< مزامیر 106 >
سپاس بر خداوند! خداوند را سپاس گویید، زیرا او نیکوست و محبتش ابدی. | 1 |
Priser Herren! thi han er god, thi hans Miskundhed varer evindelig.
کیست که بتواند تمام کارهای بزرگی را که خداوند انجام داده است بیان کند و شکر و سپاس او را آنچنان که باید و شاید، بجا آورد؟ | 2 |
Hvo kan udsige Herrens vældige Gerninger, forkynde al hans Pris?
خوشا به حال آنانی که با انصاف هستند و همیشه آنچه را راست است انجام میدهند. | 3 |
Salige ere de, som holde over Ret, og den, som øver Retfærdighed alle Tider.
ای خداوند، هنگامی که بر قوم خود رحمت میفرمایی و آنها را نجات میدهی مرا نیز به یاد آور و نجات بده تا سعادت برگزیدگان تو را ببینم و با قوم تو شادی کنم و در فخر آنها شریک باشم. | 4 |
Herre! kom mig i Hu med din Kærlighed til dit Folk, besøg mig med din Frelse,
at jeg maa skue dine udvalgtes Lykke, glæde mig ved dit Folks Glæde, prise mig lykkelig i Samfund med din Arv.
ما نیز مانند اجداد خود گناه کردهایم؛ شرور و بدکار بودهایم. | 6 |
Vi have syndet med vore Fædre, vi have handlet ilde og gjort Ugudelighed.
اجدادمان معجزات تو را در مصر درک ننمودند. آنها محبتهای تو را فراموش کردند و در کنار دریای سرخ از اطاعت تو سر باز زدند. | 7 |
Vore Fædre i Ægypten vilde ikke forstaa dine underfulde Gerninger, de kom ikke din store Miskundhed i Hu, men vare genstridige ved Havet, ved det røde Hav.
اما تو، به خاطر نام خود، آنها را نجات دادی و بدین وسیله قدرت خود را آشکار ساختی. | 8 |
Dog frelste han dem for sit Navns Skyld, for at kundgøre sin Magt.
دریای سرخ را امر فرمودی و خشک گردید و بنیاسرائیل را هدایت کردی تا از میان دریا که همچون بیابان، خشک شده بود گذر کنند. | 9 |
Og han truede det røde Hav, og det blev tørt, og han lod dem gaa igennem Dybet som igennem Ørken.
آنها را از دست دشمنانشان رهانیدی و آزاد ساختی. | 10 |
Og han frelste dem af Avindsmandens Haand og genløste dem af Fjendens Haand.
همه دشمنان آنها در دریا غرق شدند و حتی یکی از آنها نیز زنده نماند. | 11 |
Og Vandene skjulte deres Modstandere, der blev ikke een tilovers af dem.
آنگاه قوم خداوند، به وعدههای او ایمان آوردند و او را با سرود ستایش کردند. | 12 |
Da troede de paa hans Ord, de sang hans Pris.
ولی طولی نکشید که معجزاتش را فراموش کردند و بدون مشورت با او به راه خود ادامه دادند. | 13 |
Dog glemte de hans Gerninger snart, de biede ikke paa hans Raad.
آنها با خواستههای نفسانی خود، خدا را در صحرا امتحان کردند. | 14 |
Men de fik stor Begærlighed i Ørken og fristede Gud i det øde Land.
خدا هم آنچه را که خواستند به ایشان داد، ولی آنها را به بیماری سختی مبتلا ساخت. | 15 |
Da gav han dem det, de begærede, men lod deres Liv tæres hen.
بنیاسرائیل در صحرا به موسی و هارون، پیشوایان برگزیده خداوند، حسد بردند. | 16 |
Og de bare Avind imod Mose i Lejren, imod Aron, Herrens hellige.
آنگاه زمین دهان گشود و «داتان» و «ابیرام» را با خاندانشان فرو برد، | 17 |
Jorden oplod sig og opslugte Dathan, og den skjulte Abirams Hob.
و آتش از آسمان بر طرفداران ایشان افروخته شد و آن مردم شرور را سوزانید. | 18 |
Og Ild flammede op iblandt deres Hob, en Lue fortærede de ugudelige.
بنیاسرائیل در دامنه کوه سینا بُتی گوساله شکل از طلا ساختند و آن را پرستش کردند. | 19 |
De dannede en Kalv ved Horeb og tilbade et støbt Billede.
آنها به جای عبادت خدای پرجلال، مجسمه گاو را پرستش نمودند. | 20 |
Og de ombyttede deres Herlighed med Billedet af en Okse, som æder Urter.
آنها خدای نجات دهنده خود را خوار شمردند و کارهای شگفتانگیز او را در مصر سرزمین حام و دریای سرخ فراموش کردند. | 21 |
De glemte Gud, deres Frelser, som havde gjort store Ting i Ægypten,
underfulde Gerninger i Kams Land, forfærdelige Ting ved det røde Hav.
آنگاه خداوند خواست ایشان را هلاک کند، ولی خادم برگزیده او موسی به شفاعت برخاست و التماس نمود که از نابود کردن آنها بگذرد. | 23 |
Og han sagde, at han vilde ødelægge dem; dersom Mose, hans udvalgte, ikke havde stillet sig i Gabet for hans Ansigt, at afvende hans Vrede fra at ødelægge dem —!
بنیاسرائیل نمیخواستند وارد سرزمین موعود شوند، چون به وعده خدا که گفته بود آن زمین را به ایشان میدهد، ایمان نداشتند. | 24 |
De foragtede ogsaa det yndige Land, de troede ikke hans Ord.
آنها در خیمههای خود پیوسته غرغر میکردند و به دستورهای خداوند گوش نمیدادند. | 25 |
Men de knurrede i deres Telte, de hørte ikke paa Herrens Røst.
از این رو، خداوند خواست ایشان را در صحرا نابود کند، | 26 |
Og han svor dem med oprakt Haand, at han vilde lade dem falde i Ørken,
و فرزندانشان را در سرزمینهای بیگانه پراکنده و آواره سازد. | 27 |
og at han vilde lade deres Afkom falde iblandt Hedningerne og bortstrø dem i Landene.
بنیاسرائیل در «فغور» به پرستش بت بعل پرداختند و از گوشت قربانیهایی که به بتهای بیجان تقدیم میشد، خوردند. | 28 |
Og de bandt sig til Baal-Peor og aade af Ofrene til de døde Afguder.
با این رفتار خود، خشم خداوند را برانگیختند که به سبب آن بیماری وبا دامنگیر آنها شد. | 29 |
Og de opirrede ham med deres Idrætter, saa at en Plage brød løs paa dem,
آنگاه «فینحاس» برخاسته، افراد مقصر را مجازات نمود و وبا قطع گردید. | 30 |
Da stod Pinehas frem og holdt Dom, og Plagen hørte op.
این کار نیک فینحاس در نزد خدا هرگز فراموش نخواهد شد و تمام نسلها او را به نیکی یاد خواهند کرد. | 31 |
Og det blev regnet ham til Retfærdighed fra Slægt til Slægt evindelig.
بنیاسرائیل در کنار چشمهٔ «مریبه»، خداوند را خشمگین ساختند، چنانکه حتی موسی به خاطر آنها از ورود به سرزمین کنعان محروم شد. | 32 |
De fortørnede ham ogsaa ved Meribas Vand, og det gik Mose ilde for deres Skyld.
زیرا چنان موسی را به ستوه آوردند که او غضبناک شده، سخن ناشایست به زبان راند. | 33 |
Thi de vare genstridige imod hans Aand, og han talte ubetænksomt med sine Læber.
آنها، قومهایی را که خداوند گفته بود از بین ببرند، نکشتند، | 34 |
De ødelagde ikke Folkene, om hvilke Herren havde sagt det til dem.
بلکه با آنها وصلت نمودند و از کارهای بد ایشان پیروی کردند. | 35 |
Men de blandede sig med Hedningerne og lærte deres Gerninger.
بتهای آنها را پرستش نمودند و با این کار، خود را محکوم به مرگ کردند. | 36 |
Og de tjente deres Afguder, og disse bleve dem til en Snare.
اسرائیلیها، پسران و دختران خود را برای بتها قربانی کردند. | 37 |
Og de ofrede deres Sønner og deres Døtre til Magterne.
خون فرزندان بیگناه خود را برای بتهای کنعان ریختند و زمین موعود را با خون آنها ناپاک ساختند. | 38 |
Og de udøste uskyldigt Blod, deres Sønners og deres Døtres Blod, som de ofrede til Kanaans Afguder, og Landet vanhelligedes af Blodet.
با این کارها، خود را آلوده کردند و به خدا خیانت ورزیدند. | 39 |
Og de besmittede sig ved deres Gerninger, og de bolede ved deres Idrætter.
بنابراین، خشم خداوند بر بنیاسرائیل افروخته شد و او از آنها بیزار گردید. | 40 |
Da optændtes Herrens Vrede imod hans Folk, og han fik en Vederstyggelighed til sin Arv.
آنها را به دست قومهایی که از ایشان نفرت داشتند، سپرد تا بر آنها حکمرانی کنند. | 41 |
Og han gav dem i Hedningernes Haand, og deres Avindsmænd herskede over dem.
دشمنانشان بر آنها ظلم کردند و ایشان را خوار و ذلیل ساختند. | 42 |
Og deres Fjender trængte dem, og de bleve ydmygede under deres Haand.
خداوند بارها بنیاسرائیل را از دست دشمنانشان نجات بخشید، ولی آنها هر بار بر ضد او شوریدند و در گناهان خود بیشتر غرق شدند. | 43 |
Han friede dem mange Gange; men de satte sig op imod ham i deres Raad, og de bleve nedtrykte for deres Misgerningers Skyld.
با وجود این، هنگامی که فریاد برآوردند، خداوند به داد ایشان رسید و به درماندگی آنها توجه نمود. | 44 |
Dog saa han til dem, da de vare i Angest, idet han hørte deres Raab.
او وعدهای را که به ایشان داده بود، به یاد آورد و به سبب محبت فراوانش، آنها را مجازات نکرد. | 45 |
Og han kom sin Pagt i Hu, dem til Bedste, og det angrede ham efter hans store Miskundhed.
او دل اسیرکنندگان آنها را به رقت آورد تا به آنها رحم کنند. | 46 |
Og han lod dem finde Barmhjertighed hos alle dem, som havde bortført dem.
ای یهوه، خدای ما، ما را نجات ده. ما را از میان قومها جمع کن، تا نام مقدّس تو را سپاس گوییم و در ستایش تو فخر کنیم. | 47 |
Frels os, Herre, vor Gud! og saml os fra Hedningerne, at vi kunne takke dit hellige Navn, rose os af din Pris!
متبارک باد یهوه، خدای اسرائیل، از ازل تا ابد. و همه مردم بگویند «آمین!» سپاس بر خداوند! | 48 |
Lovet være Herren, Israels Gud, fra Evighed og indtil Evighed; og alt Folket siger: Amen. Halleluja!