< مزامیر 105 >

خداوند را شکر کنید و نام او را بخوانید؛ کارهای او را به تمام قومهای جهان اعلام نمایید. 1
Give thanks to the LORD! Call on his name! Make his doings known amongst the peoples.
در وصف او بسرایید و او را ستایش کنید؛ از کارهای شگفت‌انگیز او سخن بگویید. 2
Sing to him, sing praises to him! Tell of all his marvellous works.
ای جویندگان خداوند شادی نمایید و به نام مقدّس او فخر کنید! 3
Glory in his holy name. Let the heart of those who seek the LORD rejoice.
خداوند و قوت او را طالب باشید و پیوسته حضور او را بخواهید. 4
Seek the LORD and his strength. Seek his face forever more.
عجایبی را که به عمل آورده است، به یاد آورید، و معجزات او و داوریهایی که صادر کرده است. 5
Remember his marvellous works that he has done: his wonders, and the judgements of his mouth,
ای فرزندان خادم او ابراهیم، ای پسران یعقوب، که برگزیدۀ او هستید. 6
you offspring of Abraham, his servant, you children of Jacob, his chosen ones.
او خداوند، خدای ماست، و عدالتش در تمام دنیا نمایان است. 7
He is the LORD, our God. His judgements are in all the earth.
عهد او را همیشه به یاد داشته باشید، عهدی که با هزاران پشت بسته است؛ 8
He has remembered his covenant forever, the word which he commanded to a thousand generations,
عهد او را با ابراهیم، و وعدهٔ او را به اسحاق! 9
the covenant which he made with Abraham, his oath to Isaac,
او با یعقوب عهد بست و به اسرائیل وعده‌ای جاودانی داد. 10
and confirmed it to Jacob for a statute; to Israel for an everlasting covenant,
او گفت: «سرزمین کنعان را به شما می‌بخشم تا ملک و میراثتان باشد.» 11
saying, “To you I will give the land of Canaan, the lot of your inheritance,”
بنی‌اسرائیل قومی کوچک بودند و در آن دیار غریب؛ 12
when they were but a few men in number, yes, very few, and foreigners in it.
میان قومها سرگردان بودند و از مملکتی به مملکتی دیگر رانده می‌شدند. 13
They went about from nation to nation, from one kingdom to another people.
اما خداوند نگذاشت کسی به آنها صدمه برساند، و به پادشاهان هشدار داد که بر ایشان ظلم نکنند: 14
He allowed no one to do them wrong. Yes, he reproved kings for their sakes,
«برگزیدگان مرا آزار ندهید! بر انبیای من دست ستم دراز نکنید!» 15
“Don’t touch my anointed ones! Do my prophets no harm!”
خداوند در کنعان خشکسالی پدید آورد و قحطی تمام سرزمین آنجا را فرا گرفت. 16
He called for a famine on the land. He destroyed the food supplies.
او پیش از آن یوسف را به مصر فرستاده بود. برادران یوسف او را همچون برده فروخته بودند. 17
He sent a man before them. Joseph was sold for a slave.
پاهای یوسف را به زنجیر بستند و گردن او را در حلقهٔ آهنی گذاشتند. 18
They bruised his feet with shackles. His neck was locked in irons,
او در زندان ماند تا زمانی که پیشگویی‌اش به وقوع پیوست، و کلام خدا درستی او را ثابت کرد. 19
until the time that his word happened, and the LORD’s word proved him true.
آنگاه، فرعون دستور داد تا یوسف را از زندان بیرون آورده، آزاد سازند. 20
The king sent and freed him, even the ruler of peoples, and let him go free.
سپس او را ناظر خانهٔ خود و حاکم سرزمین مصر نمود 21
He made him lord of his house, and ruler of all of his possessions,
تا بر بزرگان مملکت فرمان راند و مشایخ را حکمت آموزد. 22
to discipline his princes at his pleasure, and to teach his elders wisdom.
آنگاه یعقوب و فرزندانش به مصر، سرزمین حام، رفتند و در آن سرزمین ساکن شدند. 23
Israel also came into Egypt. Jacob lived in the land of Ham.
خداوند قوم خود را در آنجا بزرگ ساخت و آنها را از دشمنانشان قویتر کرد. 24
He increased his people greatly, and made them stronger than their adversaries.
اما از طرف دیگر، خداوند کاری کرد که مصری‌ها بر قوم او ظلم کنند و ایشان را بردهٔ خود سازند. 25
He turned their heart to hate his people, to conspire against his servants.
سپس بندگان خود موسی و هارون را که برگزیده بود، نزد بنی‌اسرائیل فرستاد. 26
He sent Moses, his servant, and Aaron, whom he had chosen.
موسی و هارون، کارهای شگفت‌انگیز او را در میان مصری‌ها به ظهور آوردند، و معجزات او را در زمین حام. 27
They performed miracles amongst them, and wonders in the land of Ham.
خدا سرزمین مصر را با تاریکی پوشانید اما مصری‌ها فرمان خدا را مبنی بر آزاد سازی قوم اسرائیل اطاعت نکردند. 28
He sent darkness, and made it dark. They didn’t rebel against his words.
او آبهای ایشان را به خون مبدل ساخت و همهٔ ماهیانشان را کشت. 29
He turned their waters into blood, and killed their fish.
زمین آنها و حتی قصر فرعون پر از قورباغه شد. 30
Their land swarmed with frogs, even in the rooms of their kings.
به امر خداوند انبوه پشه و مگس در سراسر مصر پدید آمد. 31
He spoke, and swarms of flies came, and lice in all their borders.
به جای باران، تگرگ مرگبار و رعد و برق بر زمین مصر فرستاد 32
He gave them hail for rain, with lightning in their land.
و باغهای انگور و تمام درختان انجیر مصری‌ها را از بین برد. 33
He struck their vines and also their fig trees, and shattered the trees of their country.
خداوند امر فرمود و ملخهای بی‌شماری پدید آمدند و تمام گیاهان و محصولات مصر را خوردند. 34
He spoke, and the locusts came with the grasshoppers, without number.
35
They ate up every plant in their land, and ate up the fruit of their ground.
او همهٔ پسران ارشد مصری‌ها را کشت. 36
He struck also all the firstborn in their land, the first fruits of all their manhood.
سرانجام بنی‌اسرائیل را در حالی که طلا و نقره فراوانی با خود برداشته بودند، صحیح و سالم از مصر بیرون آورد. 37
He brought them out with silver and gold. There was not one feeble person amongst his tribes.
مصری‌ها از رفتن آنها شاد شدند، زیرا از ایشان ترسیده بودند. 38
Egypt was glad when they departed, for the fear of them had fallen on them.
خداوند در روز بر فراز قوم اسرائیل ابر می‌گسترانید تا آنها را از حرارت آفتاب محفوظ نگاه دارد و در شب، آتش به ایشان می‌بخشید تا به آنها روشنایی دهد. 39
He spread a cloud for a covering, fire to give light in the night.
آنها گوشت خواستند و خداوند برای ایشان بلدرچین فرستاد و آنها را با نان آسمانی سیر کرد. 40
They asked, and he brought quails, and satisfied them with the bread of the sky.
او صخره را شکافت و از آن آب جاری شد و در صحرای خشک و سوزان مثل رودخانه روان گردید. 41
He opened the rock, and waters gushed out. They ran as a river in the dry places.
زیرا خداوند این وعدهٔ مقدّس را به خدمتگزار خویش ابراهیم داده بود که نسل او را برکت دهد. 42
For he remembered his holy word, and Abraham, his servant.
پس او قوم برگزیدهٔ خود را در حالی که با شادی سرود می‌خواندند از مصر بیرون آورد، 43
He brought his people out with joy, his chosen with singing.
و سرزمین قومهای دیگر را با تمام محصولاتشان به آنها بخشید 44
He gave them the lands of the nations. They took the labour of the peoples in possession,
تا در آن سرزمین نسبت به وی وفادار مانده، از دستورهایش اطاعت نمایند. سپاس بر خداوند! 45
that they might keep his statutes, and observe his laws. Praise the LORD!

< مزامیر 105 >