مزامیر 107

1 خداوند را حمد گویید، زیرا او نیکوست و محبتش تا ابد باقی است.

Give ye thanks unto Jehovah; for he is good; for his loving-kindness [endureth] for ever.

2 کسانی که توسط خداوند نجات یافته‌اند به همه اعلام کنند که خداوند آنها را از دست دشمنانشان نجات داده است

Let the redeemed of Jehovah say so, whom he hath redeemed from the hand of the oppressor,

3 و آنها را از سرزمینهای بیگانه، از مشرق و مغرب، شمال و جنوب، به سرزمین خودشان بازگردانیده است.

And gathered out of the countries, from the east and from the west, from the north and from the sea.

4 برخی در صحرا آواره و سرگردان شدند و جای معینی برای سکونت نیافتند،

They wandered in the wilderness in a desert way, they found no city of habitation;

5 گرسنه و تشنه بودند و جانشان به لب رسیده بود.

Hungry and thirsty, their soul fainted in them:

6 آنگاه در گرفتاری خود نزد خداوند فریاد برآوردند و او ایشان را از همهٔ تنگیهایشان رهانید و ایشان را از راه راست به سرزمینی هدایت کرد که بتوانند در آن زندگی کنند.

Then they cried unto Jehovah in their trouble, [and] he delivered them out of their distresses,

7

And he led them forth by a right way, that they might go to a city of habitation.

8 پس باید از خداوند، به سبب محبتش و کارهای بزرگی که در حق ایشان انجام داده است، تشکر کنند.

Let them give thanks unto Jehovah for his loving-kindness, and for his wondrous works to the children of men;

9 او جان تشنه و گرسنه را با نعمتهای خوب سیر می‌کند.

For he hath satisfied the longing soul and filled the hungry soul with good.

10 آنانی که از دستورهای خدای متعال سر پیچیدند و به او اهانت کردند، اسیر و زندانی شدند و مرگ بر آنها سایه افکند.

Such as inhabit darkness and the shadow of death, bound in affliction and iron,

11

Because they had rebelled against the words of God, and had despised the counsel of the Most High; ...

12 پشت آنها در زیر بار مشقت خم شد و سرانجام افتادند و کسی نبود که ایشان را یاری کند.

And he bowed down their heart with labour; they stumbled, and there was none to help:

13 آنگاه در گرفتاری خود نزد خداوند فریاد برآوردند و او آنها را از همه تنگیهایشان رهانید.

Then they cried unto Jehovah in their trouble, [and] he saved them out of their distresses;

14 آنها را از مرگی که بر آنها سایه افکنده بود رهانید و زنجیرهای اسارت ایشان را پاره کرد.

He brought them out of darkness and the shadow of death, and broke their bands in sunder.

15 پس باید از خداوند، به سبب محبتش و کارهای بزرگی که در حق آنها انجام داده است، تشکر کنند.

Let them give thanks unto Jehovah for his loving-kindness, and for his wondrous works to the children of men;

16 او درهای مفرغین زندانها را می‌شکند و زنجیرهای اسارت را پاره می‌کند.

For he hath broken the gates of bronze, and cut asunder the bars of iron.

17 افراد نادان، به سبب رفتار شرارت‌بار و آلوده به گناه خود، ضعیف و بیمار شدند،

Fools, because of their way of transgression, and because of their iniquities, are afflicted;

18 اشتهای خود را از دست دادند و جانشان به لب گور رسید.

Their soul abhorreth all manner of food, and they draw near unto the gates of death:

19 آنگاه در این گرفتاری خود، نزد خداوند فریاد برآوردند و او ایشان را از تنگیهایشان رهایی بخشید.

Then they cry unto Jehovah in their trouble, [and] he saveth them out of their distresses;

20 او با کلام خود آنها را شفا بخشید و ایشان را از مرگ نجات داد.

He sendeth his word, and healeth them, and delivereth them from their destructions.

21 پس باید خداوند را به سبب محبتش و کارهای بزرگی که در حق ایشان انجام داده است، سپاس گویند.

Let them give thanks unto Jehovah for his loving-kindness, and for his wondrous works to the children of men,

22 باید با تقدیم قربانی از او تشکر کنند و با سرودهای شاد کارهایی را که کرده است اعلام نمایند.

And let them offer the sacrifices of thanksgiving, and declare his works in joyful song.

23 برخی به کشتی سوار شده، به دریا رفتند و به کار تجارت مشغول شدند.

They that go down to the sea in ships, that do business in great waters,

24 آنان قدرت خداوند را دیدند و کارهای شگرف او را در اعماق دریاها مشاهده نمودند.

These see the works of Jehovah, and his wonders in the deep.

25 به امر او بادی شدید ایجاد شد و دریا را طوفانی ساخت،

For he speaketh, and raiseth the stormy wind, which lifteth up the waves thereof:

26 چنانکه کشتی‌ها دستخوش امواج گردیدند و بالا و پایین می‌رفتند. سرنشینان آنها، از ترس نیمه جان شدند

They mount up to the heavens, they go down to the depths; their soul is melted because of trouble;

27 و مثل مستان، تلوتلو خورده، گیج و سرگردان بودند.

They reel to and fro, and stagger like a drunken man, and they are at their wits' end:

28 آنگاه در این گرفتاری خود نزد خداوند فریاد برآوردند و او ایشان را از این گرفتاری رهایی بخشید.

Then they cry unto Jehovah in their trouble, and he bringeth them out of their distresses;

29 خداوند طوفان را آرام و امواج دریا را ساکت ساخت.

He maketh the storm a calm, and the waves thereof are still:

30 آنها شاد شدند زیرا از خطر رهایی یافته بودند، و سرانجام به سلامت به بندر مراد خود رسیدند.

And they rejoice because they are quiet; and he bringeth them unto their desired haven.

31 پس آنها نیز باید خداوند را به سبب محبتش و کارهای بزرگی که در حق ایشان انجام داده است، سپاس گویند.

Let them give thanks unto Jehovah for his loving-kindness, and for his wondrous works to the children of men;

32 باید عظمت خداوند را در بین جماعت اسرائیل اعلام کنند و نزد بزرگان قوم، او را ستایش نمایند.

Let them exalt him also in the congregation of the people, and praise him in the session of the elders.

33 خداوند رودخانه‌ها را به خشکی مبدل ساخت و چشمه‌های آب را خشک کرد.

He maketh rivers into a wilderness, and water-springs into dry ground;

34 زمین حاصلخیز را به شوره‌زار تبدیل نمود، زیرا ساکنان آن شرور بودند.

A fruitful land into a plain of salt, for the wickedness of them that dwell therein.

35 اما بار دیگر زمینهای شوره‌زار و خشک را حاصلخیز و پر از چشمه‌های آب نمود.

He maketh the wilderness into a pool of water, and the dry land into water-springs;

36 گرسنگان را در آن اِسکان داد تا شهرهایشان را بسازند.

And there he maketh the hungry to dwell, and they establish a city of habitation;

37 آنها مزارع و تاکستانها ایجاد کردند، و محصول پربار به دست آوردند.

And sow fields, and plant vineyards, which yield fruits of increase;

38 خداوند آنها را برکت داده، فرزندان بسیاری به ایشان بخشید، و نگذاشت رمه‌ها و گله‌هایشان کم شوند.

And he blesseth them, so that they are multiplied greatly; and he suffereth not their cattle to decrease.

39 هنگامی که قوم خداوند در زیر ظلم و ستم رو به نابودی می‌رفتند،

And they are diminished and brought low, through oppression, adversity, and sorrow:

40 خداوند کسانی را که بر قومش ظلم می‌کردند خوار و ذلیل ساخت و آنها را در میان ویرانه‌ها، آواره و سرگردان کرد.

He poureth contempt upon nobles, and causeth them to wander in a pathless waste;

41 او قوم فقیر و درماندهٔ خود را از زیر بار سختیها رهانید و فرزندان و گله‌های ایشان را افزونی بخشید.

But he secureth the needy one on high from affliction, and maketh [him] families like flocks.

42 نیکان این را دیده، شاد خواهند شد اما بدکاران خاموش خواهند شد.

The upright shall see it, and rejoice; and all unrighteousness shall stop its mouth.

43 خردمندان دربارهٔ اینها فکر کنند و رحمت و محبت خداوند را به یاد داشته باشند.

Whoso is wise, let him observe these things, and let them understand the loving-kindnesses of Jehovah.