مزامیر 105
| خداوند را شکر کنید و نام او را بخوانید؛ کارهای او را به تمام قومهای جهان اعلام نمایید. | 1 |
Louez l’Éternel, invoquez son nom! Faites connaître parmi les peuples ses hauts faits!
| در وصف او بسرایید و او را ستایش کنید؛ از کارهای شگفت‌انگیز او سخن بگویید. | 2 |
Chantez, chantez en son honneur! Parlez de toutes ses merveilles!
| ای جویندگان خداوند شادی نمایید و به نام مقدّس او فخر کنید! | 3 |
Glorifiez-vous de son saint nom! Que le cœur de ceux qui cherchent l’Éternel se réjouisse!
| خداوند و قوت او را طالب باشید و پیوسته حضور او را بخواهید. | 4 |
Ayez recours à l’Éternel et à son appui, Cherchez continuellement sa face!
| عجایبی را که به عمل آورده است، به یاد آورید، و معجزات او و داوریهایی که صادر کرده است. | 5 |
Souvenez-vous des prodiges qu’il a faits, De ses miracles et des jugements de sa bouche,
| ای فرزندان خادم او ابراهیم، ای پسران یعقوب، که برگزیدۀ او هستید. | 6 |
Postérité d’Abraham, son serviteur, Enfants de Jacob, ses élus!
| او خداوند، خدای ماست، و عدالتش در تمام دنیا نمایان است. | 7 |
L’Éternel est notre Dieu; Ses jugements s’exercent sur toute la terre.
| عهد او را همیشه به یاد داشته باشید، عهدی که با هزاران پشت بسته است؛ | 8 |
Il se rappelle à toujours son alliance, Ses promesses pour mille générations,
| عهد او را با ابراهیم، و وعدهٔ او را به اسحاق! | 9 |
L’alliance qu’il a traitée avec Abraham, Et le serment qu’il a fait à Isaac;
| او با یعقوب عهد بست و به اسرائیل وعده‌ای جاودانی داد. | 10 |
Il l’a érigée pour Jacob en loi, Pour Israël en alliance éternelle,
| او گفت: «سرزمین کنعان را به شما می‌بخشم تا ملک و میراثتان باشد.» | 11 |
Disant: Je te donnerai le pays de Canaan Comme héritage qui vous est échu.
| بنی‌اسرائیل قومی کوچک بودند و در آن دیار غریب؛ | 12 |
Ils étaient alors peu nombreux, Très peu nombreux, et étrangers dans le pays,
| میان قومها سرگردان بودند و از مملکتی به مملکتی دیگر رانده می‌شدند. | 13 |
Et ils allaient d’une nation à l’autre Et d’un royaume vers un autre peuple;
| اما خداوند نگذاشت کسی به آنها صدمه برساند، و به پادشاهان هشدار داد که بر ایشان ظلم نکنند: | 14 |
Mais il ne permit à personne de les opprimer, Et il châtia des rois à cause d’eux:
| «برگزیدگان مرا آزار ندهید! بر انبیای من دست ستم دراز نکنید!» | 15 |
Ne touchez pas à mes oints, Et ne faites pas de mal à mes prophètes!
| خداوند در کنعان خشکسالی پدید آورد و قحطی تمام سرزمین آنجا را فرا گرفت. | 16 |
Il appela sur le pays la famine, Il coupa tout moyen de subsistance.
| او پیش از آن یوسف را به مصر فرستاده بود. برادران یوسف او را همچون برده فروخته بودند. | 17 |
Il envoya devant eux un homme: Joseph fut vendu comme esclave.
| پاهای یوسف را به زنجیر بستند و گردن او را در حلقهٔ آهنی گذاشتند. | 18 |
On serra ses pieds dans des liens, On le mit aux fers,
| او در زندان ماند تا زمانی که پیشگویی‌اش به وقوع پیوست، و کلام خدا درستی او را ثابت کرد. | 19 |
Jusqu’au temps où arriva ce qu’il avait annoncé, Et où la parole de l’Éternel l’éprouva.
| آنگاه، فرعون دستور داد تا یوسف را از زندان بیرون آورده، آزاد سازند. | 20 |
Le roi fit ôter ses liens, Le dominateur des peuples le délivra.
| سپس او را ناظر خانهٔ خود و حاکم سرزمین مصر نمود | 21 |
Il l’établit seigneur sur sa maison, Et gouverneur de tous ses biens,
| تا بر بزرگان مملکت فرمان راند و مشایخ را حکمت آموزد. | 22 |
Afin qu’il pût à son gré enchaîner ses princes, Et qu’il enseignât la sagesse à ses anciens.
| آنگاه یعقوب و فرزندانش به مصر، سرزمین حام، رفتند و در آن سرزمین ساکن شدند. | 23 |
Alors Israël vint en Égypte, Et Jacob séjourna dans le pays de Cham.
| خداوند قوم خود را در آنجا بزرگ ساخت و آنها را از دشمنانشان قویتر کرد. | 24 |
Il rendit son peuple très fécond, Et plus puissant que ses adversaires.
| اما از طرف دیگر، خداوند کاری کرد که مصری‌ها بر قوم او ظلم کنند و ایشان را بردهٔ خود سازند. | 25 |
Il changea leur cœur, au point qu’ils haïrent son peuple Et qu’ils traitèrent ses serviteurs avec perfidie.
| سپس بندگان خود موسی و هارون را که برگزیده بود، نزد بنی‌اسرائیل فرستاد. | 26 |
Il envoya Moïse, son serviteur, Et Aaron, qu’il avait choisi.
| موسی و هارون، کارهای شگفت‌انگیز او را در میان مصری‌ها به ظهور آوردند، و معجزات او را در زمین حام. | 27 |
Ils accomplirent par son pouvoir des prodiges au milieu d’eux, Ils firent des miracles dans le pays de Cham.
| خدا سرزمین مصر را با تاریکی پوشانید اما مصری‌ها فرمان خدا را مبنی بر آزاد سازی قوم اسرائیل اطاعت نکردند. | 28 |
Il envoya des ténèbres et amena l’obscurité, Et ils ne furent pas rebelles à sa parole.
| او آبهای ایشان را به خون مبدل ساخت و همهٔ ماهیانشان را کشت. | 29 |
Il changea leurs eaux en sang, Et fit périr leurs poissons.
| زمین آنها و حتی قصر فرعون پر از قورباغه شد. | 30 |
Le pays fourmilla de grenouilles, Jusque dans les chambres de leurs rois.
| به امر خداوند انبوه پشه و مگس در سراسر مصر پدید آمد. | 31 |
Il dit, et parurent les mouches venimeuses, Les poux sur tout leur territoire.
| به جای باران، تگرگ مرگبار و رعد و برق بر زمین مصر فرستاد | 32 |
Il leur donna pour pluie de la grêle, Des flammes de feu dans leur pays.
| و باغهای انگور و تمام درختان انجیر مصری‌ها را از بین برد. | 33 |
Il frappa leurs vignes et leurs figuiers, Et brisa les arbres de leur contrée.
| خداوند امر فرمود و ملخهای بی‌شماری پدید آمدند و تمام گیاهان و محصولات مصر را خوردند. | 34 |
Il dit, et parurent les sauterelles, Des sauterelles sans nombre,
| 35 |
Qui dévorèrent toute l’herbe du pays, Qui dévorèrent les fruits de leurs champs.
| او همهٔ پسران ارشد مصری‌ها را کشت. | 36 |
Il frappa tous les premiers-nés dans leur pays, Toutes les prémices de leur force.
| سرانجام بنی‌اسرائیل را در حالی که طلا و نقره فراوانی با خود برداشته بودند، صحیح و سالم از مصر بیرون آورد. | 37 |
Il fit sortir son peuple avec de l’argent et de l’or, Et nul ne chancela parmi ses tribus.
| مصری‌ها از رفتن آنها شاد شدند، زیرا از ایشان ترسیده بودند. | 38 |
Les Égyptiens se réjouirent de leur départ, Car la terreur qu’ils avaient d’eux les saisissait.
| خداوند در روز بر فراز قوم اسرائیل ابر می‌گسترانید تا آنها را از حرارت آفتاب محفوظ نگاه دارد و در شب، آتش به ایشان می‌بخشید تا به آنها روشنایی دهد. | 39 |
Il étendit la nuée pour les couvrir, Et le feu pour éclairer la nuit.
| آنها گوشت خواستند و خداوند برای ایشان بلدرچین فرستاد و آنها را با نان آسمانی سیر کرد. | 40 |
A leur demande, il fit venir des cailles, Et il les rassasia du pain du ciel.
| او صخره را شکافت و از آن آب جاری شد و در صحرای خشک و سوزان مثل رودخانه روان گردید. | 41 |
Il ouvrit le rocher, et des eaux coulèrent; Elles se répandirent comme un fleuve dans les lieux arides.
| زیرا خداوند این وعدهٔ مقدّس را به خدمتگزار خویش ابراهیم داده بود که نسل او را برکت دهد. | 42 |
Car il se souvint de sa parole sainte, Et d’Abraham, son serviteur.
| پس او قوم برگزیدهٔ خود را در حالی که با شادی سرود می‌خواندند از مصر بیرون آورد، | 43 |
Il fit sortir son peuple dans l’allégresse, Ses élus au milieu des cris de joie.
| و سرزمین قومهای دیگر را با تمام محصولاتشان به آنها بخشید | 44 |
Il leur donna les terres des nations, Et ils possédèrent le fruit du travail des peuples,
| تا در آن سرزمین نسبت به وی وفادار مانده، از دستورهایش اطاعت نمایند. سپاس بر خداوند! | 45 |
Afin qu’ils gardassent ses ordonnances, Et qu’ils observassent ses lois. Louez l’Éternel!
