< مزامیر 105 >

خداوند را شکر کنید و نام او را بخوانید؛ کارهای او را به تمام قومهای جهان اعلام نمایید. 1
O give thanks unto YHWH; call upon his name: make known his deeds among the people.
در وصف او بسرایید و او را ستایش کنید؛ از کارهای شگفت‌انگیز او سخن بگویید. 2
Sing unto him, sing psalms unto him: talk ye of all his wondrous works.
ای جویندگان خداوند شادی نمایید و به نام مقدّس او فخر کنید! 3
Glory ye in his holy name: let the heart of them rejoice that seek YHWH.
خداوند و قوت او را طالب باشید و پیوسته حضور او را بخواهید. 4
Seek YHWH, and his strength: seek his face evermore.
عجایبی را که به عمل آورده است، به یاد آورید، و معجزات او و داوریهایی که صادر کرده است. 5
Remember his marvellous works that he hath done; his wonders, and the judgments of his mouth;
ای فرزندان خادم او ابراهیم، ای پسران یعقوب، که برگزیدۀ او هستید. 6
O ye seed of Abraham his servant, ye children of Jacob his chosen.
او خداوند، خدای ماست، و عدالتش در تمام دنیا نمایان است. 7
He is YHWH our Elohim: his judgments are in all the earth.
عهد او را همیشه به یاد داشته باشید، عهدی که با هزاران پشت بسته است؛ 8
He hath remembered his covenant for ever, the word which he commanded to a thousand generations.
عهد او را با ابراهیم، و وعدهٔ او را به اسحاق! 9
Which covenant he made with Abraham, and his oath unto Isaac;
او با یعقوب عهد بست و به اسرائیل وعده‌ای جاودانی داد. 10
And confirmed the same unto Jacob for a law, and to Israel for an everlasting covenant:
او گفت: «سرزمین کنعان را به شما می‌بخشم تا ملک و میراثتان باشد.» 11
Saying, Unto thee will I give the land of Canaan, the lot of your inheritance:
بنی‌اسرائیل قومی کوچک بودند و در آن دیار غریب؛ 12
When they were but a few men in number; yea, very few, and strangers in it.
میان قومها سرگردان بودند و از مملکتی به مملکتی دیگر رانده می‌شدند. 13
When they went from one nation to another, from one kingdom to another people;
اما خداوند نگذاشت کسی به آنها صدمه برساند، و به پادشاهان هشدار داد که بر ایشان ظلم نکنند: 14
He suffered no man to do them wrong: yea, he reproved kings for their sakes;
«برگزیدگان مرا آزار ندهید! بر انبیای من دست ستم دراز نکنید!» 15
Saying, Touch not mine anointed, and do my prophets no harm.
خداوند در کنعان خشکسالی پدید آورد و قحطی تمام سرزمین آنجا را فرا گرفت. 16
Moreover he called for a famine upon the land: he brake the whole staff of bread.
او پیش از آن یوسف را به مصر فرستاده بود. برادران یوسف او را همچون برده فروخته بودند. 17
He sent a man before them, even Joseph, who was sold for a servant:
پاهای یوسف را به زنجیر بستند و گردن او را در حلقهٔ آهنی گذاشتند. 18
Whose feet they hurt with fetters: he was laid in iron:
او در زندان ماند تا زمانی که پیشگویی‌اش به وقوع پیوست، و کلام خدا درستی او را ثابت کرد. 19
Until the time that his word came: the word of YHWH tried him.
آنگاه، فرعون دستور داد تا یوسف را از زندان بیرون آورده، آزاد سازند. 20
The king sent and loosed him; even the ruler of the people, and let him go free.
سپس او را ناظر خانهٔ خود و حاکم سرزمین مصر نمود 21
He made him master of his house, and ruler of all his substance:
تا بر بزرگان مملکت فرمان راند و مشایخ را حکمت آموزد. 22
To bind his princes at his pleasure; and teach his senators wisdom.
آنگاه یعقوب و فرزندانش به مصر، سرزمین حام، رفتند و در آن سرزمین ساکن شدند. 23
Israel also came into Egypt; and Jacob sojourned in the land of Ham.
خداوند قوم خود را در آنجا بزرگ ساخت و آنها را از دشمنانشان قویتر کرد. 24
And he increased his people greatly; and made them stronger than their enemies.
اما از طرف دیگر، خداوند کاری کرد که مصری‌ها بر قوم او ظلم کنند و ایشان را بردهٔ خود سازند. 25
He turned their heart to hate his people, to deal subtilly with his servants.
سپس بندگان خود موسی و هارون را که برگزیده بود، نزد بنی‌اسرائیل فرستاد. 26
He sent Moses his servant; and Aaron whom he had chosen.
موسی و هارون، کارهای شگفت‌انگیز او را در میان مصری‌ها به ظهور آوردند، و معجزات او را در زمین حام. 27
They shewed his signs among them, and wonders in the land of Ham.
خدا سرزمین مصر را با تاریکی پوشانید اما مصری‌ها فرمان خدا را مبنی بر آزاد سازی قوم اسرائیل اطاعت نکردند. 28
He sent darkness, and made it dark; and they rebelled not against his word.
او آبهای ایشان را به خون مبدل ساخت و همهٔ ماهیانشان را کشت. 29
He turned their waters into blood, and slew their fish.
زمین آنها و حتی قصر فرعون پر از قورباغه شد. 30
Their land brought forth frogs in abundance, in the chambers of their kings.
به امر خداوند انبوه پشه و مگس در سراسر مصر پدید آمد. 31
He spake, and there came divers sorts of flies, and lice in all their coasts.
به جای باران، تگرگ مرگبار و رعد و برق بر زمین مصر فرستاد 32
He gave them hail for rain, and flaming fire in their land.
و باغهای انگور و تمام درختان انجیر مصری‌ها را از بین برد. 33
He smote their vines also and their fig trees; and brake the trees of their coasts.
خداوند امر فرمود و ملخهای بی‌شماری پدید آمدند و تمام گیاهان و محصولات مصر را خوردند. 34
He spake, and the locusts came, and caterpillers, and that without number,
35
And did eat up all the herbs in their land, and devoured the fruit of their ground.
او همهٔ پسران ارشد مصری‌ها را کشت. 36
He smote also all the firstborn in their land, the chief of all their strength.
سرانجام بنی‌اسرائیل را در حالی که طلا و نقره فراوانی با خود برداشته بودند، صحیح و سالم از مصر بیرون آورد. 37
He brought them forth also with silver and gold: and there was not one feeble person among their tribes.
مصری‌ها از رفتن آنها شاد شدند، زیرا از ایشان ترسیده بودند. 38
Egypt was glad when they departed: for the fear of them fell upon them.
خداوند در روز بر فراز قوم اسرائیل ابر می‌گسترانید تا آنها را از حرارت آفتاب محفوظ نگاه دارد و در شب، آتش به ایشان می‌بخشید تا به آنها روشنایی دهد. 39
He spread a cloud for a covering; and fire to give light in the night.
آنها گوشت خواستند و خداوند برای ایشان بلدرچین فرستاد و آنها را با نان آسمانی سیر کرد. 40
The people asked, and he brought quails, and satisfied them with the bread of heaven.
او صخره را شکافت و از آن آب جاری شد و در صحرای خشک و سوزان مثل رودخانه روان گردید. 41
He opened the rock, and the waters gushed out; they ran in the dry places like a river.
زیرا خداوند این وعدهٔ مقدّس را به خدمتگزار خویش ابراهیم داده بود که نسل او را برکت دهد. 42
For he remembered his holy promise, and Abraham his servant.
پس او قوم برگزیدهٔ خود را در حالی که با شادی سرود می‌خواندند از مصر بیرون آورد، 43
And he brought forth his people with joy, and his chosen with gladness:
و سرزمین قومهای دیگر را با تمام محصولاتشان به آنها بخشید 44
And gave them the lands of the heathen: and they inherited the labour of the people;
تا در آن سرزمین نسبت به وی وفادار مانده، از دستورهایش اطاعت نمایند. سپاس بر خداوند! 45
That they might observe his statutes, and keep his laws. Praise ye YHWH.

< مزامیر 105 >