< مزامیر 106 >

سپاس بر خداوند! خداوند را سپاس گویید، زیرا او نیکوست و محبتش ابدی. 1
Dicsérjétek az Urat. Magasztaljátok az Urat, mert jó; mert örökkévaló az ő kegyelme.
کیست که بتواند تمام کارهای بزرگی را که خداوند انجام داده است بیان کند و شکر و سپاس او را آنچنان که باید و شاید، بجا آورد؟ 2
Ki beszélhetné el az Úr nagy tetteit? és jelenthetné ki minden dicsőségét?
خوشا به حال آنانی که با انصاف هستند و همیشه آنچه را راست است انجام می‌دهند. 3
Boldog, a ki megtartja a törvényt, és igazán cselekszik minden időben.
ای خداوند، هنگامی که بر قوم خود رحمت می‌فرمایی و آنها را نجات می‌دهی مرا نیز به یاد آور و نجات بده تا سعادت برگزیدگان تو را ببینم و با قوم تو شادی کنم و در فخر آنها شریک باشم. 4
Emlékezzél reám, Uram, népedhez való jóságodért; jőjj el hozzám szabadításoddal,
5
Hogy láthassam választottaidhoz való jóvoltodat, és örvendezhessek néped örömében; hogy dicsekedjem a te örökségeddel!
ما نیز مانند اجداد خود گناه کرده‌ایم؛ شرور و بدکار بوده‌ایم. 6
Vétkeztünk atyáinkkal együtt; bűnösök, gonoszok valánk.
اجدادمان معجزات تو را در مصر درک ننمودند. آنها محبتهای تو را فراموش کردند و در کنار دریای سرخ از اطاعت تو سر باز زدند. 7
Atyáink nem értették meg Égyiptomban csodáidat, nem emlegették meg kegyelmed nagyságát, hanem daczoskodtak a tengernél, a veres tengernél.
اما تو، به خاطر نام خود، آنها را نجات دادی و بدین وسیله قدرت خود را آشکار ساختی. 8
De ő megsegíté őket az ő nevéért, hogy megismertesse a maga erejét.
دریای سرخ را امر فرمودی و خشک گردید و بنی‌اسرائیل را هدایت کردی تا از میان دریا که همچون بیابان، خشک شده بود گذر کنند. 9
Rákiálta a veres tengerre és kiszáradt, s úgy vivé őket a mélységeken, mint egy síkon.
آنها را از دست دشمنانشان رهانیدی و آزاد ساختی. 10
És kisegíté őket a gyűlölő kezéből; kimentette őket ellenség kezéből.
همه دشمنان آنها در دریا غرق شدند و حتی یکی از آنها نیز زنده نماند. 11
Szorongatóikat víz borította el, egy sem maradt meg belőlük.
آنگاه قوم خداوند، به وعده‌های او ایمان آوردند و او را با سرود ستایش کردند. 12
És hittek az ő beszédeinek, és énekelték az ő dicséretét.
ولی طولی نکشید که معجزاتش را فراموش کردند و بدون مشورت با او به راه خود ادامه دادند. 13
Hirtelen elfeledék cselekedeteit; nem várák az ő tanácsát!
آنها با خواسته‌های نفسانی خود، خدا را در صحرا امتحان کردند. 14
Epekedés epeszté őket a pusztában, és próbára tevék Istent a sivatagon.
خدا هم آنچه را که خواستند به ایشان داد، ولی آنها را به بیماری سختی مبتلا ساخت. 15
És megadá nékik, a mit kivántak; és ösztövérséget bocsáta lelkökbe.
بنی‌اسرائیل در صحرا به موسی و هارون، پیشوایان برگزیده خداوند، حسد بردند. 16
És irigységre indulának Mózes ellen a táborban, az Úr szentje, Áron ellen.
آنگاه زمین دهان گشود و «داتان» و «ابیرام» را با خاندانشان فرو برد، 17
Megnyilt a föld és elnyelé Dátánt, és beborítá Abirám seregét.
و آتش از آسمان بر طرفداران ایشان افروخته شد و آن مردم شرور را سوزانید. 18
És tűz gyulladt fel azok seregében, láng égeté el a gonoszokat.
بنی‌اسرائیل در دامنه کوه سینا بُتی گوساله شکل از طلا ساختند و آن را پرستش کردند. 19
Borjút csináltak a Hóreb alatt, és hajlongtak az öntött bálvány előtt.
آنها به جای عبادت خدای پرجلال، مجسمه گاو را پرستش نمودند. 20
Felcserélték az ő dicsőségöket: ökörnek képével, a mely füvet eszik.
آنها خدای نجات دهنده خود را خوار شمردند و کارهای شگفت‌انگیز او را در مصر سرزمین حام و دریای سرخ فراموش کردند. 21
Elfeledkezének Istenről, szabadítójokról, a ki nagy dolgokat művelt Égyiptomban,
22
Csodákat a Khám országában, félelmetes dolgokat a veres tenger mellett.
آنگاه خداوند خواست ایشان را هلاک کند، ولی خادم برگزیده او موسی به شفاعت برخاست و التماس نمود که از نابود کردن آنها بگذرد. 23
Gondolta, hogy kipusztítja őket; de Mózes, az ő választottja, elébe állott a résre, hogy elfordítsa haragját, hogy el ne veszítse őket.
بنی‌اسرائیل نمی‌خواستند وارد سرزمین موعود شوند، چون به وعده خدا که گفته بود آن زمین را به ایشان می‌دهد، ایمان نداشتند. 24
És becsmérelték a kivánatos földet, nem hittek az ő igéretének.
آنها در خیمه‌های خود پیوسته غرغر می‌کردند و به دستورهای خداوند گوش نمی‌دادند. 25
És morgolódtak sátraikban, és nem hallgattak az Úr szavára.
از این رو، خداوند خواست ایشان را در صحرا نابود کند، 26
De ő felemelé kezét reájok, hogy lesújtsa őket a pusztában;
و فرزندانشان را در سرزمینهای بیگانه پراکنده و آواره سازد. 27
S hogy a pogányok közé dobja magvaikat, és szétszórja őket a tartományokban.
بنی‌اسرائیل در «فغور» به پرستش بت بعل پرداختند و از گوشت قربانیهایی که به بتهای بی‌جان تقدیم می‌شد، خوردند. 28
Majd hozzácsapódtak a Baál-Peorhoz, és ették a holtak áldozatait.
با این رفتار خود، خشم خداوند را برانگیختند که به سبب آن بیماری وبا دامنگیر آنها شد. 29
És felingerelték cselekedeteikkel, és zúdult reájok a csapás.
آنگاه «فینحاس» برخاسته، افراد مقصر را مجازات نمود و وبا قطع گردید. 30
Ekkor felállott Fineás és ítélt; és a csapásnak vége lőn.
این کار نیک فینحاس در نزد خدا هرگز فراموش نخواهد شد و تمام نسلها او را به نیکی یاد خواهند کرد. 31
És igazságul tulajdoníttaték néki firól-fira mindörökké.
بنی‌اسرائیل در کنار چشمهٔ «مریبه»، خداوند را خشمگین ساختند، چنانکه حتی موسی به خاطر آنها از ورود به سرزمین کنعان محروم شد. 32
Megharagíták a Meribáh vizeinél is, és baja támadt Mózesnek miattok,
زیرا چنان موسی را به ستوه آوردند که او غضبناک شده، سخن ناشایست به زبان راند. 33
Mert megkeseríték az ő szívét, és gondatlanul szólt ajkaival.
آنها، قومهایی را که خداوند گفته بود از بین ببرند، نکشتند، 34
Nem irtották ki a népeket sem, a mint utasította őket az Úr.
بلکه با آنها وصلت نمودند و از کارهای بد ایشان پیروی کردند. 35
Sőt összeelegyedtek a pogányokkal, és eltanulták cselekedeteiket.
بتهای آنها را پرستش نمودند و با این کار، خود را محکوم به مرگ کردند. 36
És tisztelték azoknak bálványait, és tőrré levének azok reájok.
اسرائیلی‌ها، پسران و دختران خود را برای بتها قربانی کردند. 37
És feláldozák fiaikat és leányaikat az ördögöknek,
خون فرزندان بی‌گناه خود را برای بتهای کنعان ریختند و زمین موعود را با خون آنها ناپاک ساختند. 38
És ártatlan vért ontának: fiaik és leányaik vérét, a kiket Kanaán bálványainak áldoztak, és megfertőzteték a föld öldökléssel.
با این کارها، خود را آلوده کردند و به خدا خیانت ورزیدند. 39
És tisztátalanokká lőnek cselekedeteikben, és paráznákká tetteikben.
بنابراین، خشم خداوند بر بنی‌اسرائیل افروخته شد و او از آنها بیزار گردید. 40
De felgyúlt az Úr haragja népe ellen, és megútálta az ő örökségét.
آنها را به دست قومهایی که از ایشان نفرت داشتند، سپرد تا بر آنها حکمرانی کنند. 41
És odaadá őket pogányok kezébe, és gyűlölőik uralkodtak rajtok.
دشمنانشان بر آنها ظلم کردند و ایشان را خوار و ذلیل ساختند. 42
És sanyargatták őket ellenségeik, és görnyedtek azoknak hatalma alatt!
خداوند بارها بنی‌اسرائیل را از دست دشمنانشان نجات بخشید، ولی آنها هر بار بر ضد او شوریدند و در گناهان خود بیشتر غرق شدند. 43
Számtalanszor megmentette őket, de ők felháboríták szándékaikkal, és mélyebben merültek bűneikbe.
با وجود این، هنگامی که فریاد برآوردند، خداوند به داد ایشان رسید و به درماندگی آنها توجه نمود. 44
De reájok tekintett a nyomorúság napján, mikor meghallgatá rimánkodásukat;
او وعده‌ای را که به ایشان داده بود، به یاد آورد و به سبب محبت فراوانش، آنها را مجازات نکرد. 45
És megemlékezett velök kötött szövetségéről, és nagy kegyelmessége szerint megengesztelődék.
او دل اسیرکنندگان آنها را به رقت آورد تا به آنها رحم کنند. 46
És könyörületességre indítá irántok mindazokat, a kik őket fogva elvivék.
ای یهوه، خدای ما، ما را نجات ده. ما را از میان قومها جمع کن، تا نام مقدّس تو را سپاس گوییم و در ستایش تو فخر کنیم. 47
Segíts meg minket, Urunk Istenünk, és gyűjts össze minket a pogányok közül, hogy dicsőítsük a te szent nevedet, és dicsekedjünk a te dicséreteddel.
متبارک باد یهوه، خدای اسرائیل، از ازل تا ابد. و همه مردم بگویند «آمین!» سپاس بر خداوند! 48
Áldott legyen az Úr, Izráel Istene örökkön örökké, és minden nép mondja: Ámen. Dicsérjétek az Urat.

< مزامیر 106 >