< مزامیر 106 >

سپاس بر خداوند! خداوند را سپاس گویید، زیرا او نیکوست و محبتش ابدی. 1
¡Alaben al Señor! ¡Agradézcanle, porque es bueno! Su gran amor durará para siempre.
کیست که بتواند تمام کارهای بزرگی را که خداوند انجام داده است بیان کند و شکر و سپاس او را آنچنان که باید و شاید، بجا آورد؟ 2
¿Quién puede dar cuenta de todas las maravillas que el Señor ha hecho? ¿Quién puede darle toda la alabanza que merece?
خوشا به حال آنانی که با انصاف هستند و همیشه آنچه را راست است انجام می‌دهند. 3
Felices son esos que tratan a la gente de forma justa, quienes siempre hacen lo correcto.
ای خداوند، هنگامی که بر قوم خود رحمت می‌فرمایی و آنها را نجات می‌دهی مرا نیز به یاد آور و نجات بده تا سعادت برگزیدگان تو را ببینم و با قوم تو شادی کنم و در فخر آنها شریک باشم. 4
Acuérdate de mi, por favor, cuando seas generoso con tu pueblo; piensa en mí cuando vengas a salvar.
5
Déjame ver a tu pueblo escogido prosperar; déjame alegrarme juntamente con tu nación santa; déjame compartir tu gozo con los tuyos.
ما نیز مانند اجداد خود گناه کرده‌ایم؛ شرور و بدکار بوده‌ایم. 6
Hemos pecado como nuestros antepasados. Nos hemos equivocado. Somos culpables.
اجدادمان معجزات تو را در مصر درک ننمودند. آنها محبتهای تو را فراموش کردند و در کنار دریای سرخ از اطاعت تو سر باز زدند. 7
No prestaron atención a todas las cosas buenas que hiciste. No guardaron en su corazón cuánto los amabas, sino que eligieron rebelarse en el mar Rojo.
اما تو، به خاطر نام خود، آنها را نجات دادی و بدین وسیله قدرت خود را آشکار ساختی. 8
Tanto así que los salvó por su carácter santo, y para mostrar su poder
دریای سرخ را امر فرمودی و خشک گردید و بنی‌اسرائیل را هدایت کردی تا از میان دریا که همچون بیابان، خشک شده بود گذر کنند. 9
Él dio la orden al mar Rojo, y este se secó. Guió a su pueblo a través de la profundidad del mar como si fueran por el desierto.
آنها را از دست دشمنانشان رهانیدی و آزاد ساختی. 10
Los rescató de aquellos que lo odiaban; los salvó del poder de sus enemigos.
همه دشمنان آنها در دریا غرق شدند و حتی یکی از آنها نیز زنده نماند. 11
El agua ahogó a sus enemigos, ni uno de ellos sobrevivió,
آنگاه قوم خداوند، به وعده‌های او ایمان آوردند و او را با سرود ستایش کردند. 12
Entonces su pueblo confió en lo que él había prometido, y cantó alabanzas a su nombre.
ولی طولی نکشید که معجزاتش را فراموش کردند و بدون مشورت با او به راه خود ادامه دادند. 13
Pero ellos olvidaron rápidamente lo que Dios había hecho por ellos, y no escucharon sus advertencias.
آنها با خواسته‌های نفسانی خود، خدا را در صحرا امتحان کردند. 14
Estaban llenos de ansias desesperadas en el desierto; provocaron a Dios en el desierto.
خدا هم آنچه را که خواستند به ایشان داد، ولی آنها را به بیماری سختی مبتلا ساخت. 15
Dios les dio lo que querían, pero también les envió una plaga.
بنی‌اسرائیل در صحرا به موسی و هارون، پیشوایان برگزیده خداوند، حسد بردند. 16
La gente se volvió celosa de Moisés, y de Aarón, los sacerdotes santos del Señor.
آنگاه زمین دهان گشود و «داتان» و «ابیرام» را با خاندانشان فرو برد، 17
La tierra se abrió y se tragó a Datán; sepultó a Abiram y a sus seguidores.
و آتش از آسمان بر طرفداران ایشان افروخته شد و آن مردم شرور را سوزانید. 18
Fuego ardiente se encendió en medio de ellos. Una llama que los quemó a todos.
بنی‌اسرائیل در دامنه کوه سینا بُتی گوساله شکل از طلا ساختند و آن را پرستش کردند. 19
En el monte Sinaí elaboraron un becerro, se postraron ante un ídolo de metal.
آنها به جای عبادت خدای پرجلال، مجسمه گاو را پرستش نمودند. 20
¡Reemplazaron su rey de gloria por un toro que comía yerba!
آنها خدای نجات دهنده خود را خوار شمردند و کارهای شگفت‌انگیز او را در مصر سرزمین حام و دریای سرخ فراموش کردند. 21
Se olvidaron de Dios, su Salvador, quien había hecho cosas maravillosas en Egipto;
22
obrando toda clase de milagros en la tierra de Cam, haciendo cosas maravillosas en el mar Rojo.
آنگاه خداوند خواست ایشان را هلاک کند، ولی خادم برگزیده او موسی به شفاعت برخاست و التماس نمود که از نابود کردن آنها بگذرد. 23
Y entonces dijo que iba a destruirlos, pero Moisés, su líder escogido, se colocó entre Dios y el pueblo para persuadirlo de nos destruirlos en su ira.
بنی‌اسرائیل نمی‌خواستند وارد سرزمین موعود شوند، چون به وعده خدا که گفته بود آن زمین را به ایشان می‌دهد، ایمان نداشتند. 24
Más tarde el pueblo se rehusó a entrar a la tierra prometida; no confiaron en que Él cumpliría lo que había prometido.
آنها در خیمه‌های خود پیوسته غرغر می‌کردند و به دستورهای خداوند گوش نمی‌دادند. 25
Hablaban en sus tiendas sobre el Señor, y se rehusaron a obedecer lo que les había ordenado.
از این رو، خداوند خواست ایشان را در صحرا نابود کند، 26
Entonces levantó su mano para hacerles una seria advertencia de que los destruiría en el desierto,
و فرزندانشان را در سرزمینهای بیگانه پراکنده و آواره سازد. 27
que dispersaría a sus descendientes entre las naciones, mandándolos a países lejanos.
بنی‌اسرائیل در «فغور» به پرستش بت بعل پرداختند و از گوشت قربانیهایی که به بتهای بی‌جان تقدیم می‌شد، خوردند. 28
Proclamaron fidelidad a Baal Peor, y comieron alimento sacrificado a los muertos.
با این رفتار خود، خشم خداوند را برانگیختند که به سبب آن بیماری وبا دامنگیر آنها شد. 29
Provocaron al Señor con lo que hicieron, haciéndolo enojar, y una plaga cayó sobre ellos.
آنگاه «فینحاس» برخاسته، افراد مقصر را مجازات نمود و وبا قطع گردید. 30
Pero Finees tomó un lugar por el Señor e intervino, y la plaga se detuvo.
این کار نیک فینحاس در نزد خدا هرگز فراموش نخواهد شد و تمام نسلها او را به نیکی یاد خواهند کرد. 31
Ha sido considerado como un hombre que vivió con rectitud desde entonces hasta ahora, durante todas las generaciones.
بنی‌اسرائیل در کنار چشمهٔ «مریبه»، خداوند را خشمگین ساختند، چنانکه حتی موسی به خاطر آنها از ورود به سرزمین کنعان محروم شد. 32
También hicieron airar al Señor en las aguas de Meribá, cuando las cosas se pusieron en contra de Moisés por culpa de ellos.
زیرا چنان موسی را به ستوه آوردند که او غضبناک شده، سخن ناشایست به زبان راند. 33
Lo hicieron enfurecer tanto que habló sin pensar en el calor del momento.
آنها، قومهایی را که خداوند گفته بود از بین ببرند، نکشتند، 34
No destruyeron a los pueblos paganos como el Señor les había dicho,
بلکه با آنها وصلت نمودند و از کارهای بد ایشان پیروی کردند. 35
sino que en su lugar se unieron a ellos y adoptaron su estilo de vida.
بتهای آنها را پرستش نمودند و با این کار، خود را محکوم به مرگ کردند. 36
Adoraron a sus ídolos paganos que se convirtieron en una trampa para ellos.
اسرائیلی‌ها، پسران و دختران خود را برای بتها قربانی کردند. 37
Incluso rindieron en sacrificio a sus hijos e hijas a esos demonios.
خون فرزندان بی‌گناه خود را برای بتهای کنعان ریختند و زمین موعود را با خون آنها ناپاک ساختند. 38
Derramaron sangre de niños inocentes, sus propios hijos, sacrificándolos a los dioses de Canaán. Al hacerlo, mancharon la tierra con sangre.
با این کارها، خود را آلوده کردند و به خدا خیانت ورزیدند. 39
Incluso mancharon sus propias vidas con lo que hicieron: sus acciones fueron adulterio espiritual.
بنابراین، خشم خداوند بر بنی‌اسرائیل افروخته شد و او از آنها بیزار گردید. 40
Por eso el Señor se airó con su pueblo, odió a aquellos que le pertenecían.
آنها را به دست قومهایی که از ایشان نفرت داشتند، سپرد تا بر آنها حکمرانی کنند. 41
Y los entregó a las naciones paganas. Estos pueblos que los odiaban ahora se convirtieron en sus dirigentes.
دشمنانشان بر آنها ظلم کردند و ایشان را خوار و ذلیل ساختند. 42
Sus enemigos los dominaron y los doblegaron con su poder.
خداوند بارها بنی‌اسرائیل را از دست دشمنانشان نجات بخشید، ولی آنها هر بار بر ضد او شوریدند و در گناهان خود بیشتر غرق شدند. 43
El Señor los rescató repetidas veces, pero ellos continuaron con sus actos rebeldes, hasta que fueron destruidos por sus propios pecados.
با وجود این، هنگامی که فریاد برآوردند، خداوند به داد ایشان رسید و به درماندگی آنها توجه نمود. 44
Pero, a pesar de todo esto, el Señor fue movido por su sufrimiento; oyó sus lamentos quejumbrosos.
او وعده‌ای را که به ایشان داده بود، به یاد آورد و به سبب محبت فراوانش، آنها را مجازات نکرد. 45
Recordó el pacto que había hecho con ellos, y se contuvo por gran bondad y amor.
او دل اسیرکنندگان آنها را به رقت آورد تا به آنها رحم کنند. 46
Hizo que los pueblos que los habían capturado los trataran con misericordia.
ای یهوه، خدای ما، ما را نجات ده. ما را از میان قومها جمع کن، تا نام مقدّس تو را سپاس گوییم و در ستایش تو فخر کنیم. 47
¡Sálvanos, Señor, Dios nuestro! reúnenos nuevamente de entre todas las naciones, para que podamos agradecerte y hablar de lo maravilloso que eres.
متبارک باد یهوه، خدای اسرائیل، از ازل تا ابد. و همه مردم بگویند «آمین!» سپاس بر خداوند! 48
¡Cuán grande es el Señor, el Dios de Israel, quien vive por siempre y para siempre! ¡Todo el mundo diga “Amén”! ¡Alaben al Señor!

< مزامیر 106 >