مزامیر 105

1 خداوند را شکر کنید و نام او را بخوانید؛ کارهای او را به تمام قومهای جهان اعلام نمایید.

Пәрвәрдигарға тәшәккүр ейтиңлар, Униң намини чақирип илтиҗа қилиңлар, Униң қилғанлирини хәлиқләр арисида аян қилиңлар!

2 در وصف او بسرایید و او را ستایش کنید؛ از کارهای شگفت‌انگیز او سخن بگویید.

Униңға нахшилар ейтип, Уни күйләңлар; Униң пүткүл карамәт мөҗизилири үстидә сеғинип ойлиниңлар.

3 ای جویندگان خداوند شادی نمایید و به نام مقدّس او فخر کنید!

Муқәддәс намидин пәхирлинип даңлаңлар, Пәрвәрдигарни издигүчиләрниң көңли шатлансун!

4 خداوند و قوت او را طالب باشید و پیوسته حضور او را بخواهید.

Пәрвәрдигарни һәмдә Униң күчини издәңлар, Дидар-һозурини тохтимай издәңлар.

5 عجایبی را که به عمل آورده است، به یاد آورید، و معجزات او و داوریهایی که صادر کرده است.

Униң яратқан мөҗизилирини, Карамәт-аламәтлирини һәм ағзидин чиққан һөкүмлирини әстә тутуңлар,

6 ای فرزندان خادم او ابراهیم، ای پسران یعقوب، که برگزیدۀ او هستید.

И Униң қули Ибраһим нәсли, Өзи таллиғанлири, Яқупниң оғуллири!

7 او خداوند، خدای ماست، و عدالتش در تمام دنیا نمایان است.

У, Пәрвәрдигар — Худайимиз, Униң һөкүмлири пүткүл йәр йүзидидур.

8 عهد او را همیشه به یاد داشته باشید، عهدی که با هزاران پشت بسته است؛

Өзи түзгән әһдисини әбәдий ядида тутиду — — Бу Униң миң әвлатқичә вәдишләшкән сөзидур, —

9 عهد او را با ابراهیم، و وعدهٔ او را به اسحاق!

Йәни Ибраһим билән түзгән әһдиси, Исһаққа ичкән қәсимидур.

10 او با یعقوب عهد بست و به اسرائیل وعده‌ای جاودانی داد.

У буни Яқупқиму низам дәп җәзмләштүрди, Исраилға әбәдий әһдә қилип берип: —

11 او گفت: «سرزمین کنعان را به شما می‌بخشم تا ملک و میراثتان باشد.»

«Саңа Қанаан зиминини беримән, Уни мирасиң болған несивәң қилимән», — деди,

12 بنی‌اسرائیل قومی کوچک بودند و در آن دیار غریب؛

— Гәрчә шу чағда уларниң сани аз, Етиварға елинмиған, шу йәрдики мусапирлар болсиму.

13 میان قومها سرگردان بودند و از مملکتی به مملکتی دیگر رانده می‌شدند.

Улар у жуттин бу жутқа, Бу әлдин у қәбилигә кезип жүрди;

14 اما خداوند نگذاشت کسی به آنها صدمه برساند، و به پادشاهان هشدار داد که بر ایشان ظلم نکنند:

У һеч кимниң уларни езишигә йол қоймиди, Уларни дәп падишаларғиму тәнбиһ берип: —

15 «برگزیدگان مرا آزار ندهید! بر انبیای من دست ستم دراز نکنید!»

Мән мәсиһ қилғанлиримға тәгмә, Пәйғәмбәрлиримгә яман иш қилма! — деди.

16 خداوند در کنعان خشکسالی پدید آورد و قحطی تمام سرزمین آنجا را فرا گرفت.

У әшу жутқа ачарчилиқни буйруди, Тирәк болған аш-нанни қурутувәтти.

17 او پیش از آن یوسف را به مصر فرستاده بود. برادران یوسف او را همچون برده فروخته بودند.

У улардин бурун бир адәмни әвәткән еди, Йүсүп қул қилип сетилған еди.

18 پاهای یوسف را به زنجیر بستند و گردن او را در حلقهٔ آهنی گذاشتند.

Униң путлири зәнҗирдә ағриди, Униң җени төмүргә кирип қисилди;

19 او در زندان ماند تا زمانی که پیشگویی‌اش به وقوع پیوست، و کلام خدا درستی او را ثابت کرد.

Шундақла та өзигә ейтилған вәһий әмәлгә ашурулғичә, Пәрвәрдигарниң сөз-калами уни синап тавлиди;

20 آنگاه، فرعون دستور داد تا یوسف را از زندان بیرون آورده، آزاد سازند.

Пирәвн адәмлирини әвәтип уни бошатқузди, Қовмларниң һөкүмдари уни һөрлүккә чиқарди.

21 سپس او را ناظر خانهٔ خود و حاکم سرزمین مصر نمود

Уни өз ордисиға ғоҗидар қилип қойди, Пүтүн мал-мүлкигә башлиқ қилип тайинлап,

22 تا بر بزرگان مملکت فرمان راند و مشایخ را حکمت آموزد.

Өз вәзирлирини униң ихтиярида болуп тәрбийилинишкә, Ақсақаллириға даналиқ үгитишкә тапшурди.

23 آنگاه یعقوب و فرزندانش به مصر، سرزمین حام، رفتند و در آن سرزمین ساکن شدند.

Шуниң билән Исраил Мисирға кәлди, Яқуплар Һамниң зиминида мусапир болуп яшиди.

24 خداوند قوم خود را در آنجا بزرگ ساخت و آنها را از دشمنانشان قویتر کرد.

[Пәрвәрдигар] Өз хәлқини көп нәсиллик қилип, Әзгүчилиридин күчлүк қилди.

25 اما از طرف دیگر، خداوند کاری کرد که مصری‌ها بر قوم او ظلم کنند و ایشان را بردهٔ خود سازند.

У [Мисирлиқларниң] қәлбидә Өз хәлқигә нәпрәт һасил қилди, Уларни Өз қуллириға һейлә-микирлик болушқа майил қилди.

26 سپس بندگان خود موسی و هارون را که برگزیده بود، نزد بنی‌اسرائیل فرستاد.

У Өз қули болған Мусани, Өзиниң таллиғини Һарунни йоллиди.

27 موسی و هارون، کارهای شگفت‌انگیز او را در میان مصری‌ها به ظهور آوردند، و معجزات او را در زمین حام.

Улар [Мисирда] илаһий аламәтләрни аян қилип, Һам зиминида униң мөҗизилирини орнатти.

28 خدا سرزمین مصر را با تاریکی پوشانید اما مصری‌ها فرمان خدا را مبنی بر آزاد سازی قوم اسرائیل اطاعت نکردند.

Пәрвәрдигар қараңғулуқни әвәтип, [Зиминни] зулмәткә қаплитивәтти; [Мисирлиқлар] Униң әмригә қарши турған әмәсму?

29 او آبهای ایشان را به خون مبدل ساخت و همهٔ ماهیانشان را کشت.

У уларниң сулирини қанға айландурди, Белиқлирини қурутивәтти.

30 زمین آنها و حتی قصر فرعون پر از قورباغه شد.

Уларниң йәрлирини миж-миж пақилар басти, Шаһ-әмирлириниң һуҗрилириғиму улар толуп кәтти.

31 به امر خداوند انبوه پشه و مگس در سراسر مصر پدید آمد.

У бир сөз биләнла, ғуж-ғуж чивинлар бесип кәлди; Һәммә булуң-пучқақларда ғиң-ғиң учар чүмүлиләр.

32 به جای باران، تگرگ مرگبار و رعد و برق بر زمین مصر فرستاد

У ямғурниң орниға мөлдүр яғдуруп, Бу зиминға ялқунлуқ от чүшүрди.

33 و باغهای انگور و تمام درختان انجیر مصری‌ها را از بین برد.

У үзүм таллирини, әнҗур дәрәқлирини урди, Зиминдики дәрәқләрни сундурувәтти.

34 خداوند امر فرمود و ملخهای بی‌شماری پدید آمدند و تمام گیاهان و محصولات مصر را خوردند.

У бир сөз қилиши биләнла, чекәткиләр кәлди, Сансиз жутқур һашарәтләр мижилдап,

35

Зиминида бар болған гияларни жутувәтти, Етизларниң барлиқ һосуллирини йәп түгәтти.

36 او همهٔ پسران ارشد مصری‌ها را کشت.

[Ахирда] зиминидики барлиқ тунҗа туғулғанларни, Уларниң ғурури болған биринчи оғул балилирини қиривәтти.

37 سرانجام بنی‌اسرائیل را در حالی که طلا و نقره فراوانی با خود برداشته بودند، صحیح و سالم از مصر بیرون آورد.

Өз хәлқини болса, алтун-күмүчләрни көтәргүзүп чиқарди, Қәбилилиридә бирисиму жиқилип чүшүп қалғини йоқ.

38 مصری‌ها از رفتن آنها شاد شدند، زیرا از ایشان ترسیده بودند.

Уларниң чиққиниға Мисир хошал болди, Чүнки уларниң вәһимиси [Мисирлиқларға] чүшти.

39 خداوند در روز بر فراز قوم اسرائیل ابر می‌گسترانید تا آنها را از حرارت آفتاب محفوظ نگاه دارد و در شب، آتش به ایشان می‌بخشید تا به آنها روشنایی دهد.

У уларға булутни сайивән болушқа, Отни түндә нур болушқа бәрди.

40 آنها گوشت خواستند و خداوند برای ایشان بلدرچین فرستاد و آنها را با نان آسمانی سیر کرد.

Улар сориди, У бөдиниләрни чиқарди, Уларни самавий нан билән қандурди.

41 او صخره را شکافت و از آن آب جاری شد و در صحرای خشک و سوزان مثل رودخانه روان گردید.

У ташни ярди, сулар булдуқлап чиқти; Қақаслиқта дәриядәк ақти.

42 زیرا خداوند این وعدهٔ مقدّس را به خدمتگزار خویش ابراهیم داده بود که نسل او را برکت دهد.

Чүнки У бәргән муқәддәс сөзини, Өз қули Ибраһимни әстә тутти.

43 پس او قوم برگزیدهٔ خود را در حالی که با شادی سرود می‌خواندند از مصر بیرون آورد،

У хәлқини шат-хурамлиқ билән, Өз таллиғинини шатиянә тәнтәниләр билән [азадлиққа] чиқарди.

44 و سرزمین قومهای دیگر را با تمام محصولاتشان به آنها بخشید

У уларға әлләрниң зиминлирини берип, Уларни хәлиқләрниң әҗир-меһнәтлиригә муйәссәр қилди,

45 تا در آن سرزمین نسبت به وی وفادار مانده، از دستورهایش اطاعت نمایند. سپاس بر خداوند!

Бу, уларниң Униң бәлгүлимилирини тутуп, Қанунлириға итаәт қилиши үчүн еди! Һәмдусана!