< مزامیر 105 >

خداوند را شکر کنید و نام او را بخوانید؛ کارهای او را به تمام قومهای جهان اعلام نمایید. 1
Alleluia. Give thanks to the Lord, and call upon his name; declare his works among the heathen.
در وصف او بسرایید و او را ستایش کنید؛ از کارهای شگفت‌انگیز او سخن بگویید. 2
Sing to him, yes, sing praises to him: tell forth all his wonderful works.
ای جویندگان خداوند شادی نمایید و به نام مقدّس او فخر کنید! 3
Glory in his holy name: let the heart of them that seek the Lord rejoice.
خداوند و قوت او را طالب باشید و پیوسته حضور او را بخواهید. 4
Seek you the Lord, and be strengthened; seek his face continually.
عجایبی را که به عمل آورده است، به یاد آورید، و معجزات او و داوریهایی که صادر کرده است. 5
Remember his wonderful works that he has done; his wonders, and the judgments of his mouth;
ای فرزندان خادم او ابراهیم، ای پسران یعقوب، که برگزیدۀ او هستید. 6
[you] seed of Abraam, his servants, [you] children of Jacob, his chosen ones.
او خداوند، خدای ماست، و عدالتش در تمام دنیا نمایان است. 7
He is the Lord our God; his judgments are in all the earth.
عهد او را همیشه به یاد داشته باشید، عهدی که با هزاران پشت بسته است؛ 8
He has remembered his covenant for ever, the word which he commanded for a thousand generation:
عهد او را با ابراهیم، و وعدهٔ او را به اسحاق! 9
which he established as a covenant to Abraam, and [he remembered] his oath to Isaac.
او با یعقوب عهد بست و به اسرائیل وعده‌ای جاودانی داد. 10
And he established it to Jacob for an ordinance, and to Israel for an everlasting covenant;
او گفت: «سرزمین کنعان را به شما می‌بخشم تا ملک و میراثتان باشد.» 11
saying To you will I give the land of Chanaan, the line of your inheritance:
بنی‌اسرائیل قومی کوچک بودند و در آن دیار غریب؛ 12
when they were few in number, very few, and sojourners in it.
میان قومها سرگردان بودند و از مملکتی به مملکتی دیگر رانده می‌شدند. 13
And they went from nation to nation, and from [one] kingdom to another people.
اما خداوند نگذاشت کسی به آنها صدمه برساند، و به پادشاهان هشدار داد که بر ایشان ظلم نکنند: 14
He suffered no man to wrong them; and he rebuked kings for their sakes:
«برگزیدگان مرا آزار ندهید! بر انبیای من دست ستم دراز نکنید!» 15
[saying], Touch not my anointed ones; and do my prophets no harm.
خداوند در کنعان خشکسالی پدید آورد و قحطی تمام سرزمین آنجا را فرا گرفت. 16
Moreover he called for a famine upon the land; he broke the whole support of bread.
او پیش از آن یوسف را به مصر فرستاده بود. برادران یوسف او را همچون برده فروخته بودند. 17
He sent a man before them; Joseph was sold for a slave.
پاهای یوسف را به زنجیر بستند و گردن او را در حلقهٔ آهنی گذاشتند. 18
They hurt his feet with fetters; his soul passed into iron,
او در زندان ماند تا زمانی که پیشگویی‌اش به وقوع پیوست، و کلام خدا درستی او را ثابت کرد. 19
until the time that his cause came on; the word of the Lord tried him as fire.
آنگاه، فرعون دستور داد تا یوسف را از زندان بیرون آورده، آزاد سازند. 20
The king sent and loosed him; [even] the prince of the people, and let him go free.
سپس او را ناظر خانهٔ خود و حاکم سرزمین مصر نمود 21
He made him Lord over his house, and ruler of all his substance;
تا بر بزرگان مملکت فرمان راند و مشایخ را حکمت آموزد. 22
to chastise his rulers at his pleasure, and to teach his elders wisdom.
آنگاه یعقوب و فرزندانش به مصر، سرزمین حام، رفتند و در آن سرزمین ساکن شدند. 23
Israel also came into Egypt, and Jacob sojourned in the land of Cham.
خداوند قوم خود را در آنجا بزرگ ساخت و آنها را از دشمنانشان قویتر کرد. 24
And he increased his people greatly, and made them stronger than their enemies.
اما از طرف دیگر، خداوند کاری کرد که مصری‌ها بر قوم او ظلم کنند و ایشان را بردهٔ خود سازند. 25
And he turned their heart to hate his people, to deal craftily with his servants.
سپس بندگان خود موسی و هارون را که برگزیده بود، نزد بنی‌اسرائیل فرستاد. 26
He sent fort Moses his servant, [and] Aaron whom he had chosen.
موسی و هارون، کارهای شگفت‌انگیز او را در میان مصری‌ها به ظهور آوردند، و معجزات او را در زمین حام. 27
He established among them his signs, and [his] wonders in the land of Cham.
خدا سرزمین مصر را با تاریکی پوشانید اما مصری‌ها فرمان خدا را مبنی بر آزاد سازی قوم اسرائیل اطاعت نکردند. 28
He sent forth darkness, and made it dark; yet they rebelled against his words.
او آبهای ایشان را به خون مبدل ساخت و همهٔ ماهیانشان را کشت. 29
He turned their waters into blood, and killed their fish.
زمین آنها و حتی قصر فرعون پر از قورباغه شد. 30
Their land produced frogs abundantly, in the chambers of their kings.
به امر خداوند انبوه پشه و مگس در سراسر مصر پدید آمد. 31
He spoke, and the dog-fly came, and lice in all their coasts.
به جای باران، تگرگ مرگبار و رعد و برق بر زمین مصر فرستاد 32
He turned their rain into hail, [and sent] flaming fire in their land.
و باغهای انگور و تمام درختان انجیر مصری‌ها را از بین برد. 33
And he struck their vines and their fig trees; and broke every tree of their coast.
خداوند امر فرمود و ملخهای بی‌شماری پدید آمدند و تمام گیاهان و محصولات مصر را خوردند. 34
He spoke, and the locust came, and caterpillars innumerable,
35
and devoured all the grass in their land, and devoured the fruit of the ground.
او همهٔ پسران ارشد مصری‌ها را کشت. 36
He struck also every firstborn of their land, the first fruits of all their labor.
سرانجام بنی‌اسرائیل را در حالی که طلا و نقره فراوانی با خود برداشته بودند، صحیح و سالم از مصر بیرون آورد. 37
And he brought them out with silver and gold; and there was not a feeble one among their tribes.
مصری‌ها از رفتن آنها شاد شدند، زیرا از ایشان ترسیده بودند. 38
Egypt rejoiced at their departing; for the fear of them fell upon them.
خداوند در روز بر فراز قوم اسرائیل ابر می‌گسترانید تا آنها را از حرارت آفتاب محفوظ نگاه دارد و در شب، آتش به ایشان می‌بخشید تا به آنها روشنایی دهد. 39
He spread out a cloud for a covering to them, and fire to give them light by night.
آنها گوشت خواستند و خداوند برای ایشان بلدرچین فرستاد و آنها را با نان آسمانی سیر کرد. 40
They asked, and the quail came, and he satisfied them with the bread of heaven.
او صخره را شکافت و از آن آب جاری شد و در صحرای خشک و سوزان مثل رودخانه روان گردید. 41
He clave the rock, and the waters flowed, rivers ran in dry places.
زیرا خداوند این وعدهٔ مقدّس را به خدمتگزار خویش ابراهیم داده بود که نسل او را برکت دهد. 42
For he remembered his holy word, which [he promised] to Abraam his servant.
پس او قوم برگزیدهٔ خود را در حالی که با شادی سرود می‌خواندند از مصر بیرون آورد، 43
And he brought out his people with exultation, and his chosen with joy;
و سرزمین قومهای دیگر را با تمام محصولاتشان به آنها بخشید 44
and gave them the lands of the heathen; and they inherited the labors of the people;
تا در آن سرزمین نسبت به وی وفادار مانده، از دستورهایش اطاعت نمایند. سپاس بر خداوند! 45
that they might keep his ordinances, and diligently seek his law.

< مزامیر 105 >