مزامیر 106

1 سپاس بر خداوند! خداوند را سپاس گویید، زیرا او نیکوست و محبتش ابدی.

Halleluja! Looft Jahweh, want Hij is goed En zijn genade duurt eeuwig!

2 کیست که بتواند تمام کارهای بزرگی را که خداوند انجام داده است بیان کند و شکر و سپاس او را آنچنان که باید و شاید، بجا آورد؟

Wie kan Jahweh’s machtige daden vermelden, En heel zijn glorie verkonden?

3 خوشا به حال آنانی که با انصاف هستند و همیشه آنچه را راست است انجام می‌دهند.

Gelukkig hij, die de wet onderhoudt, En altijd het goede blijft doen!

4 ای خداوند، هنگامی که بر قوم خود رحمت می‌فرمایی و آنها را نجات می‌دهی مرا نیز به یاد آور و نجات بده تا سعادت برگزیدگان تو را ببینم و با قوم تو شادی کنم و در فخر آنها شریک باشم.

Wees ons indachtig, o Jahweh, Om uw liefde voor uw volk; Zoek ons op met uw heil,

5

Opdat wij het geluk uwer vrienden aanschouwen, Met uw blijde volk ons verblijden, Met uw erfdeel mogen roemen!

6 ما نیز مانند اجداد خود گناه کرده‌ایم؛ شرور و بدکار بوده‌ایم.

Ach, wij hebben gezondigd met onze vaderen, Wij hebben misdreven en kwaad gedaan!

7 اجدادمان معجزات تو را در مصر درک ننمودند. آنها محبتهای تو را فراموش کردند و در کنار دریای سرخ از اطاعت تو سر باز زدند.

Onze vaderen in Egypte Hebben al niet op uw wonderen gelet; En zonder aan uw talrijke gunsten te denken, Zich bij de Rode Zee tegen den Allerhoogste verzet!

8 اما تو، به خاطر نام خود، آنها را نجات دادی و بدین وسیله قدرت خود را آشکار ساختی.

Toch redde Hij hen om wille van zijn Naam, En om zijn almacht te tonen:

9 دریای سرخ را امر فرمودی و خشک گردید و بنی‌اسرائیل را هدایت کردی تا از میان دریا که همچون بیابان، خشک شده بود گذر کنند.

Hij bedreigde de Rode Zee, ze liep droog, Hij leidde hen tussen de golven als door een uitgedroogd land.

10 آنها را از دست دشمنانشان رهانیدی و آزاد ساختی.

Hij redde hen uit de hand van hun haters, Verloste hen uit de macht van hun vijand;

11 همه دشمنان آنها در دریا غرق شدند و حتی یکی از آنها نیز زنده نماند.

De wateren spoelden over hun vijanden heen, En geen bleef er over!

12 آنگاه قوم خداوند، به وعده‌های او ایمان آوردند و او را با سرود ستایش کردند.

Toen sloegen ze geloof aan zijn woorden, En zongen zijn lof.

13 ولی طولی نکشید که معجزاتش را فراموش کردند و بدون مشورت با او به راه خود ادامه دادند.

Maar spoedig waren ze weer zijn werken vergeten, En wachtten zijn raadsbesluiten niet af;

14 آنها با خواسته‌های نفسانی خود، خدا را در صحرا امتحان کردند.

Ze gaven zich in de woestijn aan hun gulzigheid over, En stelden God op de proef in de steppe.

15 خدا هم آنچه را که خواستند به ایشان داد، ولی آنها را به بیماری سختی مبتلا ساخت.

Hij schonk hun wat ze Hem vroegen, Maar Hij liet ze er spoedig van walgen.

16 بنی‌اسرائیل در صحرا به موسی و هارون، پیشوایان برگزیده خداوند، حسد بردند.

Daarna werden ze in hun kamp afgunstig op Moses, En op Aäron, aan Jahweh gewijd.

17 آنگاه زمین دهان گشود و «داتان» و «ابیرام» را با خاندانشان فرو برد،

Maar de aarde spleet open, zwolg Datan in, En bedolf de bent van Abiram;

18 و آتش از آسمان بر طرفداران ایشان افروخته شد و آن مردم شرور را سوزانید.

Vuur verbrandde hun aanhang, Vlammen verteerden de bozen!

19 بنی‌اسرائیل در دامنه کوه سینا بُتی گوساله شکل از طلا ساختند و آن را پرستش کردند.

Dan maakten ze een kalf bij de Horeb, En wierpen zich voor een afgietsel neer;

20 آنها به جای عبادت خدای پرجلال، مجسمه گاو را پرستش نمودند.

Ze verruilden hun Glorie Voor het beeld van een grasvretend rund.

21 آنها خدای نجات دهنده خود را خوار شمردند و کارهای شگفت‌انگیز او را در مصر سرزمین حام و دریای سرخ فراموش کردند.

Ze vergaten God, hun Verlosser Die grote dingen in Egypte had gedaan,

22

Wonderwerken in het land van Cham, Ontzaglijke daden bij de Rode Zee.

23 آنگاه خداوند خواست ایشان را هلاک کند، ولی خادم برگزیده او موسی به شفاعت برخاست و التماس نمود که از نابود کردن آنها بگذرد.

En zeker had Hij hun verdelging beslist, Als Moses, zijn geliefde, er niet was geweest; Maar deze stelde zich tegen Hem in de bres, Om Hem te weerhouden, hen in zijn toorn te vernielen.

24 بنی‌اسرائیل نمی‌خواستند وارد سرزمین موعود شوند، چون به وعده خدا که گفته بود آن زمین را به ایشان می‌دهد، ایمان نداشتند.

Later versmaadden ze het heerlijke land, En sloegen geen geloof aan zijn woord;

25 آنها در خیمه‌های خود پیوسته غرغر می‌کردند و به دستورهای خداوند گوش نمی‌دادند.

Ze begonnen in hun tenten te morren, En luisterden niet naar Jahweh’s stem.

26 از این رو، خداوند خواست ایشان را در صحرا نابود کند،

Toen stak Hij zijn hand tegen hen op: Hij zou ze neerslaan in de woestijn,

27 و فرزندانشان را در سرزمینهای بیگانه پراکنده و آواره سازد.

Hun zaad verstrooien onder de volken, Ze over vreemde landen verspreiden!

28 بنی‌اسرائیل در «فغور» به پرستش بت بعل پرداختند و از گوشت قربانیهایی که به بتهای بی‌جان تقدیم می‌شد، خوردند.

Dan weer koppelden ze zich aan Báal-Peor, En aten de offers van levenloze wezens;

29 با این رفتار خود، خشم خداوند را برانگیختند که به سبب آن بیماری وبا دامنگیر آنها شد.

Ze tergden Hem door hun gedrag, Zodat er een slachting onder hen woedde.

30 آنگاه «فینحاس» برخاسته، افراد مقصر را مجازات نمود و وبا قطع گردید.

Toen trad Pinechas op, om de misdaad te wreken, En de slachting hield op;

31 این کار نیک فینحاس در نزد خدا هرگز فراموش نخواهد شد و تمام نسلها او را به نیکی یاد خواهند کرد.

Het werd hem tot verdienste gerekend, Van geslacht tot geslacht voor altijd.

32 بنی‌اسرائیل در کنار چشمهٔ «مریبه»، خداوند را خشمگین ساختند، چنانکه حتی موسی به خاطر آنها از ورود به سرزمین کنعان محروم شد.

Ook bij de wateren van Meriba hebben ze Hem getergd, En ging het Moses om hunnentwil slecht:

33 زیرا چنان موسی را به ستوه آوردند که او غضبناک شده، سخن ناشایست به زبان راند.

Want ze hadden zijn stemming verbitterd, Zodat hem onbezonnen woorden ontsnapten.

34 آنها، قومهایی را که خداوند گفته بود از بین ببرند، نکشتند،

Ook verdelgden ze de volkeren niet, Zoals Jahweh het hun had bevolen;

35 بلکه با آنها وصلت نمودند و از کارهای بد ایشان پیروی کردند.

Maar ze vermengden zich met de heidenen, En leerden hun gewoonten aan:

36 بتهای آنها را پرستش نمودند و با این کار، خود را محکوم به مرگ کردند.

Ze vereerden hun beelden, en die werden hun strik;

37 اسرائیلی‌ها، پسران و دختران خود را برای بتها قربانی کردند.

Ze brachten hun zonen en dochters aan de goden ten offer;

38 خون فرزندان بی‌گناه خود را برای بتهای کنعان ریختند و زمین موعود را با خون آنها ناپاک ساختند.

Ze gingen onschuldig bloed vergieten, Het bloed van hun zonen en dochters; Ze offerden het aan de beelden van Kanaän, En het land werd door hun bloedschuld ontwijd.

39 با این کارها، خود را آلوده کردند و به خدا خیانت ورزیدند.

Zo bezoedelden ze zich door eigen maaksels, En dreven overspel met het werk hunner handen!

40 بنابراین، خشم خداوند بر بنی‌اسرائیل افروخته شد و او از آنها بیزار گردید.

Toen werd Jahweh vergramd op zijn volk, En zijn erfdeel begon Hem te walgen:

41 آنها را به دست قومهایی که از ایشان نفرت داشتند، سپرد تا بر آنها حکمرانی کنند.

Hij leverde ze aan de heidenen uit, En hun haters werden hun meesters;

42 دشمنانشان بر آنها ظلم کردند و ایشان را خوار و ذلیل ساختند.

Ze werden verdrukt door hun vijand, Moesten bukken onder hun macht.

43 خداوند بارها بنی‌اسرائیل را از دست دشمنانشان نجات بخشید، ولی آنها هر بار بر ضد او شوریدند و در گناهان خود بیشتر غرق شدند.

En al bracht Hij hun telkens verlossing, Ze bleven in hun opstand volharden! Maar werden ze door hun misdaad vermorzeld,

44 با وجود این، هنگامی که فریاد برآوردند، خداوند به داد ایشان رسید و به درماندگی آنها توجه نمود.

Dan zag Hij neer op hun nood, zodra Hij hun smeken vernam;

45 او وعده‌ای را که به ایشان داده بود، به یاد آورد و به سبب محبت فراوانش، آنها را مجازات نکرد.

Dan was Hij voor hen zijn verbond weer indachtig, Had deernis met hen naar zijn grote ontferming;

46 او دل اسیرکنندگان آنها را به رقت آورد تا به آنها رحم کنند.

Dan liet Hij hen genade vinden, Bij die hen hadden weggevoerd.

47 ای یهوه، خدای ما، ما را نجات ده. ما را از میان قومها جمع کن، تا نام مقدّس تو را سپاس گوییم و در ستایش تو فخر کنیم.

Ach, red ons Jahweh, onze God, En breng ons uit het land der heidenen samen: Opdat wij uw heilige Naam mogen danken, En uw heerlijkheid prijzen!

48 متبارک باد یهوه، خدای اسرائیل، از ازل تا ابد. و همه مردم بگویند «آمین!» سپاس بر خداوند!

Gezegend zij Jahweh, Israëls God, van eeuwigheid tot eeuwigheid! Laat heel het volk het herhalen: Amen! Halleluja!