مزامیر 106

1 سپاس بر خداوند! خداوند را سپاس گویید، زیرا او نیکوست و محبتش ابدی.

Yabi Ubangiji. Yi godiya ga Ubangiji, gama nagari ne shi; ƙaunarsa madawwamiya ce har abada.

2 کیست که بتواند تمام کارهای بزرگی را که خداوند انجام داده است بیان کند و شکر و سپاس او را آنچنان که باید و شاید، بجا آورد؟

Wane ne zai furta manyan ayyukan Ubangiji ko yă furta cikakken yabonsa?

3 خوشا به حال آنانی که با انصاف هستند و همیشه آنچه را راست است انجام می‌دهند.

Masu albarka ne waɗanda suke yin adalci, waɗanda kullum suke yin abin da yake daidai.

4 ای خداوند، هنگامی که بر قوم خود رحمت می‌فرمایی و آنها را نجات می‌دهی مرا نیز به یاد آور و نجات بده تا سعادت برگزیدگان تو را ببینم و با قوم تو شادی کنم و در فخر آنها شریک باشم.

Ka tuna da ni, ya Ubangiji, sa’ad da ka nuna alheri ga mutanenka, ka zo ka taimake ni sa’ad da ka cece su,

5

don in ji daɗin nasarar zaɓaɓɓunka, don in sami rabo cikin farin cikin al’ummarka in kuma shiga gādonka cikin yin yabo.

6 ما نیز مانند اجداد خود گناه کرده‌ایم؛ شرور و بدکار بوده‌ایم.

Mun yi zunubi, kamar yadda kakanninmu suka yi; mun yi ba daidai ba muka kuma aikata mugunta.

7 اجدادمان معجزات تو را در مصر درک ننمودند. آنها محبتهای تو را فراموش کردند و در کنار دریای سرخ از اطاعت تو سر باز زدند.

Sa’ad da kakanninmu suke a Masar, ba su damu da mu’ujizanka ba; ba su tuna yawan alheranka ba, suka kuma yi tayarwa a teku, Jan Teku.

8 اما تو، به خاطر نام خود، آنها را نجات دادی و بدین وسیله قدرت خود را آشکار ساختی.

Duk da haka ya cece su saboda sunansa, don yă sanar da ikonsa mai girma.

9 دریای سرخ را امر فرمودی و خشک گردید و بنی‌اسرائیل را هدایت کردی تا از میان دریا که همچون بیابان، خشک شده بود گذر کنند.

Ya tsawata wa Jan Teku, ya kuwa bushe; ya bi da su ta cikin zurfafa sai ka ce a hamada.

10 آنها را از دست دشمنانشان رهانیدی و آزاد ساختی.

Ya cece su daga hannun maƙiyi; daga hannun abokin gāba ya fanshe su.

11 همه دشمنان آنها در دریا غرق شدند و حتی یکی از آنها نیز زنده نماند.

Ruwaye suka rufe abokan gābansu; babu ko ɗaya da ya tsira.

12 آنگاه قوم خداوند، به وعده‌های او ایمان آوردند و او را با سرود ستایش کردند.

Sa’an nan suka gaskata alkawarinsa suka kuma rera yabonsa.

13 ولی طولی نکشید که معجزاتش را فراموش کردند و بدون مشورت با او به راه خود ادامه دادند.

Amma nan da nan suka manta abin da ya yi ba su kuwa jira shawararsa ba.

14 آنها با خواسته‌های نفسانی خود، خدا را در صحرا امتحان کردند.

A cikin hamada suka bar sha’awarsu ta mamaye su a ƙasar da babu kome suka gwada Allah.

15 خدا هم آنچه را که خواستند به ایشان داد، ولی آنها را به بیماری سختی مبتلا ساخت.

Sai ya ba su abin da suka roƙa, amma ya aika musu da muguwar cuta.

16 بنی‌اسرائیل در صحرا به موسی و هارون، پیشوایان برگزیده خداوند، حسد بردند.

A sansani suka ji kishin Musa da kuma Haruna, wanda Ubangiji ya keɓe.

17 آنگاه زمین دهان گشود و «داتان» و «ابیرام» را با خاندانشان فرو برد،

Ƙasa ta buɗe ta haɗiye Datan ta binne iyalin Abiram.

18 و آتش از آسمان بر طرفداران ایشان افروخته شد و آن مردم شرور را سوزانید.

Wuta ta ƙuno a cikin mabiyansu; harshen wuta ya cinye mugaye.

19 بنی‌اسرائیل در دامنه کوه سینا بُتی گوساله شکل از طلا ساختند و آن را پرستش کردند.

A Horeb suka yi ɗan maraƙi suka yi wa gunkin zubi daga ƙarfe sujada.

20 آنها به جای عبادت خدای پرجلال، مجسمه گاو را پرستش نمودند.

Suka sauke Ɗaukakarsu saboda siffar bijimi, wanda yake cin ciyawa.

21 آنها خدای نجات دهنده خود را خوار شمردند و کارهای شگفت‌انگیز او را در مصر سرزمین حام و دریای سرخ فراموش کردند.

Suka manta da Allahn da ya cece su, wanda ya aikata manyan abubuwa a Masar,

22

mu’ujizai a ƙasar Ham ayyukan banrazana a Jan Teku.

23 آنگاه خداوند خواست ایشان را هلاک کند، ولی خادم برگزیده او موسی به شفاعت برخاست و التماس نمود که از نابود کردن آنها بگذرد.

Don haka ya ce zai hallaka su, amma Musa, zaɓaɓɓensa, ya yi godo a gabansa don yă kau da hasalarsa daga hallaka su.

24 بنی‌اسرائیل نمی‌خواستند وارد سرزمین موعود شوند، چون به وعده خدا که گفته بود آن زمین را به ایشان می‌دهد، ایمان نداشتند.

Sai suka rena ƙasa mai ni’ima; ba su gaskata alkawarinsa ba.

25 آنها در خیمه‌های خود پیوسته غرغر می‌کردند و به دستورهای خداوند گوش نمی‌دادند.

Suka yi gunaguni a tentunansu ba su kuwa yi biyayya da Ubangiji ba.

26 از این رو، خداوند خواست ایشان را در صحرا نابود کند،

Saboda haka ya rantse musu ya kuma ɗaga hannu cewa zai sa su mutu a cikin hamada,

27 و فرزندانشان را در سرزمینهای بیگانه پراکنده و آواره سازد.

ya sa zuriyarsu su mutu a cikin al’ummai ya kuma watsar da su cikin dukan ƙasashe.

28 بنی‌اسرائیل در «فغور» به پرستش بت بعل پرداختند و از گوشت قربانیهایی که به بتهای بی‌جان تقدیم می‌شد، خوردند.

Suka haɗa kai da Ba’al-Feyor suka kuma ci hadayun da aka miƙa wa allolin da ba su da rai;

29 با این رفتار خود، خشم خداوند را برانگیختند که به سبب آن بیماری وبا دامنگیر آنها شد.

suka tsokane Ubangiji ya yi fushi ta wurin mugayen ayyukansu, sai annoba ta ɓarke a cikinsu.

30 آنگاه «فینحاس» برخاسته، افراد مقصر را مجازات نمود و وبا قطع گردید.

Amma Finehas ya miƙe tsaye ya ɗauki mataki, sai annobar ta daina.

31 این کار نیک فینحاس در نزد خدا هرگز فراموش نخواهد شد و تمام نسلها او را به نیکی یاد خواهند کرد.

An ayana masa wannan a matsayin adalci har zamanai marar matuƙa masu zuwa.

32 بنی‌اسرائیل در کنار چشمهٔ «مریبه»، خداوند را خشمگین ساختند، چنانکه حتی موسی به خاطر آنها از ورود به سرزمین کنعان محروم شد.

A ruwan Meriba suka ba Ubangiji fushi, sai wahala ta zo wa Musa saboda su;

33 زیرا چنان موسی را به ستوه آوردند که او غضبناک شده، سخن ناشایست به زبان راند.

saboda sun yi tayarwa a kan Ruhun Allah, har mugayen kalmomi suka fito daga leɓunan Musa.

34 آنها، قومهایی را که خداوند گفته بود از بین ببرند، نکشتند،

Ba su hallakar da mutanen yadda Ubangiji ya umarce su ba,

35 بلکه با آنها وصلت نمودند و از کارهای بد ایشان پیروی کردند.

amma suka yi cuɗanya da al’ummai suka ɗauki al’adunsu.

36 بتهای آنها را پرستش نمودند و با این کار، خود را محکوم به مرگ کردند.

Suka yi wa gumakansu sujada, waɗanda suka zama tarko gare su.

37 اسرائیلی‌ها، پسران و دختران خود را برای بتها قربانی کردند.

Suka miƙa’ya’yansu maza hadaya’yan matansu kuma ga aljanu.

38 خون فرزندان بی‌گناه خود را برای بتهای کنعان ریختند و زمین موعود را با خون آنها ناپاک ساختند.

Suka zub da jini marar laifi, jinin’ya’yansu maza da mata, waɗanda suka miƙa hadaya ga gumakan Kan’ana, ƙasar kuwa ta ƙazantu ta wurin jininsu.

39 با این کارها، خود را آلوده کردند و به خدا خیانت ورزیدند.

Suka ƙazantar da kansu ta wurin abin da suka yi; ta wurin ayyukansu suka yi karuwanci.

40 بنابراین، خشم خداوند بر بنی‌اسرائیل افروخته شد و او از آنها بیزار گردید.

Saboda haka Ubangiji ya yi fushi da mutanensa ya ji ƙyamar gādonsa.

41 آنها را به دست قومهایی که از ایشان نفرت داشتند، سپرد تا بر آنها حکمرانی کنند.

Ya miƙa su ga al’ummai, maƙiyansu kuma suka yi mulki a kansu.

42 دشمنانشان بر آنها ظلم کردند و ایشان را خوار و ذلیل ساختند.

Abokan gābansu suka danne su suka sa su a ƙarƙashin ikonsu.

43 خداوند بارها بنی‌اسرائیل را از دست دشمنانشان نجات بخشید، ولی آنها هر بار بر ضد او شوریدند و در گناهان خود بیشتر غرق شدند.

Sau da yawa ya cece su, amma sun nace su yi tawaye suka kuma lalace cikin zunubinsu.

44 با وجود این، هنگامی که فریاد برآوردند، خداوند به داد ایشان رسید و به درماندگی آنها توجه نمود.

Amma ya lura da wahalarsu sa’ad da ya ji kukansu;

45 او وعده‌ای را که به ایشان داده بود، به یاد آورد و به سبب محبت فراوانش، آنها را مجازات نکرد.

saboda su ya tuna da alkawarinsa kuma daga yawan ƙaunarsa ya ji tausayi.

46 او دل اسیرکنندگان آنها را به رقت آورد تا به آنها رحم کنند.

Ya sa aka ji tausayinsu a wurin dukan waɗanda suka kame su.

47 ای یهوه، خدای ما، ما را نجات ده. ما را از میان قومها جمع کن، تا نام مقدّس تو را سپاس گوییم و در ستایش تو فخر کنیم.

Ka cece mu, Ubangiji Allahnmu, ka kuma tattara mu daga al’ummai, don mu yi wa sunanka mai tsarki godiya mu kuma ɗaukaka cikin yabonka.

48 متبارک باد یهوه، خدای اسرائیل، از ازل تا ابد. و همه مردم بگویند «آمین!» سپاس بر خداوند!

Yabo ga Ubangiji, Allah na Isra’ila, daga madawwami zuwa madawwami. Bari dukan mutane su ce, “Amin!” Yabo ga Ubangiji.