< مزامیر 105 >

خداوند را شکر کنید و نام او را بخوانید؛ کارهای او را به تمام قومهای جهان اعلام نمایید. 1
BOEIPA te uem uh lah. A ming te khue uh lah. A khoboe te pilnam rhoek taengah tukkil uh lah.
در وصف او بسرایید و او را ستایش کنید؛ از کارهای شگفت‌انگیز او سخن بگویید. 2
Amah te hlai uh lah. Amah te tingtoeng uh lamtah amah kah khobaerhambae boeih te lolmang taeng uh lah.
ای جویندگان خداوند شادی نمایید و به نام مقدّس او فخر کنید! 3
A ming cim neh thangthen uh lamtah, BOEIPA aka tlap rhoek kah a lungbuei tah a kohoe saeh.
خداوند و قوت او را طالب باشید و پیوسته حضور او را بخواهید. 4
BOEIPA neh amah kah a sarhi te tlap lah. A maelhmai khaw tlap taitu lah.
عجایبی را که به عمل آورده است، به یاد آورید، و معجزات او و داوریهایی که صادر کرده است. 5
A kopoekrhainah a saii neh a ka dongkah laitloeknah bangla anih khobaerhambae khaw,
ای فرزندان خادم او ابراهیم، ای پسران یعقوب، که برگزیدۀ او هستید. 6
A sal Abraham tiingan neh a coelh Jakob koca rhoek loh thoelh uh lah.
او خداوند، خدای ماست، و عدالتش در تمام دنیا نمایان است. 7
BOEIPA amah ni mamih kah Pathen coeng. A laitloeknah khaw diklai pum ah om.
عهد او را همیشه به یاد داشته باشید، عهدی که با هزاران پشت بسته است؛ 8
A paipi tekumhal duela a thoelh dongah cadilcahma thawngkhat ham olka a uen.
عهد او را با ابراهیم، و وعدهٔ او را به اسحاق! 9
Abraham neh Isaak taengah a saii a olhlo te,
او با یعقوب عهد بست و به اسرائیل وعده‌ای جاودانی داد. 10
Jakob taengah oltlueh la, Israel taengah kumhal paipi la a sut pah.
او گفت: «سرزمین کنعان را به شما می‌بخشم تا ملک و میراثتان باشد.» 11
Te dongah, “Kanaan kho rhi te na rho la nang taengah kam paek ni,” na ti nah.
بنی‌اسرائیل قومی کوچک بودند و در آن دیار غریب؛ 12
A hlang kah hlangmi te a sii la om pueng tih, a khuiah bakuep uh.
میان قومها سرگردان بودند و از مملکتی به مملکتی دیگر رانده می‌شدند. 13
Te vaengah namtom taeng lamkah namtom taengla, ram pakhat lamkah pilnam pakhat taengla poengdoe uh.
اما خداوند نگذاشت کسی به آنها صدمه برساند، و به پادشاهان هشدار داد که بر ایشان ظلم نکنند: 14
Amih aka hnaemtaek ham hlang khueh pah pawt tih amih kongah manghai rhoek khaw a tluung pah.
«برگزیدگان مرا آزار ندهید! بر انبیای من دست ستم دراز نکنید!» 15
Ka koelh soah ben boel lamtah ka tonghma rhoek te thaehuet thil boeh,” a ti nah.
خداوند در کنعان خشکسالی پدید آورد و قحطی تمام سرزمین آنجا را فرا گرفت. 16
Khokha a khue vaengah kho khuiah conghol neh caak boeih te a phae pah.
او پیش از آن یوسف را به مصر فرستاده بود. برادران یوسف او را همچون برده فروخته بودند. 17
Amih hmai kah a tueih hlang, Joseph te sal bangla a yoih.
پاهای یوسف را به زنجیر بستند و گردن او را در حلقهٔ آهنی گذاشتند. 18
A kho te hlong neh a phaep pah uh a hinglu ah thicung loh a toeh.
او در زندان ماند تا زمانی که پیشگویی‌اش به وقوع پیوست، و کلام خدا درستی او را ثابت کرد. 19
A olthui a thoeng tue a pha due BOEIPA kah olthui loh ol loh anih te a cil a poe.
آنگاه، فرعون دستور داد تا یوسف را از زندان بیرون آورده، آزاد سازند. 20
Manghai loh a tah dongah pilnam aka taem loh anih a doek tih a hlah.
سپس او را ناظر خانهٔ خود و حاکم سرزمین مصر نمود 21
Amah im kah boei neh a hnopai boeih aka taemrhai hamla,
تا بر بزرگان مملکت فرمان راند و مشایخ را حکمت آموزد. 22
A hinglu bangla a mangpa rhoek te khoh tih a hamca rhoek te cueih sak ham te a khueh.
آنگاه یعقوب و فرزندانش به مصر، سرزمین حام، رفتند و در آن سرزمین ساکن شدند. 23
Te vaengah Israel loh Egypt la kun tih Jakob loh Ham kho ah bakuep.
خداوند قوم خود را در آنجا بزرگ ساخت و آنها را از دشمنانشان قویتر کرد. 24
Tedae a pilnam te muep a pungtai sak tih a rhal rhoek lakah a yet sak.
اما از طرف دیگر، خداوند کاری کرد که مصری‌ها بر قوم او ظلم کنند و ایشان را بردهٔ خود سازند. 25
BOEIPA loh a sal rhoek te rhaithi sak tih, a pilnam aka hmuhuet ham Egypt rhoek kah lungbuei te a maelh pah.
سپس بندگان خود موسی و هارون را که برگزیده بود، نزد بنی‌اسرائیل فرستاد. 26
A sal Moses neh anih ham a coelh Aron te a tueih.
موسی و هارون، کارهای شگفت‌انگیز او را در میان مصری‌ها به ظهور آوردند، و معجزات او را در زمین حام. 27
Amih rhoi loh Egypt rhoek taengah Boeipa kah miknoek olka a tueng sak rhoi tih, Ham kho ah khaw kopoekrhai hno te a tueng sak rhoi.
خدا سرزمین مصر را با تاریکی پوشانید اما مصری‌ها فرمان خدا را مبنی بر آزاد سازی قوم اسرائیل اطاعت نکردند. 28
Khohmuep a tueih tih a hmuep sak dongah Boeipa kah olthui olka te koek uh thai pawh.
او آبهای ایشان را به خون مبدل ساخت و همهٔ ماهیانشان را کشت. 29
A tui te thii la a poeh sak tih a nga khaw a duek sak.
زمین آنها و حتی قصر فرعون پر از قورباغه شد. 30
A kho kah bukak rhoek te a manghai rhoek kah imkhui la a khae sak.
به امر خداوند انبوه پشه و مگس در سراسر مصر پدید آمد. 31
Amah loh a uen tih a khorhi tom ah pil neh pilhlip uihli tlung.
به جای باران، تگرگ مرگبار و رعد و برق بر زمین مصر فرستاد 32
Khonal te rhael la a poeh sak tih a kho ah hmaisai hmai la coeng.
و باغهای انگور و تمام درختان انجیر مصری‌ها را از بین برد. 33
A misur neh a thaibu te khaw a haih pah tih a khorhi kah thing te a khaem pah.
خداوند امر فرمود و ملخهای بی‌شماری پدید آمدند و تمام گیاهان و محصولات مصر را خوردند. 34
A uen bal tih kaisih neh lungang te tae na pawt la halo.
35
Te vaengah a kho kah baelhing boeih a caak tih a khohmuen kah a thaihtae khaw a caak pah.
او همهٔ پسران ارشد مصری‌ها را کشت. 36
A kho khuikah caming boeih neh a thahuem boeih khuikah a thaihcuek te a ngawn pah.
سرانجام بنی‌اسرائیل را در حالی که طلا و نقره فراوانی با خود برداشته بودند، صحیح و سالم از مصر بیرون آورد. 37
Te vaengah amih te cak neh, sui neh ham pawk puei dongah amah koca rhoek khuikah tah paloe pawh.
مصری‌ها از رفتن آنها شاد شدند، زیرا از ایشان ترسیده بودند. 38
Amih Egypt rhoek te birhihnah loh a vuei tih amih rhoek a nong vaengah a kohoe uh.
خداوند در روز بر فراز قوم اسرائیل ابر می‌گسترانید تا آنها را از حرارت آفتاب محفوظ نگاه دارد و در شب، آتش به ایشان می‌بخشید تا به آنها روشنایی دهد. 39
Himbaiyan bangla cingmai a yaal pah tih khoyin ah hmai a vang pah.
آنها گوشت خواستند و خداوند برای ایشان بلدرچین فرستاد و آنها را با نان آسمانی سیر کرد. 40
A bih vaengah tanghuem a khuen pah tih vaan kah buh te amih a kum sak.
او صخره را شکافت و از آن آب جاری شد و در صحرای خشک و سوزان مثل رودخانه روان گردید. 41
Lungpang a ong vaengah tui ha phuet tih rhamrhae ah tuiva la a long sak te,
زیرا خداوند این وعدهٔ مقدّس را به خدمتگزار خویش ابراهیم داده بود که نسل او را برکت دهد. 42
a sal Abraham taengkah a olkhueh cim te a poek dongah ni.
پس او قوم برگزیدهٔ خود را در حالی که با شادی سرود می‌خواندند از مصر بیرون آورد، 43
A pilnam khaw omngaihnah tamlung a coelh neh a khuen.
و سرزمین قومهای دیگر را با تمام محصولاتشان به آنها بخشید 44
Te vaengah namtu rhoek kah a thakthaenah namtom khohmuen te a paek tih a pang uh te,
تا در آن سرزمین نسبت به وی وفادار مانده، از دستورهایش اطاعت نمایند. سپاس بر خداوند! 45
a oltlueh ngaithuen sak ham neh a olkhueng te kueinah sak ham ni. BOEIPA te thangthen lah.

< مزامیر 105 >