حاصلخیز را به شوره‌زار تبدیل نمود، زیرا ساکنان آن شرور بودند.

A fruitful land into barrenness, for the wickedness of them that dwell therein.

35 اما بار دیگر زمینهای شوره‌زار و خشک را حاصلخیز و پر از چشمه‌های آب نمود.

He hath turned a wilderness into pools of water, and a dry land into water springs.

36 گرسنگان را در آن اِسکان داد تا شهرهایشان را بسازند.

And hath placed there the hungry; and they made a city for their habitation.

37 آنها مزارع و تاکستانها ایجاد کردند، و محصول پربار به دست آوردند.

And they sowed fields, and planted vineyards: and they yielded fruit of birth.

38 خداوند آنها را برکت داده، فرزندان بسیاری به ایشان بخشید، و نگذاشت رمه‌ها و گله‌هایشان کم شوند.

And he blessed them, and they were multiplied exceedingly: and their cattle he suffered not to decrease.

39 هنگامی که قوم خداوند در زیر ظلم و ستم رو به نابودی می‌رفتند،

Then they were brought to be few: and they were afflicted through the trouble of evils and sorrow.

40 خداوند کسانی را که بر قومش ظلم می‌کردند خوار و ذلیل ساخت و آنها را در میان ویرانه‌ها، آواره و سرگردان کرد.

Contempt was poured forth upon their princes: and he caused them to wander where there was no passing, and out of the way.

41 او قوم فقیر و درماندهٔ خود را از زیر بار سختیها رهانید و فرزندان و گله‌های ایشان را افزونی بخشید.

And he helped the poor out of poverty: and made him families like a flock of sheep.

42 نیکان این را دیده، شاد خواهند شد اما بدکاران خاموش خواهند شد.

The just shall see, and shall rejoice, and all iniquity shall stop their mouth.

43 خردمندان دربارهٔ اینها فکر کنند و رحمت و محبت خداوند را به یاد داشته باشند.

Who is wise, and will keep these things: and will understand the mercies of the Lord?