< مزامیر 106 >

سپاس بر خداوند! خداوند را سپاس گویید، زیرا او نیکوست و محبتش ابدی. 1
BOEIPA te thangthen uh. Amah kah sitlohnah tah kumhal hil ham a then dongah BOEIPA te uem uh lah.
کیست که بتواند تمام کارهای بزرگی را که خداوند انجام داده است بیان کند و شکر و سپاس او را آنچنان که باید و شاید، بجا آورد؟ 2
BOEIPA kah thayung thamal te unim aka thui thai vetih amah koehnah te boeih aka yakming thai eh?
خوشا به حال آنانی که با انصاف هستند و همیشه آنچه را راست است انجام می‌دهند. 3
A tuetang boeih dongah tiktamnah aka ngaithuen tih duengnah aka saii tah a yoethen pai saeh.
ای خداوند، هنگامی که بر قوم خود رحمت می‌فرمایی و آنها را نجات می‌دهی مرا نیز به یاد آور و نجات بده تا سعادت برگزیدگان تو را ببینم و با قوم تو شادی کنم و در فخر آنها شریک باشم. 4
Aw BOEIPA, na pilnam kah kolonah khuiah kai m'poek lamtah namah kah khangnah neh kai n'hip lah.
5
Na coelh rhoek kah hnothen te hmuh sak ham, na namtu kah kohoenah dongah kohoe sak ham, na rho neh thangthen ham ni.
ما نیز مانند اجداد خود گناه کرده‌ایم؛ شرور و بدکار بوده‌ایم. 6
A pa rhoek neh ka tholh uh dongah, paihaeh la ka boe uh.
اجدادمان معجزات تو را در مصر درک ننمودند. آنها محبتهای تو را فراموش کردند و در کنار دریای سرخ از اطاعت تو سر باز زدند. 7
A pa rhoek loh Egypt ah nang kah khobaerhambae bangla cangbam uh pawt tih, na sitlohnah cungkuem te a poek uh pawt dongah, tuitunli kah carhaek li ah a koek uh.
اما تو، به خاطر نام خود، آنها را نجات دادی و بدین وسیله قدرت خود را آشکار ساختی. 8
Tedae a ming neh a thayung thamal te ming sak hamla amih te a khang.
دریای سرخ را امر فرمودی و خشک گردید و بنی‌اسرائیل را هدایت کردی تا از میان دریا که همچون بیابان، خشک شده بود گذر کنند. 9
Carhaek li te a ho tih a kak sak phoeiah tuidung longah khosoek bangla amih te a caeh puei.
آنها را از دست دشمنانشان رهانیدی و آزاد ساختی. 10
Te vaengah amih te a lunguet kut lamloh a khang tih thunkha kut lamkah a tlan.
همه دشمنان آنها در دریا غرق شدند و حتی یکی از آنها نیز زنده نماند. 11
A rhal rhoek te tui loh a khuk uh tih pakhat kangna khaw sueng uh pawh.
آنگاه قوم خداوند، به وعده‌های او ایمان آوردند و او را با سرود ستایش کردند. 12
A olkhueh te a tangnah uh tih amah koehnah te a hlai uh.
ولی طولی نکشید که معجزاتش را فراموش کردند و بدون مشورت با او به راه خود ادامه دادند. 13
A bibi te koeloe a hnilh uh tih a oluen te rhing uh pawh.
آنها با خواسته‌های نفسانی خود، خدا را در صحرا امتحان کردند. 14
Te dongah khosoek ah hoehhamnah a pael uh tih khopong ah Pathen a noemcai uh.
خدا هم آنچه را که خواستند به ایشان داد، ولی آنها را به بیماری سختی مبتلا ساخت. 15
Amih kah huithuinah te a paek ngawn dae a hinglu dongah pimyet a tueih pah.
بنی‌اسرائیل در صحرا به موسی و هارون، پیشوایان برگزیده خداوند، حسد بردند. 16
Rhaehhmuen ah Moses taeng neh BOEIPA kah hlang cim Aron taengah thatlai uh.
آنگاه زمین دهان گشود و «داتان» و «ابیرام» را با خاندانشان فرو برد، 17
Diklai te ang tih Dathan te a dolh dongah Abiram hlangboel te khup a vuei.
و آتش از آسمان بر طرفداران ایشان افروخته شد و آن مردم شرور را سوزانید. 18
A hlangboel lakliah hmai loh rhong tih halang rhoek te hmaisai loh a hlawp.
بنی‌اسرائیل در دامنه کوه سینا بُتی گوساله شکل از طلا ساختند و آن را پرستش کردند. 19
Horeb ah vaitoca mueihlawn a saii uh tih a bawk uh.
آنها به جای عبادت خدای پرجلال، مجسمه گاو را پرستش نمودند. 20
Amih kah thangpomnah te rham aka ca vaitotal muei la a hoi uh.
آنها خدای نجات دهنده خود را خوار شمردند و کارهای شگفت‌انگیز او را در مصر سرزمین حام و دریای سرخ فراموش کردند. 21
Egypt ah hno len a saii tih amih aka khang Pathen,
22
Ham kho ah khobaerhambae aka saii, Carhaek li ah mueirhih aka saii te a hnilh uh.
آنگاه خداوند خواست ایشان را هلاک کند، ولی خادم برگزیده او موسی به شفاعت برخاست و التماس نمود که از نابود کردن آنها بگذرد. 23
Amih te mitmoeng sak ham a ti vaengah a mikhmuh kah a puut ah a coelh Moses pai pawt koinih a kosi mael pawt vetih a phae pawn ni.
بنی‌اسرائیل نمی‌خواستند وارد سرزمین موعود شوند، چون به وعده خدا که گفته بود آن زمین را به ایشان می‌دهد، ایمان نداشتند. 24
Sahnaih khohmuen te a hnawt uh dongah a olkhueh te tangnah uh pawh.
آنها در خیمه‌های خود پیوسته غرغر می‌کردند و به دستورهای خداوند گوش نمی‌دادند. 25
Amih kah dap khuiah cailak uh tih BOEIPA ol te hnatun uh pawh.
از این رو، خداوند خواست ایشان را در صحرا نابود کند، 26
Te dongah amih te khosoek ah cungku sak ham,
و فرزندانشان را در سرزمینهای بیگانه پراکنده و آواره سازد. 27
Namtom taengah a tiingan cungku sak ham neh diklai ah thaekyak ham kut a thueng thil.
بنی‌اسرائیل در «فغور» به پرستش بت بعل پرداختند و از گوشت قربانیهایی که به بتهای بی‌جان تقدیم می‌شد، خوردند. 28
Te dongah Baalpeor neh sun uh tih aka duek kah hmueih te a caak uh.
با این رفتار خود، خشم خداوند را برانگیختند که به سبب آن بیماری وبا دامنگیر آنها شد. 29
A khoboe neh BOEIPA a veet uh dongah, amih taengah lucik a pung pah.
آنگاه «فینحاس» برخاسته، افراد مقصر را مجازات نمود و وبا قطع گردید. 30
Tedae Phinekha te thoo tih a thangthui daengah lucik khaw cing.
این کار نیک فینحاس در نزد خدا هرگز فراموش نخواهد شد و تمام نسلها او را به نیکی یاد خواهند کرد. 31
Te vaengah anih te cadilcahma phoeikah cadilcahma ham kumhal hil duengnah la a nawt.
بنی‌اسرائیل در کنار چشمهٔ «مریبه»، خداوند را خشمگین ساختند، چنانکه حتی موسی به خاطر آنها از ورود به سرزمین کنعان محروم شد. 32
Meribah tui taengah a thintoek uh bal tih amih kongah Moses te a talh.
زیرا چنان موسی را به ستوه آوردند که او غضبناک شده، سخن ناشایست به زبان راند. 33
A mueihla te a koek uh dongah a ka nen khaw cal buengrhuet.
آنها، قومهایی را که خداوند گفته بود از بین ببرند، نکشتند، 34
Amih taengkah BOEIPA loh a uen bangla pilnam rhoek mitmoeng sak uh pawh.
بلکه با آنها وصلت نمودند و از کارهای بد ایشان پیروی کردند. 35
Tedae namtom rhoek neh pitpom uh hmaih tih amih kah bibi te a awt uh.
بتهای آنها را پرستش نمودند و با این کار، خود را محکوم به مرگ کردند. 36
Te dongah amamih ham hlaeh la aka poeh muei taengah tho a thueng uh.
اسرائیلی‌ها، پسران و دختران خود را برای بتها قربانی کردند. 37
Te vaengah a ca huta khaw tongpa khaw rhaithae taengla a nawn uh.
خون فرزندان بی‌گناه خود را برای بتهای کنعان ریختند و زمین موعود را با خون آنها ناپاک ساختند. 38
Kanaan muei taengah a nawn uh tih ommongsitoe thii, a ca tongpa neh a ca huta kah thii a long sak uh dongah thii loh diklai a poeih.
با این کارها، خود را آلوده کردند و به خدا خیانت ورزیدند. 39
A bibi neh a poeih uh tih a khoboe neh cukhalh uh.
بنابراین، خشم خداوند بر بنی‌اسرائیل افروخته شد و او از آنها بیزار گردید. 40
Te dongah a pilnam te BOEIPA kah thintoek loh sai coeng tih a rho te a tuei.
آنها را به دست قومهایی که از ایشان نفرت داشتند، سپرد تا بر آنها حکمرانی کنند. 41
Te vaengah amih te namtom kut ah a paek tih a lunguet loh amih te rhep a buem.
دشمنانشان بر آنها ظلم کردند و ایشان را خوار و ذلیل ساختند. 42
A thunkha rhoek loh amih a nen uh tih a kut hmuiah a kunyun sakuh.
خداوند بارها بنی‌اسرائیل را از دست دشمنانشان نجات بخشید، ولی آنها هر بار بر ضد او شوریدند و در گناهان خود بیشتر غرق شدند. 43
Amih te koep koep puet a huul coeng dae amamih kah kopoek neh a koek uh dongah amamih kathaesainah neh tlumhmawn uh.
با وجود این، هنگامی که فریاد برآوردند، خداوند به داد ایشان رسید و به درماندگی آنها توجه نمود. 44
Tedae amih kah a tamlung te a yaak vaengah amih kah rhal te a hmuh pah.
او وعده‌ای را که به ایشان داده بود، به یاد آورد و به سبب محبت فراوانش، آنها را مجازات نکرد. 45
Te vaengah a paipi te amih ham a poek pah tih a sitlohnah khuikah a sitlohnah cungkuem neh ko koep a hlawt.
او دل اسیرکنندگان آنها را به رقت آورد تا به آنها رحم کنند. 46
Te dongah amih aka sol rhoek boeih loh amih taengah haidamnah ham a paek.
ای یهوه، خدای ما، ما را نجات ده. ما را از میان قومها جمع کن، تا نام مقدّس تو را سپاس گوییم و در ستایش تو فخر کنیم. 47
Kaimih kah Pathen BOEIPA kaimih he n'khang lamtah na ming cim uem ham neh nang koehnah dongah ka domyok ham khaw, namtom rhoek kut lamkah kaimih n'coi lah.
متبارک باد یهوه، خدای اسرائیل، از ازل تا ابد. و همه مردم بگویند «آمین!» سپاس بر خداوند! 48
Israel Pathen, BOEIPA tah khosuen lamkah kumhal duela a yoethen pai tih pilnam boeih loh, “Amen, BOEIPA thangthen uh,” ti saeh.

< مزامیر 106 >