مزامیر 105
| خداوند را شکر کنید و نام او را بخوانید؛ کارهای او را به تمام قومهای جهان اعلام نمایید. | 1 |
Danket dem HERRN, ruft seinen Namen an, macht unter den Völkern seine Taten bekannt!
| در وصف او بسرایید و او را ستایش کنید؛ از کارهای شگفت‌انگیز او سخن بگویید. | 2 |
Singet vor ihm, spielet vor ihm, redet von allen seinen Wundern!
| ای جویندگان خداوند شادی نمایید و به نام مقدّس او فخر کنید! | 3 |
Rühmet euch seines heiligen Namens! Es freue sich das Herz derer, die den HERRN suchen!
| خداوند و قوت او را طالب باشید و پیوسته حضور او را بخواهید. | 4 |
Fragt nach dem HERRN und nach seiner Macht, suchet sein Angesicht allezeit!
| عجایبی را که به عمل آورده است، به یاد آورید، و معجزات او و داوریهایی که صادر کرده است. | 5 |
Gedenket seiner Wunder, die er getan, seiner Zeichen und der Urteile seines Mundes!
| ای فرزندان خادم او ابراهیم، ای پسران یعقوب، که برگزیدۀ او هستید. | 6 |
O Same Abrahams, seines Knechtes, o ihr Söhne Jakobs, seine Auserkorenen!
| او خداوند، خدای ماست، و عدالتش در تمام دنیا نمایان است. | 7 |
Er, der HERR, ist unser Gott; auf der ganzen Erde gilt sein Recht.
| عهد او را همیشه به یاد داشته باشید، عهدی که با هزاران پشت بسته است؛ | 8 |
Er gedenkt auf ewig an seinen Bund, an das Wort, das er tausend Geschlechtern befohlen hat;
| عهد او را با ابراهیم، و وعدهٔ او را به اسحاق! | 9 |
[des Bundes, ] den er mit Abraham geschlossen, seines Eides, den er Isaak geschworen hat.
| او با یعقوب عهد بست و به اسرائیل وعده‌ای جاودانی داد. | 10 |
Er stellte ihn auf für Jakob als Satzung, für Israel als ewigen Bund,
| او گفت: «سرزمین کنعان را به شما می‌بخشم تا ملک و میراثتان باشد.» | 11 |
da er sprach: «Dir gebe ich das Land Kanaan als euer Erbteil»,
| بنی‌اسرائیل قومی کوچک بودند و در آن دیار غریب؛ | 12 |
da sie noch leicht zu zählen waren, gar wenige und Fremdlinge darin,
| میان قومها سرگردان بودند و از مملکتی به مملکتی دیگر رانده می‌شدند. | 13 |
und wandern mußten von einem Volk zum andern und von einem Königreich zum andern.
| اما خداوند نگذاشت کسی به آنها صدمه برساند، و به پادشاهان هشدار داد که بر ایشان ظلم نکنند: | 14 |
Er ließ sie von keinem Menschen bedrücken und züchtigte Könige um ihretwillen:
| «برگزیدگان مرا آزار ندهید! بر انبیای من دست ستم دراز نکنید!» | 15 |
«Tastet meine Gesalbten nicht an und tut meinen Propheten kein Leid!»
| خداوند در کنعان خشکسالی پدید آورد و قحطی تمام سرزمین آنجا را فرا گرفت. | 16 |
Und er rief eine Hungersnot herbei über das Land und zerschlug jegliche Stütze an Brot.
| او پیش از آن یوسف را به مصر فرستاده بود. برادران یوسف او را همچون برده فروخته بودند. | 17 |
Er sandte einen Mann vor ihnen her, Joseph ward zum Sklaven verkauft!
| پاهای یوسف را به زنجیر بستند و گردن او را در حلقهٔ آهنی گذاشتند. | 18 |
Sie zwangen seinen Fuß in einen Stock; seine Seele geriet in Fesseln;
| او در زندان ماند تا زمانی که پیشگویی‌اش به وقوع پیوست، و کلام خدا درستی او را ثابت کرد. | 19 |
bis zur Zeit, da sein Wort eintraf und der Ausspruch des HERRN ihn geläutert hatte.
| آنگاه، فرعون دستور داد تا یوسف را از زندان بیرون آورده، آزاد سازند. | 20 |
Der König sandte hin und befreite ihn; der die Völker beherrschte, ließ ihn los.
| سپس او را ناظر خانهٔ خود و حاکم سرزمین مصر نمود | 21 |
Er setzte ihn zum Herrn über sein Haus und zum Herrscher über alle seine Güter,
| تا بر بزرگان مملکت فرمان راند و مشایخ را حکمت آموزد. | 22 |
daß er seine Fürsten nach Belieben binde und seine Ältesten unterweise.
| آنگاه یعقوب و فرزندانش به مصر، سرزمین حام، رفتند و در آن سرزمین ساکن شدند. | 23 |
Da zog Israel nach Ägypten, und Jakob wurde ein Fremdling im Lande Hams.
| خداوند قوم خود را در آنجا بزرگ ساخت و آنها را از دشمنانشان قویتر کرد. | 24 |
Und er machte sein Volk sehr fruchtbar und ließ es zahlreicher werden als seine Dränger.
| اما از طرف دیگر، خداوند کاری کرد که مصری‌ها بر قوم او ظلم کنند و ایشان را بردهٔ خود سازند. | 25 |
Er wandte ihr Herz, sein Volk zu hassen, arglistig zu handeln an seinen Knechten.
| سپس بندگان خود موسی و هارون را که برگزیده بود، نزد بنی‌اسرائیل فرستاد. | 26 |
Er sandte Mose, seinen Knecht, Aaron, den er erwählt hatte.
| موسی و هارون، کارهای شگفت‌انگیز او را در میان مصری‌ها به ظهور آوردند، و معجزات او را در زمین حام. | 27 |
Die verrichteten seine Zeichen unter ihnen und taten Wunder im Lande Hams.
| خدا سرزمین مصر را با تاریکی پوشانید اما مصری‌ها فرمان خدا را مبنی بر آزاد سازی قوم اسرائیل اطاعت نکردند. | 28 |
Er sandte Finsternis, und es ward Nacht, damit sie seinen Worten nicht widerstreben möchten.
| او آبهای ایشان را به خون مبدل ساخت و همهٔ ماهیانشان را کشت. | 29 |
Er verwandelte ihre Gewässer in Blut und tötete ihre Fische;
| زمین آنها و حتی قصر فرعون پر از قورباغه شد. | 30 |
ihr Land wimmelte von Fröschen bis in die Gemächer ihrer Könige.
| به امر خداوند انبوه پشه و مگس در سراسر مصر پدید آمد. | 31 |
Er sprach; und es kamen Fliegenschwärme, Mücken in alle ihre Grenzen.
| به جای باران، تگرگ مرگبار و رعد و برق بر زمین مصر فرستاد | 32 |
Er gab ihnen Hagel statt Regen, Feuerflammen auf ihr Land;
| و باغهای انگور و تمام درختان انجیر مصری‌ها را از بین برد. | 33 |
und er schlug ihre Weinstöcke und Feigenbäume und zerbrach die Bäume in ihrem Land.
| خداوند امر فرمود و ملخهای بی‌شماری پدید آمدند و تمام گیاهان و محصولات مصر را خوردند. | 34 |
Er sprach; da kamen Heuschrecken und Käfer ohne Zahl,
| 35 |
die fraßen alles Kraut im Lande und verzehrten ihre Feldfrüchte.
| او همهٔ پسران ارشد مصری‌ها را کشت. | 36 |
Und er schlug alle Erstgeburt in ihrem Lande, alle Erstlinge ihrer Kraft.
| سرانجام بنی‌اسرائیل را در حالی که طلا و نقره فراوانی با خود برداشته بودند، صحیح و سالم از مصر بیرون آورد. | 37 |
Aber sie ließ er ausziehen mit Silber und Gold, und es war kein Strauchelnder unter ihren Stämmen.
| مصری‌ها از رفتن آنها شاد شدند، زیرا از ایشان ترسیده بودند. | 38 |
Ägypten war froh, daß sie gingen; denn der Schrecken vor ihnen war auf sie gefallen.
| خداوند در روز بر فراز قوم اسرائیل ابر می‌گسترانید تا آنها را از حرارت آفتاب محفوظ نگاه دارد و در شب، آتش به ایشان می‌بخشید تا به آنها روشنایی دهد. | 39 |
Er breitete vor ihnen eine Wolke aus zur Decke und Feuer, um die Nacht zu erleuchten.
| آنها گوشت خواستند و خداوند برای ایشان بلدرچین فرستاد و آنها را با نان آسمانی سیر کرد. | 40 |
Sie forderten; da ließ er Wachteln kommen und sättigte sie mit Himmelsbrot.
| او صخره را شکافت و از آن آب جاری شد و در صحرای خشک و سوزان مثل رودخانه روان گردید. | 41 |
Er öffnete den Felsen; da floß Wasser heraus; es floß ein Bach in der Wüste.
| زیرا خداوند این وعدهٔ مقدّس را به خدمتگزار خویش ابراهیم داده بود که نسل او را برکت دهد. | 42 |
Denn er gedachte an sein heiliges Wort, an Abraham, seinen Knecht.
| پس او قوم برگزیدهٔ خود را در حالی که با شادی سرود می‌خواندند از مصر بیرون آورد، | 43 |
Er ließ sein Volk ausziehen mit Freuden, mit Jubel seine Auserwählten.
| و سرزمین قومهای دیگر را با تمام محصولاتشان به آنها بخشید | 44 |
Und er gab ihnen die Länder der Heiden; und woran die Völker sich abgemüht hatten, das nahmen sie in Besitz;
| تا در آن سرزمین نسبت به وی وفادار مانده، از دستورهایش اطاعت نمایند. سپاس بر خداوند! | 45 |
auf daß sie seine Satzungen halten und seine Lehren bewahren möchten. Hallelujah!
